Καθηγητές στα θρανία (μέρος ΙΙ)

Μαθηματικός που αντιπαθούσε το μαθηματικό του; ρομαντικές ιστορίες αγάπης, παρέες στη γαλαρία του πούλμαν, σκονάκια σε γόμες και αναμνήσεις που θυμίζουν σκηνές από την ταινία "Το ξύλο βγήκε από τον παράδεισο". Αυτά και άλλα πολλά από τις εκμυστηρεύσεις των καθηγητών του 2ου Γυμνασίου Ελληνικού στο δεύτερο μέρος του αφιερώματος "Καθηγητές στα θρανία".

Π. Μηλαίος, μαθηματικός

Κάνατε σκονάκια στο σχολείο;
Ναι, στα θρησκευτικά! Ήταν ένας πολύ καλός καθηγητής. Είχα δύο θέματα έτοιμα αλλά από την αγωνία έγραψα το λάθος θέμα! Ο καθηγητής μου ξαναδίνει το γραπτό και εγώ γράφω το σωστό, πάλι από το σκονάκι!

Ένα φλερτ από τα μαθητικά σας χρόνια;
Αγόρια και κορίτσια πηγαίναμε τότε σχολείο χωριστά, σε αρρένων και θηλέων. Για να γνωριστούμε με τα κορίτσια, πηγαίναμε στο φροντιστήριο ξένων γλωσσων. Στα χρόνια του Γυμνασίου δεν είχαμε σχέσεις. Όταν ήμουν στη Β΄Λυκείου γνώρισα στο φροντιστήριο ένα κορίτσι από μικρότερη τάξη και τη βοηθούσα στα μαθηματικά, μάλιστα πήγαινα και στο σπίτι της. Στις καλοκαιρινές διακοπές με προσκάλεσε στο σπίτι της, στην Κω, να με φιλοξενήσει. Όμως, όταν πήγα εκεί, διαπίστωσα ότι τα είχε με άλλον, ένα φοιτητή, και βρέθηκα άφραγκος και άστεγος σε ένα παγκάκι!

Ποιον καθηγητή αντιπαθούσατε ή συμπαθούσατε και γιατί;
Αντιπαθούσα το μαθηματικό μου στο γυμνάσιο! Είχε ένα μπλοκάκι, δεν κουνούσε φύλλο μέσα στο μάθημα. Έμπαινε, άνοιγε το μπλοκάκι και το φυλλομετρούσε. "Να πει μάθημα ο..." και εκεί που ανάσανες με ανακούφιση, γιατί είχε περάσει το όνομα σου, γύριζε απότομα τη σελίδα πίσω και... "Να πει μάθημα ο Μηλαίος!"Ήταν και δύο μέτρα άντρας και είχε κάτι χερούκλες... έριχνε σφαλιάρες και η σφαλιάρα κάλυπτε όλο το κεφάλι σου! Όμως συμπαθούσα το φιλόλογο μου, γιατί μας συβούλευε πώς να συμπεριφερόμαστε στα κορίτσια!

Μια ιστορία που θα θυμάστε για πάντα;
Ο μουσικός μας παίζει φλογέρα και τρεις από εμάς τους μαθητές διαβάζουμε τις νότες. Καθώς εκείνος παίζει φλογέρα, η αναπνοή του υγροποιείται και στάζουν σταγόνες από την άκρη της φλογέρας. Μιας πιάνει νευρικό γέλιο και διαβάζουμε άλλα αντ'άλλων, Κάποια στιγμή, ο καθηγητής κατεβαίνει από την έδρα και με ένα χαστούκι μας χτύπησε και τους τρεις στη σειρά!


