Το γέλιο στη ζωή μας ... και στη λογοτεχνία!

Όταν διαβάσαμε το κείμενο του Δ. Ψαθά, "Οι πιτσιρίκοι", ζήτησα από τους μαθητές του Α3 να επιλέξουν ένα απόσπασμα από το κείμενο που τους φάνηκε αστείο. Τα παιδιά επέλεξαν:

Σταματά ο Γερμανός και το κοιτά. Τι θέλει να κάνει; Σκύβει ο μικρός ν' ανάψει το τσιγάρο του απ' το ηλεκτρικό. Κι ο Κύκλωπας απορεί.

— Τι κάνει;

— Καμαράτ, ανάψει σιγαρέτ.

— Ηλεκτρικός;

— Για!

Ξεκαρδίζεται ο Κύκλωπας. Τι κουτοί που είναι οι πιτσιρίκοι στην Ελλάδα! Αν είναι δυνατόν ν' ανάψει το τσιγάρο του απ' το ηλεκτρικό φανάρι! Και τον κάνει χάζι.

— Ανάψει.

— Ανάψει, καμαράτ.

— Νιχτς ανάψει.

— Για, για. Εγώ σου λέω ανάψει σιγαρέτ. Βάζουμε στοίχημα;

— Στοίκημα;

Δε νιώθει.

— Νιχτς καταλαβαίνει.

— Το λοιπόν, άκου να δεις, μάγκα. Αν εγώ νιξ ανάψει το τσιγάρο απ' το φανάρι, εσύ εμένα καρπαζά. Κλαπ! Αν εγώ ανάψει το τσιγάρο απ' το φανάρι, εγώ εσένα καρπαζά. Κλαπ!

Με παραστατικές χειρονομίες εξηγεί ο πιτσιρίκος την πρότασή του στον Κύκλωπα. Κι εκείνος τον κοιτά και διασκεδάζει.

— Ντεν καταλαβαίνει.

— Νιξ;

— Νιξ.

— Είσαι μάπας.

Τους ρώτησα γιατί βρήκαν αυτό το απόσπασμα αστείο και εκείνοι απάντησαν ότι γέλασαν με το διάλογο, τον τρόπο που το παιδί μιλάει γερμανικά, τον τρόπο που ο σαλταδόρος ειρωνεύεται το γερμανό, την ασυνενοησία μεταξύ τους, κλπ. Με άλλα λόγια τι μας κάνει να γελάμε; 
Το αστείο παράγεται με τεχνικές που αφορούν τόσο τη χρήση της γλώσσας, το λεκτικό χιούμορ (στο διάλογο του Ψαθά τα παιδιά εντόπισαν την αντισυμβατική χρήση της γλώσσας, δηλ. το πώς μιλάει το παιδί γερμανικά, την ειρωνεία, το λογοπαίγνιο, κλπ) όσο και την πλοκή και τους χαρακτήρες (η απάτη του πιτσιρίκου, η παρεξήγηση που δημιουργείται, το απροσδόκητο τέλος). Όπως είναι φυσικό, το πρώτο πράγμα στο οποίο πηγαίνει το μυαλό μας είναι τα ανέκδοτα. Σύντομοι διάλογοι που προκαλούν το γέλιο λόγω του λεκτικού χιούμορ (λογοπαίγνια, αμφισημίες, επαναλήψεις, υπερβολές, κλπ), όσο και τις ίδιας της ιστορίας (παρεξηγήσεις, παρωδίες προσώπων, ανθρώπινα ελαττώματα, απροσδόκητη εξέλιξη, κλπ)
Στο τέλος της ώρας το τμήμα αποφάσισε να δοκιμάσει τις δυνάμεις του στη συγγραφή ενός χιουμοριστικού διαλόγου. Ήταν μια καλή ευκαιρία να ασκηθούμε επίσης στη συγγραφή ενός διαλόγου και τις συμβάσεις του, τη χρήση συγκεκριμένων σημείων στίξης, κλπ. Τα παιδιά άντλησαν δημιουργικό υλικό από την καθημερινή ζωή, τα ανέκδοτα, τις σχολικές φάρσες, τα τηλεοπτικά πρόσωπα και το έπλασαν με ελεύθερο τρόπο. Η τάξη επέλεξε τα καλύτερα και σας τα παρουσιάζουμε:

