" Ενθουσιασμός της στιγμής (;)"


Με αφορμή ένα γεγονός που συνέβη πριν μερικές μέρες, θα ήθελα να γράψω για το θέμα του "ενθουσιασμού". Και τι εννοώ με αυτό; Σαφώς αυτή τη λέξη μπορεί να την εκλάβει ο καθένας διαφορετικά. Εννοώ πως όλη η νεολαία-πιστεύω καταλαβαινόμαστε- όταν κάτι καινούργιο ξεκινάει είμαστε μέσα στην τρελή χαρά. Αλλά δεν νομίζετε ότι αυτό χάνεται πολύ γρήγορα; 




Π.χ. σκεφτείτε: Ξεκινάει το γυμνάσιο! Όλοι το "παίζουμε" μεγάλοι και οκ, επιτέλους φύγαμε από το δημοτικό... Σε ελάχιστο χρονικό διάστημα, μέχρι να συνηθίσουμε στην ιδέα, έχουμε χάσει κάθε ενθουσιασμό και νιώθουμε ότι βρισκόμαστε εκεί χρόόόνια! Ή στο ξεκίνημα μιας φιλίας ή ενός καινούργιου "φλερτ" που λένε και οι καθηγητές. Όλοι πετάμε στα ουράνια τις πρώτες εβδομάδες ή τους πρώτους μήνες και μετά βαριόμαστε ξανά. Ή ακόμα και για πολύ μικρά πράγματα. Περιμένουμε όλη τη εβδομάδα το πάρτυ του Σαββάτου και όταν πηγαίνουμε εκεί και το ζούμε, σαν κάτι να αλλάζει. Όταν κάτι δεν το έχουμε, στο μυαλό μας το βάζουμε πολύ ψηλά. Όταν, λοιπόν, το αποκτήσουμε, ή το θεωρήσουμε δεδομένο, το απομυθοποιούμε και πάμε για κάτι καινούργιο. Μα παραδεχτείτε το, έτσι δεν κάνουμε; Τόσο εύκολα βαριόμαστε; Χάνεται το ενδιαφέρον;
Από την άλλη μπορεί να είναι της ηλικίας... Μπορεί μεγαλώνοντας να μην το κάνουμε. Βέβαια μεγαλώνοντας δεν θα έχουμε τόοοσο ενθουσιασμό όσο τώρα. Δεν ξέρω, μάλλον σηκώνω τα χέρια ψηλά. Εσείς τι λέτε;



Εύα Τζανακάκη

Σχόλια

  1. Αυτό με τον ενθουσιασμό ... όπως το λες .

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Έτσι ακριβώς Εύα,οι άνθρωποι κατά την άποψή μου όταν ενθουσιάζονται με κάτι όπως με μια γυναίκα ή με ένα αξίωμα στην δουλειά ή στο σχολείο κάνουν τα πάντα για να το αποκτήσουν και το θεωρούν δεδομένο αλλά δεν ξέρουν πως μπορεί να υπάρχουν και άλλοι που να θέλουν το συγκεκριμένο αξίωμα ή την συγκεκριμένη γυναίκα και να τους τα "κλέψουν" μέσα από τα χέρια τους.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. Έτσι ακριβώς Εύα,οι άνθρωποι κατά την άποψή μου ενθουσιάζονται με πράγματα τα οποία τους φαίνονται αξιοζήλευτα όπως με μια όμορφη γυναίκα ή με ένα αξίωμα είτε είναι στην δουλειά είτε στο σχολείο και αφού το αποκτήσουν το έχουν σαν δεδομένο όμως δεν ξέρουν ότι μπορεί να υπάρχουν άνθρωποι στους οποίους να αρέσει αυτό το αξίωμα ή η γυναίκα και να τους τα "κλέψουν" μέσα από τα χέρια τους

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. Εν μέρει, έχεις δίκιο, είναι φυσιολογικό να μας περνάει ο πρώτος ενθουσιασμός, όταν κάτι έχει κατακτηθεί ή θεωρείται δεδομένο, στον έρωτα, στα ενδιαφέροντα, στους στόχους και όλα να φαίνονται πιο "μέτρια", πιο ασήμαντα και λιγότερο ξεχωριστά. Αλλά, θυμάσαι τι λέει ο ποιητής;

    Πάντα στον νου σου νάχεις την Ιθάκη.
    Το φθάσιμον εκεί είν’ ο προορισμός σου.
    Aλλά μη βιάζεις το ταξείδι διόλου.
    Καλλίτερα χρόνια πολλά να διαρκέσει·
    και γέρος πια ν’ αράξεις στο νησί,
    πλούσιος με όσα κέρδισες στον δρόμο,
    μη προσδοκώντας πλούτη να σε δώσει η Ιθάκη.

    Η Ιθάκη σ’ έδωσε τ’ ωραίο ταξείδι.
    Χωρίς αυτήν δεν θάβγαινες στον δρόμο.
    Άλλα δεν έχει να σου δώσει πια.

    Κι αν πτωχική την βρεις, η Ιθάκη δεν σε γέλασε.
    Έτσι σοφός που έγινες, με τόση πείρα,
    ήδη θα το κατάλαβες η Ιθάκες τι σημαίνουν.

    Τα πάντα κρύβονται στη διαδρομή Ευάκι, οπότε... καλά ταξίδια!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. ... Και στη διαδρομή αλλά θα συμπληρώσω και στους προορισμούς που όταν τους φτάσουμε και πράγματι αξίζουν τον κόπο, ρίχνουμε άγκυρα και δημιουργούμε και πέρα από τον αρχικό ενθουσιασμό... Πώς θα το καταλάβεις ότι αξίζουν τον κόπο; Όταν τους βρεις, θα το καταλάβεις! Γι΄αυτό, keep walking!

      Γιάννα Παπανδρέου

      Διαγραφή
  5. Και να προσθέσω, εύα ,ότι όλοι το νοιώσαμε αυτό αλλά εμείς νομίζω πιο έντονα σε (πολύ)μεγαλύτερες ηλικίες.Εσείς ζείτε σε γρήγορους ρυθμούς, έχετε έντονες παραστάσεις και δεν προλαβαίνετε, νομίζω, να χαρείτε γιατί φτάνετε πιο γρήγορα στους προορισμούς σας(εννοώ μέσα σας).Όμως έχει και τα καλά του αυτό, γιατί ωριμάζετε πιο γρήγορα.ελένη νιώρα.

    ΑπάντησηΔιαγραφή

Δημοσίευση σχολίου

Δημοφιλείς αναρτήσεις από αυτό το ιστολόγιο

Τα σχολικά χρόνια των παππούδων μας (1950-1960) Β΄ Μέρος

Τα σχολικά χρόνια των γονιών μας (1970-1980)

30 χρόνια μετά.... η συνάντηση δύο φίλων