Οι πηγές έμπνευσης για μια ποιήτρια: Η περίπτωση της Μ. Πολυδούρη

Οι μαθητές και οι μαθήτριες του Γ2 ερευνούν τη ζωή και τις εμπειρίες της ποιήτριας Μαρίας Πολυδούρη, καθώς και τη σχέση της με τον ποιητή Κώστα Καρυωτάκη που αποτέλεσε την έμπνευση για το ποίημα της "Μόνο γιατί μ'αγάπησες"




Μια ανθρώπινη ιστορία πίσω από ένα ποίημα: 
Μαρία Πολυδούρη - Κώστας Καρυωτάκης 
Ο έρωτας δύο ποιητών.

Η Μαρία Πολυδούρη γεννήθηκε στην Καλαμάτα, κόρη του γυμνασιάρχη Ευγένιου Πολυδούρη και της Κυριακής το γένος Μαρκάτου. Πέρασε τα παιδικά της χρόνια στο Γύθειο, τα Φιλιατρά και την Καλαμάτα, όπου τέλειωσε το γυμνάσιο και το 1916 δημοσίευσε το πρώτο της πεζοτράγουδο. Το 1921 μετατέθηκε στη Νομαρχία Αθηνών και παράλληλα γράφτηκε στη Νομική Σχολή του Πανεπιστημίου Αθηνών. Στην υπηρεσία της εργαζόταν και ο ομότεχνός της Κώστας Καρυωτάκης. Γνωρίστηκαν και μεταξύ τους αναπτύχθηκε ένας σφοδρός έρωτας, που μπορεί να κράτησε λίγο, αλλά επηρέασε καθοριστικά τη ζωή και το έργο της. Συναντήθηκαν για πρώτη φορά τον Ιανουάριο του 1922. Η Μαρία ήταν τότε 20 ετών, ενώ ο Καρυωτάκης 26. Εκείνη είχε δημοσιεύσει κάποια πρωτόλεια ποιήματα, ενώ εκείνος είχε εκδόσει δύο ποιητικές συλλογές, τον "Πόνο των ανθρώπων και των πραμάτων" (1919) και τα "Νηπενθή" (1921) και είχε ήδη κερδίσει την εκτίμηση κάποιων κριτικών και ομότεχνών του. Το καλοκαίρι του 1922 ο Καρυωτάκης ανακάλυψε ότι έπασχε από σύφιλη, μία νόσο που τότε ήταν ανίατη και αποτελούσε κοινωνικό στίγμα. Ενημέρωσε αμέσως την αγαπημένη του Μαρία και της ζήτησε να χωρίσουν. Εκείνη του πρότεινε να παντρευτούν χωρίς να κάνουν παιδιά, όμως εκείνος ήταν πολύ περήφανος για να δεχτεί τη θυσία της. Η Μαρία αμφέβαλε για την ειλικρίνειά του και θεώρησε ότι η ασθένειά του ήταν πρόσχημα του εραστή της για να την εγκαταλείψει. 

Το 1924 μπήκε στη ζωή της ο δικηγόρος Αριστοτέλης Γεωργίου, που μόλις είχε επιστρέψει από το Παρίσι. Ήταν νέος, ωραίος και πλούσιος και η Πολυδούρη τον αρραβωνιάστηκε στις αρχές του 1925. Η Μαρία όμως αγαπούσε πάντα τον Καρυωτάκη. Παρά την αφοσίωση του αρραβωνιαστικού της, η Πολυδούρη δεν μπορούσε να συγκεντρωθεί σοβαρά σε καμία δραστηριότητα. Έχασε τη δουλειά της στο δημόσιο μετά από αλλεπάλληλες απουσίες και εγκατέλειψε τη Νομική. Φοίτησε στη δραματική σχολή Κουναλλάκη και μάλιστα πρόλαβε να εμφανιστεί ως ηθοποιός σε μία παράσταση. Το καλοκαίρι του 1926 διέλυσε τον αρραβώνα της και έφυγε για το Παρίσι. Σπούδασε ραπτική αλλά δεν πρόλαβε να εργαστεί γιατί προσβλήθηκε από φυματίωση. Επέστρεψε στην Αθήνα και συνέχισε τη νοσηλεία της στη "Σωτηρία" όπου έμαθε για την αυτοκτονία του πρώην εραστή της, Κώστα Καρυωτάκη. Τον ίδιο χρόνο κυκλοφόρησε την πρώτη της ποιητική συλλογή "Οι τρίλλιες που σβήνουν" και το 1929 τη δεύτερη, "Ηχώ στο χάος". Η Πολυδούρη άφησε δύο πεζά έργα, το Ημερολόγιό της και μία ατιτλοφόρητη νουβέλα με την οποία σαρκάζει ανελέητα το συντηρητισμό και την υποκρισία της εποχής της. Η φυματίωση όμως τελικά την κατέβαλε και τα ξημερώματα της 29ης Απριλίου 1930 άφησε την τελευταία της πνοή με ενέσεις μορφίνης που της πέρασε ένας φίλος της στην Κλινική Χριστομάνου.

Πηγή:wikipedia

Ντεσάρα Ντάκα, Ζένια Νικολουδάκη

                                                                    
Μόνο γιατί με αγάπησες

(Μαρία  Πολυδούρη)




Μια ερωτική ιστορία







Η Μαρία Πολυδούρη γνώρισε τον Κώστα Καρυωτάκη το 1922 και αναπτύχθηκε ένας σφοδρός έρωτας. Την ίδια χρονιά ο Κ. Καρυωτάκης έμαθε ότι έπασχε απο σύφιλη και χώρισε την Μ. Πολυδούρη. Το 1925 αρραβωνιάστηκε με τον δικηγόρο Αριστοτέλη Γεωργίου αλλά διέλυσε τον αρραβώνα το 1926 και πήγε στο Παρίσι. Δεν πρόλαβε να εργαστεί γιατί έμαθε ότι έπασχε από φυματίωση. Αμέσως γύρισε στην Ελλάδα όπου έμαθε για την αυτοκτονία του Κ. Καρυωτάκη.  Τον ίδιο χρόνο κυκλοφόρησε την πρώτη της ποιητική συλλογή "Οι τρίλλιες που σβήνουν" η οποία συμπεριλάμβανε το ποίημα "Μόνο γιατί με αγάπησες". Το ποίημα αυτό εκφράζει την θλίψη για τον πρώην εραστή της και κυμαίνεται σε δύο άξονες την ζωή και τον θάνατο.


                                                                                        Αλέξανδρος Μουζάκης Αργυρώ Μουζάκη




Σχόλια

Δημοφιλείς αναρτήσεις από αυτό το ιστολόγιο

Τα σχολικά χρόνια των παππούδων μας (1950-1960) Β΄ Μέρος

Τα σχολικά χρόνια των γονιών μας (1970-1980)

30 χρόνια μετά.... η συνάντηση δύο φίλων