Καθηγητές στα θρανία (μέρος Ι)

Οι καθηγητές μας στα θρανία; Πώς ήταν άραγε; Τι θυμούνται από τα δικά τους σχολικά χρόνια; Διάβαζαν, έκαναν σκονάκια, είχαν φλερτ, περιπέτειες, αγαπούσαν ή αντιπαθούσαν τους δικούς τους καθηγητές;  Όλα όσα θα θέλατε να μάθετε για τα σχολικά χρόνια των καθηγητών του 2ου Γυμνασίου Ελληνικού σε αποκαλυπτικές συνεντεύξεις!

Αντώνης Σκλαβούνος,  θεολόγος

1.Μια ιστορία από τα θρανία που πάντα θα θυμάστε.
Υπάρχουν πολλές ιστορίες που θα μπορούσα να αναφέρω. Μία όμως από αυτές τη
θυμάμαι πιο έντονα, γιατί με κάνει να γελάω, αλλά και να νιώθω λίγο κακούλης!!!
Ήμουν Β΄ Γυμνασίου, όταν έβαλα πάνω στην έδρα μιας καθηγήτριας μου,
ένα κλαδί ελιάς ανθισμένο, γνωρίζοντας πως η συγκεκριμένη καθηγήτρια είχε
αλλεργία σε αυτό. Όταν μπήκε μέσα η καθηγήτρια την έπιασε η αλλεργία της και
αναγκάστηκε να φύγει από την τάξη και εμείς για λίγο να χάσουμε μάθημα…

2. Είχατε κάνει ποτέ σκονάκι;
Ναι, είχα κάνει σκονάκι, όχι όμως με τις συνηθισμένες μεθόδους. Είχα εφεύρει
δική μου γραφή, με σύμβολα που αναγνώριζα μόνο εγώ και με αυτό τον τρόπο
έγραφα πάνω στο θρανίο μου! Βέβαια επειδή έκανα εξάσκηση στο να συνηθίσω να
γράφω με αυτόν τον τρόπο, στο τέλος μάθαινα το μάθημα και το σκονάκι μου ήταν
περιττό!

3. Υπήρχε κάποιος καθηγητής/καθηγήτρια που συμπαθούσατε/αντιπαθούσατε
και γιατί;
Τους περισσότερους τους θυμάμαι με αγάπη. Από το Δημοτικό τον κύριο μου,
έως το Πανεπιστήμιο τους Καθηγητές μου. Έναν όμως τον θυμάμαι με ιδιαίτερη
αγάπη, αλλά και σεβασμό. Είναι ο κος Δεληκωνσταντής Κωνσταντίνος, ο
οποίος μου δίδασκε Ιστορία της Φιλοσοφίας και Θρησκευτικά, στην Β΄ Λυκείου
και αργότερα είχα την ευλογία να τον έχω και καθηγητή στο Πανεπιστήμιο. Ο
τρόπος της διδασκαλίας του, η συμπεριφορά του μέσα στην τάξη, το ήθος του,
η ευγένεια του, η υπομονή του, αλλά και το χιούμορ του, είναι στοιχεία που μου
έμειναν χαραγμένα στην ψυχή μου. Δεν μπορώ παρά να εκφράσω ένα μεγάλο
ευχαριστώ σε όλους μου τους δασκάλους, αλλά και ιδιαιτέρως στον δάσκαλο μου
κο Δεληκωνσταντή Κωνσταντίνο.

4. Είχατε κάποιο φλερτ στα εφηβικά σας χρόνια;
Στην αρχή υπήρξε μια απλή γνωριμία, που εξελίχθηκε σε μια πολύ όμορφη φιλία,
αλλά στο τέλος κατέληξε στο να είναι η γυναίκα της ζωής μου. Όντως υπήρχε μια
αγάπη τόσο δυνατή, που μετά από τόσα χρόνια (..δεν λέμε τα χρόνια…) παραμένει
και είναι όμορφη και υπέροχη!

                                                    
Αγγελική Σπυροπούλου, καθηγήτρια αγγλικών

Μια ιστορία που πάντα θα θυμάστε.
Θυμάμαι την ημέρα που κατέβηκε το σχολείο σε αποχή στην αυλή επειδή οι καθηγητές δεν μας πήγαιναν εκδρομή. Ήμουν πρόεδρος του δεκαπενταμελούς , μιλούσα συνέχεια στο μικρόφωνο και μερικοί καθηγητές ήθελαν να με αποβάλουν, αλλά τελικά τη γλίτωσα !


