Βγάζω γλώσσα

  Οι λέξεις είναι και ήχος μας λέει ο Μίμης Σουλιώτης. Πώς δημιουργείται όμως αυτός ο ήχος, ο ρυθμός στη νεοελληνική ποίηση; Ξεκινώντας με το δημοτικό τραγούδι και τον Ερωτόκριτο, μιλήσαμε στην τάξη για την εναλλαγή τονισμένων και άτονων συλλαβών που στην περίπτωση των δισύλλαβων ποδών μας δίνουν τον ίαμβο (υ -) και τον τροχαίο (- υ) . Καθώς η παραλογή του Γιοφυριού της Άρτας είναι σε ιαμβικό δεκαπεντασύλλαβο , ζητήθηκε από τους μαθητές -για ζέσταμα- να προσπαθήσουν, αλλάζοντας ορισμένες λέξεις στους δύο πρώτους στίχους του τραγουδιού, να φτιάξουν τα δικά τους δίστιχα, διατηρώντας το ίδιο μέτρο.  Το "ζέσταμα" πήγε πολύ καλά και οι μαθητές συνέχισαν με άλλο ένα δίστιχο που αποτελούσε τη συνέχεια του πρώτου, μένοντας λιγότερο ή περισσότερο κοντά στο αρχικό ποίημα ή προχωρώντας ένα βήμα παραπέρα εισάγοντας και την ομοιοκαταληξία. Σε  κάθε περίπτωση, διαβάζοντας δυνατά τα δικά τους στιχουργήματα, βρεθήκαμε μπροστά σε ζητήματα όπως οι συνιζήσεις και οι χασμωδίες και αρχί