Η ζωή στο σχολείο σε ρυθμό δεκαπεντασύλλαβο! (Γ3)
μην είν' ο δεκαπεντασύλλαβος που όλο αναζητάω;
το μέτρο είναι, ο ρυθμός ή μόνο η φαντασία;
ο λόγος μεταφορικός και λογική καμία;
Το είχατε ποτέ σκεφτεί ότι η ανία σην τάξη μπορεί να αποτελέσει πηγή έμπνευσης και δημιουργικότητας; Αναζητώντας τι είναι το ποίημα, οι μαθητές και οι μαθήτριες της Γ΄ τάξης πειραματίζονται με το ρυθμό, το μέτρο και την ομοιοκαταληξία και γράφουν χιουμοριστικά ποιήματα με θέμα "Η ζωή στο σχολείο".
Ζωή στο σχολείο
Το σχολείο όταν βλέπω κάτι λείπει μαγικό,
Οι γιορτές αρχίζουνε και δεν μπορώ να κρατηθώ.
Το σχολειό μες τα στολίδια να' ναι και στον φωτισμό
Να μας φέρνει χαρά, διάθεση και ενθουσιασμό
Μα τίποτα απολύτως δεν γίνεται για αυτό,
Και το μόνο που βλέπω είναι τεστ και πανικό.
Σελίδες καταγράφονται, ο χρόνος λιγοστεύει
Οι σκέψεις τιθασεύονται, το λάθος περισσεύει.
Αχ ποσό θα θελα η τάξη να έχει ασπρίσει
Και το χιονάκι με χαρά όλους μας να γεμίσει.
Η τάξη μας να στολιστεί μοναδική να γίνει
Όλοι να την εβλέπουνε, να λένε τι θα γίνει;
Με λαμπάκια και γιρλάντες αχ αχ αχ θα τρελαθώ
Ποσό θέλω ένα δέντρο πάνω κάτω γιορτινό!
Ευθυμίου Αθανασία
Κάθε πρωί συνέχεια ξυπνάω στις εφτά,
άντε να έρθουν Χριστούγεννα δεν αντέχω άλλο πια.
Από τις οκτώ ως τις δύο όλη μέρα στο σχολείο
Μακάρι να μην είχα στο πλευρό μου ετούτο το βιβλίο.
Κατσικάρης Παναγιώτης
Τσάντες όλο βιβλία, κασετίνες και μολύβια
Αρχαία, Λογοτεχνία, μαζί και ιστορία.
Μαθήματα αρκετά και διαγωνίσματα πολλά
Μα τι βγαίνει τελικά;
καμένα κύτταρα, παιδιά!
Ζένιου Γιασεμή
(1η απόπειρα)
Βλέπω ξανά την πόρτα αυτή , το κουδούνι χτυπά
Πρώτη ώρα αρχαία και τώρα πια δεν με σώζει τίποτα
Πάλι σημειώσεις και πάλι ψάχνω ένα στυλό
Μέσα στην χαώδης κασετίνα που πολύ αγαπώ
Θέλω να γυρίσω σπίτι να πέσω ξανά στην κρεβατάρα
Να κλείσω τα μάτια και να μετρώ ξανά πρόβατα
Αυτά την ευκτική του "έχω" μου τραγουδούν με ρυθμό
Ξυπνώ και πάλι το ακούω "ξυπνα παιδί μου σχολειο "
(2η απόπειρα)
Ξανά αυτή τη πόρτα βλέπω
αρχαία πρωτη ώρα αλλο δεν μπορώ
πάλι ψάχνω ένα στυλό
μέσα στην κασετίνα που πολύ/τόσο αγαπώ
θέλω πίσω στο σπιτι μου να γυρίσω
στο κρεβάτι μου να ξαναπέσω
πρόβατα μετρώ μόλις τα μάτια μου τα κλείσω
κι αυτά μου τραγουδούν με ρυθμό
καθέ φορά την ευκτική του έχω
άλλο όμως δεν μπορώ...
Καλαβρυτινού Γιούλη
Η γνώση είναι φως και το σχολείο ο φάρος
Για τη ζωή οδηγός η ελπίδα και ο σκοπός.