    Τα καλοκαιρινά διαγωνίσματα

  Μια καλοκαιρινή μέρα είχαμε βγει όλοι μια βόλτα, μιας και δεν είχαμε σχολείο και μαθήματα. Εκεί που καθόμασταν σ’ένα παγκάκι περνάει η κυρία Λαύκα και μας λέει:

-Τι κάνουν εκεί τα παιδιά μου; Αύριο γράφουμε διαγώνισμα 3 κεφάλαια κι εσείς κάνετε βόλτες;

-Μα, κυρία Λαύκα, είναι καλοκαίρι! Το σχολείο δεν είναι ανοιχτό!

-Σας είχα πει από την αρχή της χρονιάς, πως δεν υπολογίζω τις διακοπές. Ακόμα και τότε θα γράφετε τεστ. Γρήγορα στα σπίτια σας λοιπόν, γιατί θα γελάσει και ο κάθε πικραμένος με τους βαθμούς που θα πάρετε!

-Μάλιστα κυρία…

‘Ολοι γυρίσαμε στα σπίτια μας και στρωθήκαμε στο διάβασμα. Την επόμενη μέρα πήγαμε στο σχολείο. ‘Ημασταν μόνο εμείς και η κυρία Λαύκα. Μπήκαμε στην τάξη κι αρχίσαμε να γράφουμε.

-Υπενθυμίζω πως όποιον δω να αντιγράφει φεύγει με διήμερη αποβολή.

-Κυρία, το επόμενο διαγώνισμα πότε το γράφουμε;

-Μεθαύριο, παιδιά.

-Μα, κυρία, οι περισσότεροι θα φύγουμε για διακοπές αυτές τις μέρες.

-Διακοπές θέλετε; Εντάξει, να πάτε παιδιά μου. Αλλά μετά μην έρθει η μαμά σας και μου πει γιατί σας έβαλα κάτω απ’τη βάση.

‘Ολοι μείναμε αμίλητοι… Γράψαμε το διαγώνισμα και φύγαμε. ’Ηταν όλα τόσο περίεργα! Η κυρία Λαύκα  ποτέ δεν ήταν κακιά μαζί μας. Μας αγαπούσε. Τι την είχε πιάσει ξαφνικά;

Ααα, μάλιστα! Τώρα εξηγούνται όλα! Μόλις ξύπνησα! ‘Ολο αυτό ήταν ένα όνειρο. ‘Ενας εφιάλτης για την ακρίβεια. Μόλις  έχουν κλείσει τα σχολεία και την κυρία Λαύκα θα τη δούμε σε τρεις μήνες. Καλό καλοκαίρι λοιπόν!!!

                                                                                                   
                                                                                                        Μ. Παττακού

Η φάρσα αντιστρέφεται

Ήταν μια φόρα ο μικρός Μπομπ, ένα μικρόσωμος μαθητής τη Α΄ Γυμνασίου, που έκανε συνέχεια φάρσες στους άλλους. Έβαζε αγκάθια στις καρέκλες των καθηγητών, κόλλα στις έδρες ακόμα και σκοινιά στους διαδρόμους για να σκοντάψουν οι συμμαθητές του. Όμως μια μέρα αυτές οι πλάκες δεν του βγήκαν σε καλό…

-Τι λες Γιάννη; Ήρθε επιτέλους η μέρα να κάνουμε αυτό που ονειρευόμαστε τόσα χρόνια;

-Ναι Μπομ! Επιτέλους είμαι πολύ χαρούμενος!!!

-Ας ξεκινήσουμε λοιπόν.

-Εμ … Μπομπ μπορείς να μου εξηγήσεις τι ακριβώς θα κάνουμε γιατί το ξέχασα…

-Μα καλά ρε Γιάννη πόσο χαζός παίζει να’ σαι. Έλεος δηλαδή στο έχω εξηγήσει πάρα πολλές φορές!

-Έλα ρε Μπομπ μια τελευταία φορούλα μόνο. Σε παρακαλώ, σε παρακαλώ, σε παρακαλώ.

-Καλά , καλά εντάξει. Άκου όμως προσεκτικά γιατί δεν στο ξανά λέω.

-Είμαι όλος αυτιά.

