Greeklish no more? Ράδιο -Αρβύλα και μαθητές....


Οι παρουσιαστές των Ράδιο Αρβύλα, σε μια εκπομπή τους το 2011, σχολίασαν και πήραν θέση στο ζήτημα των greeklish. Ποια είναι όμως η άποψη των μαθητών και των μαθητριών; Τα κείμενα που ακολουθούν εκφράζουν διαφορετικές απόψεις...


Ο ρόλος των greeklish στη ζωή μας

   Greeklish...Ο πασίγνωστος τρόπος γραφής ελληνικών λέξεων με λατινικούς χαρακτήρες, των τελευταίων χρόνων, που δημιουργήθηκε από τους νέους. Άραγε τα greeklish μπορούν να αποτελέσουν απειλή για την ελληνική μας γλώσσα ; 
  Πολλοί χρησιμοποιούν τα greeklish, καθώς είναι ένας εύκολος και γρήγορος τρόπος γραφής, μιας και δεν χρειάζεται να βάλουμε τόνους ή να ανησυχούμε για ορθογραφικά λάθη. Η χρήση του γίνεται μόνο μέσω υπολογιστή και κινητού. 
  Βέβαια η ευκολία και η γρηγοράδα δεν είναι ο μόνος λόγος που τα χρησιμοποιούμε .Η μόδα, το να είσαι in σε όλα είναι ο λόγος που που εγώ πρόσωπικά άρχισα να γράφω greeklish . Δεν ήθελα να είμαι η ξενέρωτη της παρέας και μάλιστα πιστεύω πως πολλά παιδιά έκαναν το ίδιο . 
  Κάθε φορά όμως που τα χρησιμοποιώ νιώθω τύψεις, ένοχες ... Νιώθω πως καταστρέφω κάτι που χρειάστηκε αιώνες για να πάρει την τελική του μορφή, κάτι που αγωνιστήκαμε για να το κάνουμε γνωστό, κάτι που μας αντιπροσωπεύει και μας έκανε σπουδαίους και υπερήφανους, κάτι που ονομάζεται ελληνική γλώσσα ...
   Σε ένα κόσμο που αλλάζει με ταχύτητα και συνεχώς αναπτύσσεται, και αυτός είναι ο δικός μας κόσμος, χρειάζεται να κάνουμε και εμείς κάποιες αλλαγές στον τρόπο που ζούμε, που σκεφτόμαστε, που εκφραζόμαστε ... Μέσα από τα geeklish , οι νέοι εκφράζονται, περνούν ένα δικό τους μήνυμα, βάζουν σε κάτι την δική τους υπογραφή, κάνουν την δικιά τους επανάσταση! 
   Τελικά, πιστεύω πως οι άνθρωποι δεν χρειάζεται να ανησυχούν αν θα εξαφανιστεί η ελληνική γλώσσα. Σε λίγο καιρό θα τελειώσει αυτός ο χαμός, αυτή η μόδα τέλος πάντων !!!
                                                                                                                                                                   Κατερίνα Πλατή 



          Κώδικας "Da "Greeklish"
  Στις μέρες μα το διαδίκτυο, αποτελεί μεγάλο μέρος της καθημερινότητας μας, αλλά ένα θέμα που προβληματίζει πολύ είναι τα λεγόμενα "greeklish", δηλαδή η ελληνική γλώσσα με λατινικούς χαρακτήρες.
  Αρκετοί το βλέπουν σαν μία προσβολή για την ελληνική γλώσσα, άλλοι πάλι πιστεύουν πως είναι ένας τρόπος επικοινωνίας ως "γλώσσα του internet". Αυτή η αιώνια διαμάχη δεν έχει λυθεί ακόμα, αφού οι δύο απόψεις συγκρούονται καθημερινά. Κατά την γνώμη μου τα greeklish δεν είναι τίποτα παραπάνω από ένας κώδικας επικοινωνίας μεταξύ των νέων. Προσφέρει ταχύτητα και μυστικότητα! Π.χ., Ερωτώ εγώ λοιπόν, εάν θέλουμε να πάρουμε μια γρήγορη πληροφορία, όπως "Τι είχαμε στην γλώσσα;" θα έπρεπε να αλλάξουμε τη γλώσσα του πληκτρολογίου, να σκεφτούμε την ορθογραφία, να βάλουμε τόνους, σημεία στίξης ενώ με τα "greeklish" έχεις την πληροφορία σου σε λιγότερο από 5 δευτερόλεπτα. Όσον αφορά την μυστικότητα, τα "greeklish" έχουμε την δυνατότητα να πούμε κάτι που ενδεχομένως οι μεγαλύτεροι δεν θέλουμε να καταλάβουν, όμως για παράδειγμα "Ρε συ δεν έκανα τα αρχαία, δεν πειράζει θα τα κάνω στο πούλμαν". Ποιος θα ήθελε να το δουν αυτό οι γονείς του;
  Από την άλλη όμως, ίσως και να αποτελούν μια απειλή, αλλά δεν είμαι σίγουρος...Το μόνο αρνητικό που σκέφτομαι ότι μπορεί να συμβεί είναι η υπερβολική χρήση, και αυτό μπορεί να προξενήσει πολύ παράλογα πράγματα, όπως τη χρήση των
greeklish στο σχολείο. Φαντάζεστε έκθεση στα greeklish; Εγώ πάντως όχι, αυτή ειναι και η μόνη μου ανησυχία! Τα greeklish είναι μία γλώσσα, που χρησιμοποιείται αποκλειστικά και μόνο στο διαδίκτυο, πουθενά αλλού.
  Τέλος θα ήθελα να πω, ότι είναι πια της μόδας τα ελληνικά χωρίς τόνους, οπότε το γλιτώνουμε κάπως το εγκεφαλικό...Μπαμπινιώτη!
 