Τα χρόνια στα θρανία είναι οι πιο γλυκές εικόνες
Τα γέλια και οι χαρές οι πιο αξέχαστες στιγμές
Γεωργίου Κωνσταντίνος
[Μην είσαι τόσο σοβαρός καλέ μου ποιητή
χαλάρωσε και γέλασε με κέφι για ζωή!]
Σχολείο-φυλακή, κλειστή και βαρετή,
οι φίλοι είναι όαση, στην έρημη ζωή.
Μισώ τον καθηγητή, το ξύπνημα πρωί-πρωί,
Στην αίθουσα φυλακισμένοι με άπειρη σιωπή.
Αμπελουργός Γιάννης
(Γι'αυτό μιλάω όλη την ώρα με τον Αλέξανδρό
πώς θα περάσει η ώρα μονίμως τον ρωτώ!)
Στην αίθουσα βαριέμαι και ο χρόνος δε τελειώνει (15)
Είμαι στη τάξη το παιδί που δε θα σημειώνει (15)
Κάθομαι και ζωγραφίζω μέχρι το κουδούνι να χτυπήσει (18 συλλαβές!)
Και όλου του κόσμου η χαρά να με πλήξει (12)
Μαλτεζόπουλος Αλέξανδρος, Γ3
[Στην αίθουσα βαριέσαι και ο χρόνος δε τελειώνει
Είσαι στην τάξη το παιδι που δε θα σημειώσει
αλλά στιχάκια όμορφα σκαρώνεις με μανία
τις δεκαπέντε συλλαβές άντε να βρει η κυρία!]
Το σχολειό για μένα είναι φυλακή
να ξυπνώ κάθε πρωί έχω βαρεθεί.
Το λεωφορείο φτάνει βγαίνουμε όλοι μαζί
μπαίνουμε μες στο σχολείο κι όλα πάλι απ'την αρχή.
Δεν αντέχω εκει πέρα, θέλω έξω όλο να βγω
κι όταν τελειώσω πρέπει πάλι να πάρω το μετρό.
Πάντα πίσω πίσω στο καλύτερο θρανίο
άμα τύχει και το βάψω, καταλήγω στο γραφείο.
Ασήμαντα μαθήματα, δεξιότητες, χημεία,
άχρηστα τελείως (άχρηστες ώρες εντελώς) χωρίς καμιά ουσία.
Μας πρίξατε στα εφτάωρα, έχουμε κουραστεί
μια εκδρομή το τρίμηνο, αυτό είναι ντροπή!
Το σύστημα εκπαίδευσης απογοητευτικό
αλλά έτσι κι αλλιώς δεν περίμενα κάτι πιο καλό.
Στα μισά αδιάβαστος, ούτε θ'ασχοληθώ,
στα υπολοιπα όμως άριστος πάντα με δεκαοχτώ.
Μάριος Πουλουπάτης
Στα Σούρμενα μου έτυχε Γυμνάσιο να πάω
Στο 2ο του Ελληνικού, και χάλια να περνάω
Μαθήματα , διαλείμματα, καθηγητές και φίλοι
παλεύουμε όλοι μαζί να βγάλουμε την ύλη.
Αλέξανδρος Λιάσκας
Μέρα καλημέρα μια καινούργια μέρα ξεκινά,
τα όνειρα αφήνω τώρα σχολείο να πάω τώρα.
Σηκώνομαι από το σύννεφο μου προς τη φυλακή
Κουδούνι χτυπά, βάσανο πρώτη ώρα, φυσική.
Βασάλου Γεωργία
Κλεισμένοι γύρω με κάγκελα και οι πόρτες κλειστές
Να μαθαίνουμε λεξεις, να μαθαίνουμε πληροφορίες
Τις οποίες αργότερα θα έχουμε ξεχάσει.
Χαμένος τόσος κόπος πάει, χαμενές τόσες χρονιές
Κλειδωμένοι εδώ μέσα να μετράμε συλλαβές.
Όμηρος Κωνσταντινίδης
Κάθε μέρα το πρωί στο σχολείο υπνοβατώ
κάθε ώρα που'μαι εδώ το βρίσκω και πιο βαρετό
στην ώρα των μαθηματικών θέλω να κοιμηθώ
δεν αντέχω άλλο πια θέλω να παραιτηθώ
Φώτος Απόστολος
Σχόλια
Δημοσίευση σχολίου