Είχατε κάνει ποτέ σκονάκι ;
Μια φορά και μοναδική, αλλά δεν τα κατάφερα !!!

Υπήρχε κάποιος καθηγητής/καθηγήτρια που συμπαθούσατε/αντιπαθούσατε και γιατί ;
Θυμάμαι με αγάπη τη φιλόλογο μου που μας διάβαζε τα κείμενα του Ρίτσου και του Βάρναλη τα οποία ήταν απαγορευμένα εκείνη την εποχή και υπήρχε μεγάλη συγκίνηση μέσα στην τάξη.

Είχατε κάποιο φλερτ στα εφηβικά σας χρόνια ;
Ναι, στο τέλος των εφηβικών χρόνων. 

                                      
Βασιλική Σωτηροπούλου,καθηγήτρια μουσικής

 Έχετε κάνει ποτέ σκονάκια ;

Δεν έχω κάνει ποτέ στη ζωή μου σκονάκια. Ήταν κάτι που δεν μπορούσα, το απεχθανόμουν και εκτός από αυτό φαινόμουν και θα με καταλάβαιναν σίγουρα.
Ένα περιστατικό που θυμάμαι από τα φοιτητικά μου χρόνια, στο πανεπιστήμιο, όταν έδινα διοικητικό δίκαιο, οι συμφοιτητές μου μου έκαναν μια πλάκα . Επειδή ήξεραν ότι φοβόμουν τα σκονάκια, είχα τελειώσει το μάθημα και ξαφνικά μου έρχεται από τα διπλανά έδρανα και σκάει πάνω στο έδρανο το δικό μου ένα σκονάκι, το οποίο είχε μια απάντηση επάνω. Εκείνη τη στιγμή κόμπλαρα, χλόμιασα, πρασίνισα, κιτρίνισα και μετά βίας το έδιωξα βιαστικά με το χέρι, για να μην με πάρουνε χαμπάρι, γιατί δεν το είχα κάνει και εγώ κιόλας και είχε και θέμα μέσα.

Είχατε κανένα εφηβικό φλερτ;
Είχα ένα εφηβικό φλερτ στη Β΄ Λυκείου, τον Γιάννη. Πάρα πολύ πλατωνικά, η μοναδική μας συνάντηση ήταν στα διαλείμματα στο σχολείο και όταν ερχόταν στο Ωδείο για να με πάρει και να με πάει στη στάση για να πάω σπίτι μου. Επίσης μου έγραφε και κανένα ραβασάκι, που και που, τύπου “ Είσαι ωραία” “Σ’αγαπάω” , τέτοιες βλακείες που κάνανε τα αγόρια τότε.

Άλλος ένας παιδικός μου έρωτας ήταν ο Αγαθοκλής με τον οποίο ήμασταν οι μόνοι αριστερόχειρες και οι καλύτεροι μαθητές, αυτός από τα αγόρια και εγώ από τα κορίτσια. Στο μάθημα των αγγλικών μου έγραφε ‘’You are beautiful’’.

Ποιον καθηγητή/ποια καθηγήτρια συμπαθούσατε ή αντιπαθούσατε και γιατί ;
Οι καθηγητές που μου έμειναν ήταν ο κύριος Λαμπέτης και ο κύριος Λογαράς. Ήταν εκπληκτικοί άνθρωποι, φιλόλογοι και οι δύο και σε αυτούς οφείλω τα πάντα στη ζωή μου. Ήταν άνθρωποι οι οποίοι μας ενέπνευσαν, ξέφευγαν από τα σχολικά βιβλία, ασχολιόντουσαν πάρα πολύ με το παιδαγωγικό κομμάτι και τις κλίσεις και τις δεξιότητες των παιδιών. Αυτοί οι άνθρωποι με σημάδεψαν και θα τους τα χρωστάω όλα. Η καθηγήτρια που αντιπαθούσα ήταν της Χημείας. Εξαιτίας της μίσησα αυτό το μάθημα και έτσι δεν έμαθα ποτέ Χημεία. Ήταν ο τρόπος που το δίδασκε και η παντελής ‘έλλειψη επικοινωνίας με τα παιδιά. Όταν ερχόταν η ώρα να γράψουμε διαγώνισμα είχε υπερβολικές απαιτήσεις. Ήταν το μόνο μάθημα που δεν έγραφα καλά. 
 