Π. Λουτράρη, καθηγήτρια γαλλικών

Μια ιστορία από τα θρανία που θυμάστε;
Λ:Καταρχάς, εγώ πήγαινα στη Ελληνογαλλική σχολή που ήταν θηλέων. Και ήταν πολύ αυστηροί όλοι εκεί. Αλλά εμείς ως παιδιά δεν υπολογίζαμε τίποτα. Όταν ήταν, λοιπόν, απόκριες είχαμε φέρει από το σπίτι μας κάτι παλιά ρούχα. Μίνι, στρας, φούστες. Και μας είπε θα ντυθείτε, αλλά την τελευταία ώρα. Εμείς όμως την πέμπτη ώρα δεν κρατιόμασταν. Είχαμε Μαθηματικά. Πάμε λοιπόν στα τελευταία θρανία και αρχίζουμε να ετοιμαζόμαστε. Βγάζουμε τη στολή, γιατί τότε φορούσαμε όλες τα ίδια, όχι ποδιές, αλλά πουκάμισο και φούστα. Κράταγε μία τσίλιες, βάζαμε και τα μπουφάν από πάνω και βάλαμε τα "μασκαραδίστικα". Κάποια στιγμή μου είπε ο καθηγητής να σηκωθώ στον πίνακα. Οπού σηκώνομαι και είμαι με ένα λαμέ φόρεμα με κάτι λαχανί λουλούδια. Καρναβάλι τελείως! Με κοίταγε καλά καλά αλλά δεν είπε τίποτα. Πάλι καλά.

 
Από σκονάκια πως πηγαίνατε; Κάνατε καθόλου;
Λ: Σκονάκια δεν έκανα όχι. Ήμουν λίγο "χέστρα". Θυμάμαι μια φορά όμως, όταν γράφαμε χημεία στις εξετάσεις του Ιουνίου, ήταν μπροστά μου μια κοπέλα και μου λέει: "Δείξε μου λίγο τον τύπο της άσκησης". Γιατί τότε δεν σκαμπάζαμε πολύ από χημείες και τέτοια. Ήμασταν της θεωρητικής. Γράφω λοιπόν στη γόμα μου τον τύπο. Της το δίνω, τον αντιγράφει στο γραπτό της και ήταν τόσο έξυπνη που ήθελε να μου την γυρίσει και πίσω την γόμα! Οπότε μου λέει: "Την γόμα σου!". Έρχεται και ο καθηγητής βλέπει τη γόμα, βλέπει και τα γραπτά μας που έγραφαν το ίδιο και καταλαβαίνει. Άλλα επειδή μας ήξερε τι "ούφατα" είμασταν (από ο,τι μας είπε η κ. Λουτράρη εννοεί χαζά) δεν μας τιμώρησε.

Κάποιος καθηγητής που θυμόσασταν με αγάπη;
Λ: Ο αγαπημένος μου καθηγητής ήταν αυτός που σας είπα πρίν, που δεν μας τιμώρησε. Το σχολείο ήταν πολύ αυστηρό και αυτός ήταν πιο άνετος. Ήταν πιο κοντά μας γενικά, και στις εκδρομές, και τα τραγούδια που άκουγε.
Είχατε κάποιο φλέρτ στα σχολικά σας χρόνια;
Λ: Καταρχάς, το σχολείο μου ήταν θηλέων, όπως είπα, αλλά εκτός σχολείου ήταν ένα παιδί στη γειτονιά που ενδιαφερόταν για μένα και εγώ έκανα τη δύσκολη! Αυτός πήγαινε στη Γαλλική Αρρένων αλλά δεν ήταν καλός στα Γαλλικά και όλο ερχόταν να του κάνω μάθημα Γαλλικών. Ε, όλο και κάτι μου έφερνε όταν ερχόταν: κανένα λουλουδάκι, καμιά σοκολάτα. Έτσι ήταν το φλερτ τότε. Άλλα δεν συνεχίσαμε.

 
Ανδριανή Κουγιάτσου, φιλόλογος
 
-Θέλω να μας πείτε μια ιστορία απο τα θρανία που θυμάστε
Κουγιάτου: Στο μυαλό μου έχω κρατήσει περισσότερο ένα σούπερ φασαριόζο συμμαθητή μου ο οποίος έτρωγε τόσο ξύλο μέσα στην τάξη και τόση σφαλιάρα, γιατί η εποχή μας ήταν εποχή που έπεφτε ξύλο. Και θυμάμαι χαρακτηριστικά ότι μια φορά τον είχε βγάλει έξω ο καθηγητής μας "κλοτσηδόν"! Και αυτό μου έχει μείνει. Αυτός τώρα είναι επιχειρηματίας.

