Μη γυρνάς το βλέμμα!

Τι είναι τελικά τα κοινωνικά προβλήματα;

Ξεκινώντας τη συζήτηση, οι παρακάτω φωτογραφίες μας φέρνουν στο μυαλό "οικείες" εικόνες από τη ζωή στην πόλη μας. Μήπως οι φωτογραφίες αυτές καθρεφτίζουν προβλήματα της κοινωνίας μας;

Επιλέξτε μια φωτογραφία που σας κάνει περισσότερο εντύπωση. Γράψτε ένα σύντομο κείμενο (μια παράγραφο) για τις σκέψεις, τους προβληματισμούς ή τα συναισθήματα που σας προκαλεί.

Γιατί; Είναι πολύ, πολύ περίεργο ...Τόσα τρόφιμα στα σκουπίδια καθημερινά και τελικά ... τι; Ο μισός πληθυσμός της γης πεινασμένος ... Τι περίεργο πλάσμα ο άνθρωπος ... μαζί με τα άλλα και αυτό ... Ίσως τελικά το να έχεις την δυνατότητα να σκέφτεσαι (αυτό που μας κάνει να ξεχωρίζουμε από τα ζωά και ταυτόχρονα να καταστρέφουμε να μην είναι και τόσο καλό... Για μένα μάλλον η φωτογραφία που εκφράζει τα περισσότερα είναι η πρώτη ... Άνθρωπος θεωρητικά μορφωμένος για τις σημερινές κοινωνίες στον δρόμο... Πείνα, εξαθλίωση, ανεργία, ότι και να ναι εντυπωσιάζει με τον τρόπο του. Θέλω να είμαι ειλικρινής .Δεν αισθάνομαι κάτι, στενοχώρια ή λύπη, κάτι από 'ολα αυτά τα πανομοιότυπα συναισθήματα που θα έγραφε κάποιος .Ίσως επειδή δεν έχω βρεθεί σε αυτήν την θέση και μάλλον είναι εγωιστικό αυτό που γράφω. Μόνο απορία΄ ΓΙΑΤΙ; Τι σε οδηγεί σε αυτήν την θέση; Πολλά σίγουρα αλλά επιτέλους δηλαδή γιατί τα κάνουμε έτσι; Εννοώ κάνουμε ότι κάνουμε γύρω μας μόνο και μόνο για να δημιουργήσουμε τις " αναπτυγμένες " κοινωνίες μας και τον δήθεν πολιτισμό μας και να τα πηγαίνουμε χάλια και σε αυτό; Ε, οκ τότε εντάξει δεν αξίζει. Και μπορώ να σκεφτώ και μερικά γιατί απαντήσεις απλές και αισθάνομαι σίγουρη πως, σωστές. Δεν πρόκειται να τα γράψω εδώ, δεν φτάνει . Είναι ανάλυση μεγαλύτερη της μισής σελίδας χαρτί που χω πάρει για να γράψω αυτό τώρα. Αλλά θα το γράψω κάποια στιγμή πολύ σύντομα. Μέχρι τότε όμως, καλά θα κα΄νουμε να σκεφτούμε όλοι μας αυτά τα γιατί ...
 Έλενα Χρηστίδη

Σύμφωνα με την πρώτη εικόνα του blog, η γνώμη μου γι'αυτήν την εικόνα είναι ότι αυτός ο άνθρωπος ο οποίος κάθεται μόνος του, αβοήθητος και απροστάτευτος ίσως να είναι επιλογή του. Έχει χάσει τα πάντα στην ζωή του, δεν έχει λεφτά, δεν έχει φαγητό και κυρίως δεν έχει στέγη. Προσπαθεί να μαζέψει λεφτά έστω για να πάρει ένα κομμάτι ψωμί να φάει.
 Μιχάλης Ρωμανός