Μια ιστορία από τα θρανία που πάντα θα θυμάστε.
Μια φορά το μήνα, συγκεκριμένα Παρασκευή που είχα πρώτη ώρα Χημεία, έκανα κοπάνα. Στο Λύκειο είχαμε έναν καθηγητή Λατινικών που είχε ψυχολογικά προβλήματα και έτσι βρίσκαμε την ευκαιρία να κάνουμε ότι θέλουμε, όπως καλλιστεία, λεωφορείο…ό,τι θέλαμε κάναμε. Σε ένα διαγωνισμό ομορφιάς, κλασικά την ώρα των Λατινικών, επειδή εγώ ήμουν λίγο πειραχτήρι ,έκοψα χαρτάκια από ένα τετράδιο σε σχήμα δοντιού, τα μαύρισα με το μολύβι και τα κόλλησα στα δόντια μου. Την ώρα του μαθήματος, χαμογέλαγα και καλά με αυτόν τον τρόπο για να βγω πρώτη, γιατί ήμουν πάρα πολύ άσχημη με αυτό το χαμόγελο...αλλά μόνο για το γέλιο που ρίξαμε, με βγάλανε πρώτη. Γενικά κάθε φορά στην ώρα της Χημείας κάτι σκαρφιζόμασταν να κάνουμε.

Γιάννα Παπανδρέου, φιλόλογος

1. Μια ιστορία από τα θρανία. 
Ποια από όλες;;; Είναι τόσες πολλές… Εεεμ… Α, ναι. Στην Α΄Λυκείου κάποια μέρα δεν είχα προλάβει να ράψω τον άσπρο γιακά στην ποδιά μου (οι ποδιές καταργήθηκαν την επόμενη χρονιά… αρχίστε να υπολογίζετε…) και παρά λίγο να πάρω … αποβολή! Με έσωσε από τη Λυκειάρχη μία καθηγήτρια που είπε ότι «είμαι καλό κορίτσι»… Αλλά από τότε η Λυκειάρχης με κοίταζε καθημερινά στο γιακά για να διαπιστώσει αν όντως είμαι καλό κορίτσι!!!

2. Κάνατε σκονάκια; 

Όχι, σκονάκια δεν έκανα γιατί φοβόμουνα!!! Όταν έκανα κάτι με αντιγραφή με έπιαναν πάντα. Θυμάμαι όταν μία φορά προσπάθησα να λύσω την άσκηση της άλλης ομάδας για να πω σε μια συμμαθήτρια, με έπιασε ο μαθηματικός και μας τιμώρησε και τις δύο (θηλέων γαρ … το Γυμνάσιο!) Δεν ξέρω, φαινόταν στο πρόσωπό μου; Μάλλον! Κι από τότε μόνο στα ψιθυριστά…

3.  Κάποιος καθηγητής που αγαπούσατε ή μισούσατε.   
Ναι, είχα μια καθηγήτρια φιλόλογο στην Α΄ και στη Β΄ Γυμνασίου, κ. Βιβή Βαρλάμη τη λένε και τώρα μεγαλώνει τα τρία της εγγονάκια! Τη βλέπω πού και πού. Ήταν μια νεαρή καθηγήτρια, γύρω στα τριάντα, πολύ γλυκιά και ήρεμη. Εκείνο που μου έδωσε περισσότερο από όλα ήταν ότι με βοήθησε να αποκτήσω εκτίμηση στον εαυτό μου και στις ικανότητές μου. Ήταν ακόμα πολύ προσηνής, σε πλησίαζε και την πλησίαζες, και αυτό ήταν σπουδαίο σε μια εποχή που ακόμα ο καθηγητής στεκόταν «πάνω στο βάθρο» και κυριολεκτικά αλλά και μεταφορικά. Γι’ αυτό και τώρα που είμαι καθηγήτρια θεωρώ ότι σημαντικότερο είναι να νιώθουν τα παιδιά αγάπη και ηρεμία παρά να μάθουν ένα ρήμα παραπάνω.