-Είχατε κάνει ποτέ σκονάκια;
Κ: Ποτέ! Ούτε το είχα διανοηθεί καν. Προτιμούσα να πάρω στα Μαθηματικά, ας πούμε, 3. Δεν ήταν και πολύ της μόδας άλλωστε τα σκονάκια στην εποχή μου. Υπήρχε και ο φόβος. Σε εμάς το σκονάκι σήμαινε: γραπτό με μονάδα, ο πατέρας καλείται στο σχολείο, αποβολή και στο τέλος κοσμία διαγωγή. Ήταν πολύ αυστηρά τα πράγματα.

-Εναν καθηγητή που θυμάστε με αγάπη;
Κ: Θυμάμαι έναν τρομερό καθηγητή φιλόλογο που είχαμε στο γυμνάσιο ο οποίος ήταν πολύ ψαγμένο τυπάκι. Μας παρουσίαζε διάφορες φιλοσοφικές θεωρίες και αναλύσεις και τα λοιπά. Και γενικώς ήταν ένας καθηγητής στου οποίου το μάθημα το μυαλό "άνοιγε". Και επίσης το φιλόλογο μου στη Β' και Γ' λυκείου ο οποίος ήταν από τους καλύτερους φιλόλογους και μας έβαλε όλους στο πανεπιστήμιο, χωρίς να πάμε ούτε ένα λεπτό φροντιστήριο.

-Απο φλερτ είχατε κανένα;
Κ: Ένα; (γέλια)Τα φλερτ ήταν, όπως καταλαβαίνετε, κομμάτι της ζωής. Και βέβαια υπήρχαν, και προφανώς πάνω από ένα. Το πιο ωραίο φλερτ ήταν αυτό της Β' και Γ' λυκείου που ήμασταν όλοι ζευγαράκια και είχαμε πάει εκδρομή Γιάννενα και Κέρκυρα και είχαμε πιάσει όλοι τη γαλαρία και χαζεύαμε τη θέα έξω. Για κακή μας τύχη όμως ένας από τους συνοδούς καθηγητές ήταν ο πατέρας ενός κολλητού μας. Και στο τέλος της πενθήμερης όταν επιστρέφαμε αναγκάστηκε να πάρει το μικρόφωνο και να πει: "Παρακαλώ πολύ τα ζευγαράκια στη γαλαρία αν είναι δυνατόν να χωρίσουν, γιατί κοντεύουμε να κολλήσουμε και εμείς". Όπως καταλαβαίνετε η γαλαρία ευνοεί τα ζευγαράκια και σας την προτείνω ανεπιφύλακτα!

 Κ. Τσέντου, φυσικός

 Ποιο καθηγητή/Ποια καθηγήτρια συμπαθούσατε/αντιπαθούσατε και γιατί ;

Μεγάλη μου συμπάθεια ήταν η φιλόλογος που είχα στη πρώτη λυκείου .Την συμπαθούσα τόσο πολύ που παρά λίγο να πάω θεωρητική κατεύθυνση, αλλά στη δευτέρα λυκείου είχαμε μια άλλη …όχι και τόσο καλή. Έτσι πήγα θετική. Δεν αντιπαθούσα κανένα ιδιαίτερα, απλά συμπαθούσα κάποιους περισσότερο. Μόνο στη πέμπτη και έκτη  δημοτικού  είχαμε δυο δάσκαλους που έδερναν. Θυμάμαι μια δασκάλα που έπιανε το κεφάλι του παιδιού και το βάραγε στο τοίχο, με μια λύσσα .. Ήταν άρρωστη η γυναίκα! Επίσης θυμάμαι και έναν δάσκαλο, Τρότσος το όνομα. Είχε μια βέργα από κλαδί δέντρου και χτυπούσε τα χέρια των παιδιών.

Έχετε κάνει ποτέ σκονάκια ;

Σκονάκια δεν έχω κάνει ποτέ. Όχι για λόγους αρχής, για λόγους  …ψαρέματος! Δεν μπορούσα , ντρεπόμουν απίστευτα, κοκκίνιζα ολόκληρη και ήμουν σίγουρη ότι θα με καταλάβαιναν! Μόνο το χέρι δεν σήκωνα για να πω «εδώ είμαι»(γέλια)!