Αυτή η εικόνα θέλει να δείξει την κατάντια του κόσμου με όλα αυτά που έχουν συμβεί, δηλαδή τη φτώχεια.
Αντώνης Πρόφης 

Αυτή η εικόνα δείχνει την φτώχεια και την ανεργία των ανθρώπων εξαιτίας της οικονομικής κρίσης. Σ’αυτή την εικόνα βλέπουμε έναν άστεγο άνθρωπο να κοιμάται έξω από τον σταθμό του μετρό και να είναι αβοήθητος και πεινασμένος περιμένοντας να του ρίξει κάποιος κανα-ευρώ για να μπορέσει να πάρει έστω και ένα κομμάτι ψωμί να φάει.Όμως απ’ότι φαίνεται κανείς δεν έχει το φιλότιμο να ρίξει λίγα λεφτά στο ποτήρι του έστω και μισό ευρώ για να τον βοηθήσει,ενώ κανείς τους δεν θα ήθελε να ήταν στην θέση του. Επίσης μας δείχνει την απιστία, τον ρατσισμό και την τσιγκουνιά μερικών ανθρώπων απέναντι στους συμπολίτες τους που ζητούν βοήθεια. Τέλος αυτή η εικόνα με γεμίζει με ταυτόχρονα λύπη που βλέπω αυτόν τον άνθρωπο να ζητάει βοήθεια αλλά και θυμό βλέποντας τόσους ανθρώπους να περνάνε και να αδιαφορούν.
Ιωάννα Τσιμπούκογλου
 

Xιλιάδες άνθρωποι στη χώρας μας αλλά και σε άλλα κράτη στο κόσμο δεν έχουν δουλειά ούτε κάποιο εισόδημα λόγω της οικονομικής κρίσης. Ο άνθρωπος που απεικονίζεται στη φωτογραφία είναι ένας από αυτούς τους χιλιάδες άνεργους που ψάχνουν απεγνωσμένα δουλειά. Οι συνθήκες που ζουν οι άστεγοι είναι δύσκολες και κανείς από εμάς δε θα ήθελε να βρίσκεται στη θέση τους. Ζούνε μέσα στο κρύο χωρίς φαΐ και νερό αλλά με ένα γιατί...γιατί παρά τους κόπους που έκαναν μέχρι τώρα βρέθηκαν ξαφνικά χωρίς στέγη. Αυτός ο άνθρωπος παρά την άσχημη τύχη που είχε στη ζωή του δεν το βάζει κάτω και αντί να τα παρατήσει οπώς οι περισσότεροι στην θέση του, προσπαθεί να βρει δουλειά για να μπορέσει να ζήσει μια φυσιολογική ζωή με τα απαραίτητα αγαθά που του χρειάζονται.

 Αυτή η εικόνα με προβληματίζει γιατί κανείς δεν δείχνει να ενδιαφέρεται και να κάνει κάτι για να μπορέσει αυτός ο άνθρωπος να ζήσει μια αξιοπρεπή ζωή. Ο λόγος που κανείς δεν νοιάζεται για αυτόν τον άνθρωπο πιστεύω πως βασίζεται στον ρατσισμό, διότι πλέον σχεδόν όλοι οι άνθρωποι κρίνουν τον άλλο από την εξωτερική εμφάνιση χώρις να γνωρίζουν τι άνθρωπος είναι και πιστεύουν πως από την στιγμή που ζει στον δρόμο είναι "άγριος" άνθρωπος. Στην πραγματικότητα όμως είναι άνθρωποι σαν εμάς άλλα με περισσότερο πόνο και πιο δύσκολη επιβίωση στην ζώη τους! Τέλος μου δημιουργεί συναισθήματα οργής και θυμού για τους ανθρώπους που τον έφεραν σε αυτή την κατάσταση.