4. Πότε είχατε το πρώτο σας φλερτ;

…χμμμ! Στη Γ΄... Δημοτικού! Ναι, μη γελάτε…! Αυτά που νιώθουν τα παιδιά είναι αληθινά, άλλο αν δεν έχουν την οργανική ωριμότητα για να θεωρείται έρωτας. Ήταν πολύ έντονο συναίσθημα και μάλιστα αμοιβαίο! Τότε βέβαια δεν ήταν κάτι αποδεκτό και με το οποίο οι γονείς και οι δάσκαλοι χαμογελούσαν και διασκέδαζαν όπως σήμερα, ήταν απαγορευμένο, αλλά όλα υπήρχαν πάντα. Απλά πιο σιωπηλά… Α, και μη φανταστείτε τίποτα περίεργο,ε; Ούτε χεράκι χεράκι δεν είχαμε περπατήσει! J

Λίτσα Σαμιώτη, φιλόλογος

-Ποια ήταν η σχέση σας με τα σκονάκια; Είχατε επιχειρήσει να κάνετε;
Σ: Μια φορά στη ζωή μου, στα Μαθηματικά! Είχα το ίδιο ακριβώς άγχος με το να μη με πιάσουνε στο λεωφορείο χωρίς εισιτήριο. (γέλια) Δεν το είχα καθόλου. Έγινε στα Μαθηματικά στην Α΄γυμνασίου και άνοιξα το βιβλίο κάτω από το θρανίο, αλλά μετά με έτρωγαν οι τύψεις, γιατί συμπαθούσα πολύ τον μαθηματικό μου. Ήταν πολύ καλός μαζί μας και εγώ δεν αισθανόμουν εντάξει απέναντι του.

-Κάποιος καθηγητής που θυμάστε με αγάπη η με αντιπάθεια;
Σ: Θυμάμαι με πολύ νοσταλγία τα γυμνασιακά μου χρόνια και ειδικά μια φιλόλογο που αγαπούσα πολύ, την κα Σάγου. Κάναμε θεατρικά, μας έβαζε να διαβάζουμε λογοτεχνία εκτός ύλης, κάναμε ωραίες συζητήσεις. Θυμάμαι επίσης τον μαθηματικό μου, τον κο Ατταλόγλου, που ήταν πολύ καλός, αλλά με φώναζε "ντοματόζουμο" γιατί δεν ήμουν καλή στο βόλεϋ και μου την έσπαγε. Θυμάμαι επίσης χαρακτηριστικά μια φιλόλογο που ήταν παράδειγμα προς αποφυγή. Την τρέμαμε όλοι. Έμπαινε μέσα στην τάξη, έβγαζε το μπλοκάκι και ξεκινούσε η εξέταση. 

-Μια ιστορία από τα θρανία που σας έχει μείνει στο μυαλό;
Σ: Μια πολύ ωραία εμπειρία ήταν από την Γ΄ Γυμνασίου, όταν ανεβάσαμε μια θεατρική παράσταση, το "Ζητείται Ψεύτης" του Δ. Ψαθά. Εγώ έπαιζα την κυρία Φερέκη. Ήταν τρομερή εμπειρία. Η πρώτη φόρα που κάναμε κάτι τόσο δημιουργικό, ομαδικό. Καθόμασταν όλοι μετά το μάθημα. Δεθήκαμε σαν ομάδα, έπεφτε πολύ γέλιο!

-Και η τελευταία μας ερώτηση. Κάποιο φλέρτ από εκείνα τα χρόνια;
Σ: Αυτή η ερώτηση σχετίζεται κάπως με την προηγούμενη...
-Εκεί τον γνωρίσατε; Ο κύριος Φερέκης!!!
Σ: Ε ναι, λοιπόν! Ήμουν ερωτευμένη με τον κύριο Φερέκη, ήταν συμμαθητής μου από την Γ΄Γυμνασίου, αλλά σε άλλο τμήμα. Μετά τα φτιάξαμε, αλλά όλο αυτό τελείωσε μαζί με τη σχολική χρονιά και το Γυμνάσιο. Όπως και όλα τα φλερτ σε αυτήν την ηλικία που τελειώνουν πολύ σύντομα.... (καλά, υπάρχουν και οι εξαιρέσεις απ'ότι διάβασα στη συνέντευξη του κ. Σκλαβούνου!!!) Παρεμπιπτόντως, ήταν ο ωραίος του σχολείου!

Ελένη Νιώρα, φιλόλογος

Ελένη: Από ποια ερώτηση θέλετε να αρχίσουμε;

Κυρία Νιώρα :Από την ερώτηση με τους καθηγητές;

Δημήτρης: Ποιον καθηγητή συμπαθούσατε και ποιον όχι;

Κυρία Νιώρα: Θυμάμαι πιο πολύ συναισθηματικά τους καθηγητές από το γυμνάσιο και για αυτούς θα μιλήσω. Γιατί στο λύκειο τα πράγματα είχαν αλλάξει πια, είχαμε μπει σε άλλη διαδικασία όπου και από εκεί έχω καλές αναμνήσεις αλλά επειδή εκεί βγήκα και πρόεδρος και ήμουνα μέσα στα πράγματα ήταν αλλιώς η κατάσταση. Τέλος πάντων, στο γυμνάσιο θυμάμαι με αγάπη σχεδόν όλες τις φιλολόγους και καθόλου τους μαθηματικούς (γέλια).Οι οποίοι ήταν και γυναίκες και άντρες, δεν έχει σημασία.