Μια ιστορία από τα θρανία που πάντα θα θυμάστε ;

Μμ… Αα ναι ! Μια περίοδο, όταν πήγαινα στο Αρσάκειο (σχολείο) υπήρχαν  σχολικά λεωφορεία, τα όποια έμπαιναν από την πάνω πύλη, σε άφηναν μπροστά στο σχολείο και έφευγαν από την κάτω πύλη. Κάποιες φορές όμως τα σχολικά αυτά χαλούσαν και έτσι αναγκαζόταν η εταιρεία να στείλει ταξί ,για να μας πάνε στο σχολείο . Έτσι λοιπόν εμείς βρίσκαμε την ευκαιρία να κάνουμε κοπάνα , καθώς περνάμε τα ταξί από την κάτω πύλη και φεύγαμε! Πηγαίναμε στην Κηφισιά (γέλια)

 Είχατε κανένα φλερτ ; Αν ναι , πείτε μας για αυτό …!!

Το παιδικό μου φλερτ ήταν ο Λέανδρος. Με τον Λέανδρο ήμασταν πάντα μαζί στις γυμναστικές επιδείξεις (γέλια)Όμως, στην τρίτη δημοτικού, μας χώρισε η δασκάλα στη γυμναστική .. κλάμα που ρίξαμε εγώ και ο Λέανδρος! Εφηβικό μου φλερτ ήταν ο Γιαννάκης . Μόνο ένα κακό είχε ο Γιάννης… κάπνιζε. Και έτσι άρχισα και εγώ . Πριν από δυο χρόνια κατάφερα να το κόψω. Αλλά εκτός από αυτό, όλα καλά !

Μ. Τσακάλου, φιλόλογος

Ο αγαπημένος και χειρότερος καθηγητής σας.

Κυρία Τσακάλου :Ο αγαπημένος μου καθηγητής ήταν ένας μαθηματικός και ο χειρότερος πάλι ένας μαθηματικός.

Δημήτρης :Για ποιο λόγο όμως;

Κυρία Τσακάλου: Ο ένας ο μαθηματικός γιατί δεν ασχολιόταν μόνο με τα μαθηματικά και μας τα έκανε κατανοητά. Είχε προηγηθεί ένας πολύ κακός μαθηματικός οπότε αυτός μας φάνηκε τέλειος.(γέλια) Καταλάβατε; Ήταν ανθρώπινος, καλός στην δουλειά του και μας έδωσε θάρρος, μας ενθάρρυνε .Και δεν μας αδίκησε ποτέ. Ο χειρότερος καθηγητής μου ήταν ένας μαθηματικός ο οποίος έμπαινε μέσα και κάπνιζε, έφτυνε, δεν καταλαβαίναμε τίποτα από τα μαθηματικά, πηγαίναμε φροντιστήριο και οι φροντιστές τράβαγαν τα μαλλιά τους. Και να φανταστείτε ότι δυστυχώς τον είχα και στις δύο τελευταίες τάξεις του λυκείου και η πρώτη χαρά που πήρα ήταν που πέρασα τα μαθηματικά στο πανεπιστήμιο, όχι με υποτροφία διότι έγραφα 1,2 ή 3. Δεν ήταν όμως μόνο οι βαθμοί ήταν ένας μαθηματικός που ήταν μόνο για τον εαυτό του άριστος.

Κάνατε σκονάκια;

Κυρία Τσακάλου: Ε, δεν έκανα στο λύκειο σκονάκια. Έκανα μια φορά στο πανεπιστήμιο σκονάκι αλλά ήταν τόσο μεγάλο που φάνηκε σε όλη την αίθουσα(γέλια).Γιατί νόμιζα ότι τα σκονάκια ήταν τεράστια για να τα βλέπω και μας πιάσανε και για να περάσουμε το μάθημα τραβήξαμε πάρα πολλά. Ε, στο σχολείο όχι.
 

Μια ιστορία από τα θρανία… 

Είναι πολλές οι ωραίες ιστορίες, αλλά η καλύτερη ιστορία που θυμάμαι απ’ τα θρανία είναι ότι μια φορά είχαν συνεδρίαση δύο ώρες  οι καθηγητές μας στο σχολείο , το σχολείο μας ήταν πολύ μεγάλο και πολύ ωραίο στο Χαϊδάρι, και μαζεύτηκε όλο το σχολείο και πιαστήκαμε ο ένας πίσω από τον άλλον, βάλαμε μουσική και αρχίσαμε και χορεύαμε την Γιάνκα και πηγαίναμε πέρα δώθε. Ήταν μια από τις ωραιότερες στιγμές της ζωής μου στα θρανία. Όλο το σχολείο χόρευε.