Κέισι Σολάκου

(Μια επιλογή φωτογραφιών από την ιστοσελίδα http://www.fosphotos.com)

Μια εικόνα χίλιες λέξεις

Κάποτε σπάνια συναντούσες ανθρώπους να ζητιανεύουν. Σήμερα είναι ένα συνηθισμένο φαινόμενο όχι μόνο στο κέντρο της Αθήνας αλλά και στις γειτονιές μας. Σε κάθε φανάρι, έξω από μεγάλα σούπερ μάρκετ όλοι έχουμε συναντήσει ανθρώπους σε άθλια κατάσταση να ζητούν την βοήθεια μας. Οι περισσότεροι από αυτούς είναι συνάνθρωποι μας που ποτέ δεν φαντάζονταν ότι θα έφταναν σε αυτό το σημείο. Όμως οι δύσκολες μέρες που περνάμε τους ανάγκασαν να βγουν έξω στους δρόμους ζητώντας βοήθεια.

Βλέποντας τους  εύχομαι η κοινωνία να καταλάβει που βαδίζουμε και να προσπαθήσει να αλλάξει αυτή την τόσο δύσκολη κατάσταση.

Ελευθερία Χιωτίνη

    Δυσκολεύτηκα πολύ για να γράψω αυτήν την παράγραφο. Μου είναι πολύ δύσκολο να αποτυπώσω τις σκέψεις και τα συναισθήματα μου στο χαρτί. Ίσως επειδή δεν ήξερα ακριβώς ποιες είναι αυτές οι σκέψεις κι ποια αυτά τα συναισθήματα. Αφού κάθισα λίγο κι ξεκαθάρισα τι νιώθω μέσα μου άρχισα να γράφω. Θα ήθελα να σχολιάσω την ειρωνεία της φωτογραφίας στην οποία βλέπουμε ένα ανθρώπινο χέρι να ζητά ελεημοσύνη κι την πλάτη μιας γυναίκας που η μπλούζα της γράφει «BYE». Δεν ξέρω αν αυτή η φωτογραφία τραβήχτηκε τυχαία αλλά πιστεύω ότι κρύβει πολλούς  «κρυφούς συμβολισμούς». Η μπλούζα της γυναίκας συμβολίζει τους περισσότερούς από εμάς οι οποίοι βλέπουν πολλούς συνανθρώπους μας σε άθλια κατάσταση κι αντί να βοηθήσουν γυρνάνε την πλάτη λέγοντας αντίο. Κι ρωτώ: «Μήπως όλοι μας αντί να γυρνάμε την πλάτη σε τέτοια προβλήματα θα έπρεπε να βοηθήσουμε;» Θέλω να πω ότι δεν θα χάλαγε ο κόσμος αν έδινες 1 ή 2€ σ’ αυτούς τους ανθρώπους. Αυτοί θα το εκτιμήσουν περισσότερο από σένα κι από μένα κι θα το ξοδέψουν για κάτι που έχουν πραγματικά ανάγκη. Μην λέτε «BYE» σ’ αυτούς τους ανθρώπους! Αυτοί οι άνθρωποι αγωνίζονται για την ζωή τους κάθε μέρα. Περιμένουν από σένα να τους δώσεις 1€ να φάνε κάτι. Μην γυρνάτε την πλάτη σας! Κοιτάξτε τους στα μάτια κι δείτε μέσα απ’ αυτά τις δυστυχίες τους. Έτσι θα μπορέσετε να απαλύνετε τον πόνο τους με 1€ λίγη αγάπη.