Ελένη: Για ποιο λόγο;

Κυρία Νιώρα: Ε, γιατί είχα και εγώ πολλά κενά, βέβαια, αλλά με εξέταζαν και γενικά εξέταζαν με πάρα πολύ σκληρό και αυστηρό τρόπο, κατά την γνώμη μου. Όλοι εξέταζαν με κατάλογο αλλά επειδή είχα και εγώ τα κενά και δεν χάριζαν τίποτα, νιώθαμε όλοι ότι λυπόμαστε το τμήμα που είχε μαθηματικά, δεν λυπόμασταν τον εαυτό μας, φανταστείτε σε τι σημείο ήμασταν(γέλια). Αγαπούσα τους φιλολόγους και μια γυναίκα η οποία ήταν βιολόγος ή φυσικός-χημικός και μας έκανε και βιολογία. Ήταν μια γυναίκα που τώρα που έχω μεγαλώσει καταλαβαίνω ότι είχε παιδεία και ήθος πέρα από γνώσεις. Αυτός που δεν μου άρεσε ήταν ένας φιλόλογος στο λύκειο ο οποίος είχε ένα έντονο διδακτισμό. Αυτό το "πρέπει να"… Που δεν μου αρέσει καθόλου και μου έχει μείνει αυτό το έντονο στοιχείο.

Ελένη: Μια ιστορία από τα θρανία που θυμάστε…

Κυρία Νιώρα: Είναι στο λύκειο που είχαμε τα δεκαπενταμελή και βγήκα πρόεδρος, που έλεγα πάντα την γνώμη μου, που πήρα  αποβολή και μου στοίχησε τρομερά γιατί δεν ήμουν συνηθισμένη σε τέτοια. Παρ’  όλα αυτά δεν έκανα πίσω και το δίκιο μου ήθελα να το βρω και οι συμμαθητές μου έμειναν και με στήριξαν σε μια μικρής μορφής αποχή, για τότε, έξω από το γραφείο. Γιατί τότε πρέπει να ξέρετε ότι στο γραφείο των διευθυντών και των καθηγητών δεν πατούσε ποτέ και κανείς παρά μόνο για αποβολή(γέλια).Και ήταν μεγάλο πράγμα αυτό που φτάσαμε στο γραφείο, όμως πίστευα ότι είχα δίκιο και υπερασπίστηκα τα αιτήματά μου με τους συμμαθητές μου

Ελένη: Κάνατε σκονάκια;

Κυρία Νιώρα: Όχι, δεν έκανα

Δημήτρης: Τα φοβόσασταν;

Κυρία Νιώρα: Ναι, και δεν έκανα και ακόμα στηρίζομαι αν μπορώ στις ικανότητές μου .Ε, όταν μπήκα στο πανεπιστήμιο κάπου έκανα γιατί θεωρούσα ότι ήταν πολύ περιττά και πολλά και μου ήταν αδύνατο και δεν ήθελα καν να τα απομνημονεύσω και μπορεί να μην είχαν πέσει κιόλας.

Ελένη: Η τελευταία ερώτηση…Αν είχατε κάποιο φλέρτ στο σχολείο…

Κυρία Νιώρα:Ναι, βέβαια αλλά στο λύκειο...

Δημήτρης: Στο γυμνάσιο δεν σας άρεσε κανένας;

Κυρία Νιώρα: Όχι, αλλά είχα στο δημοτικό. Με είχε ερωτευτεί ένας συμμαθητής μου και δεν το είχα καταλάβει, ήμασταν και τα δυο πολύ μικρά και εκείνος ήθελε να είναι δίπλα μου στις εκδρομές(γέλια)

Ελένη: Στο λύκειο;.

Κυρία Νιώρα: Στο λύκειο βέβαια αλλά δεν υπήρχε κάτι το ιδιαίτερο. Ειδικά στην τρίτη λυκείου αφοσιώθηκα πλήρως στο διάβασμα

Ελένη: Ευχαριστούμε κυρία Νιώρα!

Δημήτρης: Ευχαριστούμε πάρα πολύ!         

και έπεται συνέχεια...