Δημήτρης: Αυτό έγινε στο γυμνάσιο;

Κυρία Τσακάλου: Ναι

   

    Φλερτ στη εφηβεία;

Κυρία Τσακάλου: Ε, εγώ ήμουνα πολύ ερωτευμένη αλλά ήμουν πάρα πολύ  "nerd" παιδί, δηλαδή ήμουνα πολύ αδύνατη και φαινόταν μόνο ένα κομμάτι από γυαλιά τεράστια. Στο γυμνάσιο, στο λύκειο ομόρφυνα .Ε, τεράστια γυαλιά, μια κορδέλα ,που έπρεπε να φοράμε στο γυμνάσιο ήταν πολύ σοβαρά τα πράγματα, που ήταν ένα με το γυαλί, τεράστια παπούτσια και πόδια και ήμουνα δηλαδή μάλλον άθλια στην εμφάνισή μου. Και είχα ερωτευτεί για κακή μου τύχη τον ωραιότερο του σχολείου ο οποίος δεν μου έδινε καμία σημασία. Παρόλα αυτά όμως με είχε ερωτευτεί ο χειρότερος του σχολείου.

Δημήτρης: Δεν έγινε τίποτα με αυτόν;

Κυρία Τσακάλου: Όχι, όχι τότε ήταν λίγο πιο… Όχι τότε, όχι και  πολύ τότε(γέλια).Αλλά γενικώς ερωτευόμουνα ακριβώς τους ακατάλληλους. Αυτούς που δεν θα γύρναγαν ποτέ να με κοιτάξουν. Ε, μετά βέβαια στο λύκειο άλλαξαν τα πράγματα και άρχισαν αυτοί να κοιτάνε εμένα.

Θοδωρής :Ουρά, ουρά!

Κυρία Τσακάλου: Όχι ουρά, όχι και ουρά μην τα πολυλέμε. Έβγαλα τα γυαλιά όμως(γέλια) και τα σιδεράκια και πήρα και κανά κιλό και άλλαξα παπούτσια από τότε έχω μια μανία με τα παπούτσια.(γέλια)Το έχετε δει άλλωστε. Αυτά.

Ελένη: Ευχαριστούμε πολύ κυρία Τσακάλου.

Ε. Πολύζου, καθηγήτρια οικιακής οικονομίας

 
Μια ιστορία από τα θρανία…

Π: Ε, έχω πολλές ιστορίες να θυμηθώ αλλά θα πω μια. Επειδή γενικά δεν έχω πάρα πολύ καλή φωνή, είμαι λίγο παράφωνη και θυμάμαι όταν ήμουν στην πρώτη γυμνασίου έγινε ένα κάστινγκ για να μπούμε στην χορωδία. Μπαίνουμε στην αίθουσα των πολλαπλών όπου συναντάμε τον καθηγητή της μουσικής και αρχίζει να παίζει στο πιάνο το ‘’ένα το χελιδόνι’’ και έπρεπε να το τραγουδήσουμε. Με το που ξεκινάω να το τραγουδάω, ο καθηγητής σταματάει το πιάνο και μου λέει «Τι κάνεις εδώ κορίτσι μου, τι φωνή είναι αυτή, ήρθες να μας κοροϊδέψεις;» Εντάξει, εγώ κοκκίνισα πήγα στο μάθημα και το θυμάμαι ακόμα και μου έχει μείνει και δεν μπορώ να τραγουδήσω μπροστά σε κόσμο, γιατί νιώθω ότι είμαι πολύ παράφωνη  και μου έχει μείνει παιδικό τραύμα.