                                                                                                   Φίλιππος Παύλου 




Greeklish: Ο τρόμος των φιλολόγων!

   Είναι τα greeklish όντως κίνδυνος για την ελληνική γλώσσα; Σίγουρα είναι ένα ερώτημα το οποίο απασχολεί πάρα πολλά άτομα ανεξαρτήτως επαγγέλματος και ηλικίας, καθώς όλοι λίγο-πολύ τα έχουν γνωρίσει μέσα από ένα κείμενο στο Internet, το facebook ή ένα μήνυμα στο κινητό.
   Από τη μία πλευρά, θα έλεγε κανείς ότι τα greeklish είναι πολύ πρακτικά, καθώς στην εποχή του σήμερα που μπορείς να επικοινωνήσεις με οποιονδήποτε από όλο τον κόσμο,  κυριώς στα αγγλικά, είναι κουραστική η διαδικασία της αλλαγής των χαρακτήρων ή το θέμα ότι μπορεί κάποιος να το ξεχάσει και να χρειαστεί να σβήσει μια ολόκληρη πρόταση και να την ξαναγράψει με τους σωστούς χαρακτήρες, Μπορεί να μην ακούγεται τόσο σημαντικό, αλλά άμα γίνεται συνεχώς τότε είναι πολύ κουραστικό. Επίσης, με την χρήση των greeklish κάποιος αποφεύγει τα ορθογραφικά λαθη αλλά και την χρήση των τόνων που επίσης μπορεί να κουράζει κάποιους.
   Πάνω σε αυτό όμως διαμορφώνεται η όλη άποψη ότι καταστρέφουν τη γλώσσα μας. Ένα άλλο επιχείρημα κατά των greeklish είναι η έλλειψη αισθητικής, ότι <<δεν είναι ωραία στο μάτι>>, όπως και επίσης η αδυναμία κάποιων στο να τα διαβάσουν και να τα κατανοήσουν.
   Η προσωπική μου άποψη είναι ότι τα greeklish όντως στερούνται αισθητικής και δεν είναι ωραία στο μάτι, αλλά δεν αποτελούν κίνδυνο για την ελληνική γλώσσα, τουλάχιστον όχι τόσο μεγάλο όσο αυτόν που προκαλούν άλλοι παράγοντες όπως αυτοί που δημιουργούν νέες φράσεις και λέξεις οι οποίες δεν έχουν νόημα συντακτικά και νοηματικά. Γιατί στην τελική με τα greeklish δεν αλλάζεις τη γλώσσα...μόνο τους χαρακτήρες.
   Πιστεύω ότι ο κόσμος θα χρειαστεί να τα τα αποδεχτεί, έχουν γίνει πλέον συνήθεια και χρησιμοποιούνται πάρα πολύ, αν και τώρα τελευταία έχει αρχίσει και μειώνεται η χρήση τους κατακόρυφα.Ίσως σε κανα-δυο χρόνια να μην υπάρχουν καν.
                                                                             Παναγιώτης Καρονίδης 




Σχόλια

  1. Και η ζωή συνεχίζεται μαζί με το διάλογο για τα γκρικλις! Πολύ ωραίες εργασίες, μπράβο παιδιά!

    ΑπάντησηΔιαγραφή

Δημοσίευση σχολίου

Δημοφιλείς αναρτήσεις από αυτό το ιστολόγιο

Τα σχολικά χρόνια των παππούδων μας (1950-1960) Β΄ Μέρος

Τα σχολικά χρόνια των γονιών μας (1970-1980)

30 χρόνια μετά.... η συνάντηση δύο φίλων