 Μαρία Χαντζαρίδου

φωτογραφία από:  http://www.demotix.com/

Κάθε φανάρι και στεναχώρια. Όλα τα φανάρια γεμάτα με πλανόδιους ζητιάνους. Αν δεν έχεις να φας τότε κάνεις πράγματα που ούτε καν σου περνάνε από το μυαλό. Κάθε μέρα συναντάμε εκατοντάδες στο δρόμο μας…η πιο απλή και συνηθισμένη εικόνα αυτή με την γυναίκα και τα μωρά στην αγκαλιά της.
Είμαι μπερδεμένη.  Δεν θέλω να λυπάμαι, δεν θέλω να με λυπούνται. Θέλω να πιστεύω και να με πιστεύουν. Θέλω να βοηθάω και να με βοηθούν. Οι άνθρωποι αυτοί χρειάζονται την βοήθεια μας.
Κάποιοι πιστεύουν  ότι ζητιανιά έχει γίνει πλέον εργασία. Πιστεύουν ότι

η αστυνομία έπρεπε να τους συλλαμβάνει απευθείας, ο κόσμος έπρεπε να τους διώχνει από τους χώρους που καταλαμβάνουν. Κανείς όμως από αυτούς δεν έχει σκεφτεί πως θα ήταν αν ο ίδιος βρισκόταν στην θέση εκείνης της μητέρας που προσπαθεί με χιλιάδες τρόπους να μεγαλώσει τα μικρά της…

Έτσι καταλήγω στο ότι πρέπει να βοηθάμε αυτούς τους ανθρώπους γιατί είναι ο μόνος τρόπος ώστε να αλλάξει αυτή η κατάσταση…

ΧΡΙΣΤΙΝΑ ΧΑΛΚΟΥ

Η οικονομική κρίση που έχει πλήξει τη χώρα μας τα τρία τελευταία χρόνια έχει δημιουργήσει τεράστια κοινωνικά προβλήματα. Ένας θεσμός που έχει άμεσα επηρεαστεί  από την άσχημη οικονομική κατάσταση είναι αυτός της οικογένειας. Πολλοί γονείς έχουν χάσει τη δουλειά τους με αποτέλεσμα η οικογένεια να στερείται τα καθημερινά και τα αναγκαία, όπως στέγη, τροφή και περίθαλψη. Μοιραία θύματα τα παιδιά υπομένουν καρτερικά και συμπάσχουν καθώς συσταυρώνονται με τους γονείς τους στο Γολγοθά των ξένων κέντρων ελέγχου. Η μάνα που απλώνει το χέρι για να ζητιανέψει, δεν είναι επαγγελματίας του είδους.Έχει αξιοπρέπεια , ίσως είχε και κάποια εργασία στο παρελθόν, αλλά πρέπει να ζήσει τα παιδιά της. Θυμίζει τη μάνα τη μεσολογγίτσσα στους ελεύθερους πολιορκημένους του Σολωμο: " λαλεί πουλί παίρνει σπυρί κι η μάνα το ζηλεύγει". Ζήλευε η μάνα το μικρό πουλί που έβρισκε ένα μικρό σπόρο να θρέψει το πουλάκι της, ενώ της ίδιας το παιδί αργοπέθαινε από την πείνα. Και η σημερινή μάνα που δε θέλει να αφήσει τα μικρά της μόνα  να πεινούν τα παίρνει μαζί της, απλώνοντας το χέρι για να τα θρέψει. Διαβάτη που περνάς ,υποκλίσου μπροστά της και μην σκέφτεσαι αν είναι ελληνίδα ή ξένη, ρομά ή άνεργη, είναι ΜΑΝΑ.
Καλλιόπη Σύρου

φωτογραφία από την ιστοσελίδα της εφημερίδας Ελευθεροτυπία

Η φωτογραφία η οποία μου φάνηκε πιο οικεία και με στεναχώρησε αρκετά ήταν η φωτογραφία ενός μικρού αγοριού που κρύβεται κάτω από ένα τραπεζάκι θέλοντας να μην φανεί αφού είχε κλέψει δύο κρεμμυδάκια για να φάει. Με τράβηξε περισσότερο αυτή η φωτογραφία, με το που είδα τα ματάκια του αγοριού. Έδειχναν,φόβο και αγωνία να μην τον καταλάβουν. Τα συναισθήματα τα οποία μου προκάλεσε η φωτογραφία είναι στεναχώρια για το παιδάκι που έφτασε στο σημείο να κλέψει για να φάει δύο μικρά κρεμμυδάκια και αγανάκτηση γιατί το θεωρώ απίστευτο ένα ανήλικο παιδί να μην έχει να φάει ώστε να φτάσει σε αυτό το σημείο. Πιστεύω πως όλοι οι άνθρωποι αλλά κυρίως τα παιδιά έχουν ανάγκη και δικαίωμα να έχουν τουλάχιστον τα απαραίτητα για να ζήσουν.