Αγαπημένος και χειρότερος καθηγητής…

Π: Είχα δύο αγαπημένες καθηγήτριες στο γυμνάσιο ήταν δύο φιλόλογοι που ήταν πολύ καλές και μας μάθαιναν πάρα πολύ καλά την αρχαία ελληνική και πώς να γράφουμε εκθέσεις και γενικότερα ήταν κοντά μας. Από τους χειρότερους καθηγητές ήταν σίγουρα ο μουσικός(γέλια). Και εγώ βέβαια οικιακή οικονομία διδάσκω, αλλά η καθηγήτρια που είχαμε τότε ήταν πάρα πολύ αυστηρή, αμίλητη, αγέλαστη δεν ήταν καθόλου κοντά μας, απαιτούσε να ξέρουμε το μάθημα απ’ έξω, παπαγαλία τελείως… Και η αλήθεια είναι ότι όταν πέρασα στο πανεπιστήμιο οικιακής οικονομίας, οι συμμαθητές μου όταν το έμαθαν με κορόιδευαν και μου έλεγαν "κανόνισε να γίνεις σαν και εκείνη".

 Κάνατε σκονάκια;

Π: Ε, επειδή ήμουν πάρα πολύ καλή μαθήτρια και ήμουν σημαιοφόρος στο σχολείο, δεν έκανα σκονάκια αλλά ήμουν το σκονάκι για κάποιους άλλους συμμαθητές μου(γέλια). Αλήθεια είναι, με χρησιμοποιούσαν ως σκονάκι. Χωρίς όμως να είμαι αυτό το φυτό που δεν έχει καμία προσωπική ζωή, ήμουν μέσα σε όλα και με πολύ λίγο διάβασμα για να είμαι ειλικρινής. Μια χαρά τα πήγαινα στα μαθήματα του γυμνασίου. Όχι ήμουν καλή μαθήτρια δεν το δούλευα το σκονάκι και δεν το δούλευα, γιατί φοβόμουν ότι θα το καταλάβαιναν οι καθηγητές, ότι θα έκανα σπαστικές κινήσεις…

Ελένη: ότι θα ντρεπόσασταν …

Π: Σίγουρα, θα ίδρωνα, δεν υπήρχε περίπτωση ακόμη κι αν το έκανα δεν θα το έβγαζα

Δημήτρης: Ειδικά να είσαι καλός μαθητής και να σε πιάσουν με σκονάκι μεγάλη ντροπή…

Κυρία Πολύζου: Δεν το σκεφτόμουν καθόλου, το είχα άγχος μεγάλο δεν θα μπορούσα να το βγάλω.

Ενα φλερτ στην εφηβεία…

Π: Εντάξει, ήμουν πάρα πολύ ερωτευμένη με ένα παιδί από το σχολείο μου που ήταν ένα χρόνο μεγαλύτερος, αλλά ήταν τελείως στο μυαλό και ήμουν πολύ ντροπαλή και ούτε που το ήξερε. Για να είμαι ειλικρινής για να κάνω σχέση άργησα πολύ. Ήταν διαφορετικά τα χρόνια τότε.

Δημήτρης: Σιγά τα πολλά χρόνια τότε…

Π: Κι όμως βλέπεις ανά πενταετία διαφορετική συμπεριφορά. Εντάξει υπήρχαν κορίτσια που ήταν πιο άνετα με τις σχέσεις αλλά ήμουν πολύ…

 Στο λύκειο;

Π: Ήμουν πάρα πολύ τυχερή και έκανα σχέση με το παιδί που σας λέω στο λύκειο. Ναι, μετά από πέντε έξι χρόνια αναμονής και κρύψιμο πολύ και κρυφτούλι, δηλαδή να μην το μάθει, όμως δεν ξέρω πως τα έφεραν τα πράγματα αλλά ήταν το πρώτο μου φλερτ. Και ήταν πολύ ρομαντική ιστορία.

Θοδωρής: Πέντε χρόνια!

Π: Α, και το πιο ωραίο πιο είναι; Ότι από εγωισμό και μόνο η αγαπημένη σας κυρία δεν του είπα ποτέ, ενώ μετά ήμασταν σε σχέση, ότι ήμουν ερωτευμένη μαζί του στο γυμνάσιο.(γέλια). Να μην σε θεωρήσει δεδομένη και αυτά(γέλια).Και δεν το έχει μάθει ποτέ φυσικά

Δημήτρης: Ύπουλο…(γέλια)

Π: Αυτό… Το ήξερα μόνο εγώ και οι φίλες μου

Ελένη: Ευχαριστούμε πολύ κυρία Πολύζου