-Βασικά πρώτα θα πας να φέρεις ένα σκοινί, ένα κουβά νερό και ένα κουβά κόλλα γεμάτο πούπουλα.

Ο Γιάννης πάει να φέρει όλα αυτά που του είπε ο φίλος του.

-Τα έφερα όλα Μπομπ.

-Εντάξει άκου τώρα το σχέδιο. Θα βάλουμε τον κουβά με την κόλλα και τα πούπουλα στην πόρτα, το σκοινί θα το δέσουμε μπροστά από την πόρτα και θα χύσουμε τον κουβά με το νερό στο πάτωμα.

-Και ο κα…

-Μην μιλάς μόνο άκου. Ο καθηγητής μόλις ανοίξει την πόρτα θα γλιστρήσει από τα νερά, θα σκοντάψει στο σκοινί και θα βρεθεί στο πάτωμα, χωρίς να χτυπήσει πολύ βέβαια. Μετά ο κουβάς με την κόλλα θα πέσει πάνω του κι έτσι θα γεμίσει με πούπουλα και δεν θα κάνουμε μάθημα, ούτε θα γράψουμε διαγώνισμα τριμήνου… ΤΕΛΕΙΟ;;;

-Ναι!!! Ας ξεκινήσουμε για να προλάβουμε.

Για κακή τους τύχη όμως τους άκουσε ο Ρούλης το σπασικλάκι του σχολειού που καθόταν όλο το σαββατοκύριακο να διαβάσει για το διαγώνισμα. Ο Ρούλης τα είπε όλα στον καθηγητή χωρίς ο Μπομπ και ο Γιάννης να το καταλάβουν. Ο καθηγητής χωρίς να θέλει να πέσει στην παγίδα άργησε πολύ να πάει στην τάξη.

-Άντε… Που είναι ο καθηγητής να σπάσουμε λίγη πλάκα, λέει ο Μπομπ.

-Δεν ξέρω έχει αργήσει πάρα πολύ.

-Καλά δεν πειράζει, πάμε στην τάξη να του κρυφτούμε.

-Όχι, Μπομπ μην ανοίξεις την π…

-Μη μιλάς γιατί είμαι πολύ νευρ… Ααααα βοήθεια.

-Σου είπα  να μην ανοίξεις την πόρτα αλλά δεν με άκουσες.

-Βοήθησέ με καλέ… Δεν μπορώ να κουνηθώ… Αλλά δεν πειράζει αφού είμαι τόσο αστέρι στις φάρσες…

Ο Μπομπ αντί να αποθαρρυνθεί με αυτό, έγινε ακόμα πιο ‘’αστέρι’’ στις φάρσες και δεν τις σταμάτησε ποτέ… Καλά όχι και ποτέ. Έφτασε σε σημείο να αλλάξει σχολικό περιβάλλον. Τότε ναι, τις σταμάτησε.

                                                                                

                                                                                                   Ειρήνη Χαντζαρίδου Α³

                       
                          Σουλεϊμαν ο Χιτλεριανός (στο τάβλι)

                                Επεισόδιο: Η ομιλία του Σουλεϊμάν με τη Χιουρέμ

- Αχ Χιουρέμ, τόσα χρόνια και ακόμα δεν κατάφεραν να μας νικήσουν!
- Ναι, τώρα η Ρουμανία είναι δική μας αφέντη μου.
- Το ξέρω, τι νομίζεις ότι μήπως είμαι κανένας χαζός !
- Εεεμμμ... Όχι, όχι αφέντη μου αλίμονο...
- Τώρα πάμε να κάνουμε τα δικά μας αν με πιάνεις...
- Αααααα, Άτιμο!!!
- Έλα, έλα πάμε μην μου κάνεις νάζια.
- ΟΚ, αφού το θες, τα γκίνει.
Μετά από λίγο...
- Χα! θα σε νικήσω.
- Ναι, καλά σιγά μην με νικήσετε αφέντη μου. Ούτε στα όνειρα σας.
- Καλά, καλά. Έλα, έλα φέρε μου εξάρες...
- Χα, ναι στα μούτρα σου !!!
- Που ρε φίλε πάλι !!! Όχου και σήμερα είχα ρέντα. Να δεις αυτή η ξεμωραμένη η Φατιμέ φταίει. Κάτσε να την δω και...

                                                                                                  Σταύρος Χόντα