Ζούμε μέσα στη μεταφορά...

Έχετε σκεφτεί ότι ο μεταφορικός λόγος δεν είναι γνώρισμα μόνο της λογοτεχνίας και της ποιητικής γλώσσας, αλλά τον συναντάμε τόσο συχνά στην καθημερινότητα μας, ώστε να μην το αντιλαμβανόμαστε; Η μεταφορά χρησιμοποιείται πολύ στη δημοσιογραφική γλώσσα αλλά και στη διαφήμιση. Τα παιδιά του Γ1 και του Γ2 αναζήτησαν σε περιοδικά και εφημερίδες τίτλους και λεζάντες που αξιοποιούν τον μεταφορικό λόγο για να παίξουν με τη γλώσσα, να προσελκύσουν το ενδιαφέρον του αναγνώστη ή του καταναλωτή, να σατιρίσουν, να δώσουν έμφαση, κλπ. Τα παραδείγματα πολλά και ενδιαφέροντα. Ας πάρουμε μια γέυση:


                                                                                                    Λίνα Αντωνίου, Γ1


                                                                                                  Χάρης Κιουρτσόγλου, Γ2



Μια Ελληνίδα στο θρόνο της μόδας


Οι εμπρηστές του ροκ επιστρέφουν


Οι πληγές της ακτοπλοϊας 


Γεωργία Γουργομιχάλη, Γ1




Βασίλης Λυμπερόπουλος, Γ2


 
Νένα Βασιλοπούλου, Γ1




Γιώργος Μαρκάς, Γ2


 




Χάρης Ιερωνυμάκης, Γ1



Σχόλια

  1. Δημήτρης Φειδάνογλου15 Μαρτίου 2012 στις 9:38 π.μ.

    η αλήθεια είναι ότι η μεταφορά έχει καταλάβει τη ζωή μας, με αποτέλεσμα να χάνουμε την κυριολεξία, κάνοντας όμως το λόγο μας πιο πλούσιο και πιο εύηχο.... άλλωστε με βάση αυτήν την ιδέα έχουμε όλα αυτά τα εξαιρετικά λογοτεχνικά κείμενα, τα ποιήματα, τα βιβλία, τις παροιμίες και όλα αυτά που μας ευχαριστούν.

    ΑπάντησηΔιαγραφή

Δημοσίευση σχολίου

Δημοφιλείς αναρτήσεις από αυτό το ιστολόγιο

Τα σχολικά χρόνια των παππούδων μας (1950-1960) Β΄ Μέρος

Εικόνα
Όταν διαβάσαμε τη Νέα Παιδαγωγική του Ν. Καζαντζάκη στην τάξη του Α3, τα παιδιά εξέφρασαν την απορία για την αυστηρότητα των δασκάλων στα τέλη του 19ου αιώνα και στις αρχές του 20ου. Οι δικές τους εμπειρίες από το σχολείο είναι πολύ διαφορετικές. Οι δάσκαλοι και οι καθηγητές νευριάζουν καμιά φορά και φωνάζουν, αλλά ποτέ δεν χτυπούν τα παιδιά και οι τιμωρίες είναι σπάνιες. Βέβαια, όπως και τότε έτσι και τώρα συνεχίζει να υπάρχει η εξέταση, τα διαγωνίσματα, οι πλάκες, τα αστεία, οι παραστάσεις, κλπ.  -Αλήθεια, έχετε ποτέ ρωτήσει τους γονείς και τους παππούδες σας για τα μαθητικά τους χρόνια; Η ερώτηση αυτή έδωσε το έναυσμα για μια σειρά συνεντεύξεων και αφηγήσεων που συνέλεξαν τα παιδιά από τους παππούδες, τις γιαγιάδες και τους γονείς τους μαζί με λιγοστές φωτογραφίες, πολύτιμα ενθύμια αλλά και εύγλωττοι μάρτυρες μιας άλλης εποχής. Διαβάσαμε, ακούσαμε και συζητήσαμε τα κείμενα και τις συνεντεύξεις μέσα στην τάξη και σας τα παρουσιάζουμε ανά δεκαετία. Μαθητές και μα
Διαβάστε περισσότερα

Τα σχολικά χρόνια των γονιών μας (1970-1980)

Εικόνα
Όταν διαβάσαμε τη Νέα Παιδαγωγική του Ν. Καζαντζάκη στην τάξη του Α3, τα παιδιά εξέφρασαν την απορία για την αυστηρότητα των δασκάλων στα τέλη του 19ου αιώνα και στις αρχές του 20ου. Οι δικές τους εμπειρίες από το σχολείο είναι πολύ διαφορετικές. Οι δάσκαλοι και οι καθηγητές νευριάζουν καμιά φορά και φωνάζουν, αλλά ποτέ δεν χτυπούν τα παιδιά και οι τιμωρίες είναι σπάνιες. Βέβαια, όπως και τότε έτσι και τώρα συνεχίζει να υπάρχει η εξέταση, τα διαγωνίσματα, οι πλάκες, τα αστεία, οι παραστάσεις, κλπ.  -Αλήθεια, έχετε ποτέ ρωτήσει τους γονείς και τους παππούδες σας για τα μαθητικά τους χρόνια; Η ερώτηση αυτή έδωσε το έναυσμα για μια σειρά συνεντεύξεων και αφηγήσεων που συνέλεξαν τα παιδιά από τους παππούδες, τις γιαγιάδες και τους γονείς τους μαζί με λιγοστές φωτογραφίες, πολύτιμα ενθύμια αλλά και εύγλωττοι μάρτυρες μιας άλλης εποχής. Διαβάσαμε, ακούσαμε και συζητήσαμε τα κείμενα και τις συνεντεύξεις μέσα στην τάξη και σας τα παρουσιάζουμε ανά δεκαετία. Το σχολείο παλ
Διαβάστε περισσότερα

30 χρόνια μετά.... η συνάντηση δύο φίλων

Εικόνα
Αργήσαμε αλλά τα καταφέραμε... Μετά το διήγημα του Α. Τσέχωφ "Ο Παχύς και ο αδύνατος" τα παιδιά του Γ1 και του Γ2 έγραψαν μια φανταστική ιστορία, την υποτιθέμενη συνάντηση, μετά από 30 χρόνια, με έναν παλιό τους συμμαθητή. Πολλά κείμενα ήταν καταπληκτικά και είχαν πολύ γέλιο, αλλά δυστυχώς οι δημιουργοί τους δεν τα δακτυλογράφησαν. Οπότε σας παροουσιάζουμε όσα έχουμε στα χέρια μας... Ύστερα από 30 χρόνια... . Καθώς περπατούσα ήρεμα στον δρόμο, μπας και βρω κανένα φράγκο, συναντάω τον φίλο μου, τον Στέφανο. -Στέφανε, εσύ είσαι, πώς είσαι ρε χαμένη ψυχή, καλά; Η οικογένεια καλά; -Δόξα τον θεό όλα πηγαίνουν ρολόι, εσύ πως είσαι; καλά; Έχεις δουλεία; Εγώ; (όχι που δεν θα ρώταγες). Ναι έχω. Που; Στον ΟΑΕΔ. Α, πολύ ωραία, μα καλά με μέσον μπήκες; Eίναι πολύ δύσκολο. Ε, βεβαία. Ποιος σε έβαλε, ρε φίλε; Ο κύριος οικονομική κρίση, πολύ ωραίος τύπος , είναι γνωστός για την δουλειά του, να φανταστείς άλλοι 10.000 άνθρωποι έχουν μπει στον ΟΑΕ
Διαβάστε περισσότερα