Έρη Παρδάλη

      (http://www.patrastimes.gr)

Όλες οι παραπάνω φωτογραφίες είναι πολύ σκληρές. Η κάθε μια σου δημιουργεί πολλές σκέψεις όπως και συναισθήματα. Εκείνη την στιγμή που τις βλέπεις, σου έρχονται στο μυαλό σκέψεις και ενδεχόμενα, ότι ο οποιοσδήποτε θα μπορούσε να είναι στις θέσεις αυτών των ανθρώπων όπου ζούνε κάτω από πολλή σκληρές συνθήκες. Μάλιστα, κύριος λόγος …τα ΛΕΦΤΑ! Τα λεφτά, η δουλειά και η υγεία (όπου αυτοί οι άνθρωποι δεν έχουνε) είναι σαν μια αλυσίδα, άμα σπάσει ένας κρίκος της χάνεται το παιχνίδι . Προσωπικά, στα μάτια μου η πιο σκληρή φωτογραφία είναι εκείνη με το μικρό παιδάκι, το οποίο φοράει βρώμικα και κουρελιασμένα ρούχα. Η φωτογραφία αυτή, απεικονίζει το μικρό παιδάκι να κάθεται στο πεζοδρόμιο και προσπαθεί να βγάλει μερικά λεφτά, έτσι ώστε να μπορέσει να επιβιώσει. Προσπαθεί να πουλήσει μερικά πράγματα, τα οποία δεν διακρίνονται καθαρά στην φωτογραφία. Αυτό το οποίο μου έκανε μεγάλη εντύπωση, είναι πως το παιδάκι αυτό πιθανόν, να μην πηγαίνει σχολείο και να θέλει να σπουδάσει, να μάθει γράμματα και γενικά να βελτιώσει το μέλλον του. Αυτό μπορούμε να το διακρίνουμε από το τετράδιο και το μολύβι που κρατάει στα χέρια του και πιθανόν να ζωγραφίζει. Αυτού του παιδιού το όνειρο μπορεί να είναι να σπουδάσει, σε αντίθεση με τα σημερινά παιδιά την γενιάς μας, τα οποία έχουνε την δυνατότητα και την ευκαιρία να σπουδάσουν ενώ μερικά από αυτά, εύχονται να μην πηγαίνανε καν σχολείο γιατί το θεωρούν κουραστικό, είτε βαρετό ,είτε οτιδήποτε άλλο το οποίο θα τους κάνει να μην το αγαπήσουνε ενώ το σχολείο είναι πολύτιμο!

 Μαρία Στερκάι 

Η παιδική ηλικία δεν είναι σε όλες τις περιπτώσεις συνώνυμη με την ανεμελιά, το παιχνίδι και τα ξέγνοιαστα μαθητικά χρόνια, καθώς πολλά παιδιά σε ολόκληρο τον κόσμο αναγκάζονται να ενταχθούν από πολύ μικρά στο σκληρό κόσμο της εργασίας λόγω φτώχειας όπως και το κοριτσάκι που απεικονίζεται στη φωτογραφία. Η εικόνα αυτή με προβληματίζει και με ανησυχεί γιατί κανείς δε κάνει κάτι για αυτά τα παιδιά που αναγκάζονται να αφήσουν το σχολείο για να πάνε να δουλέψουν. Παρόλα αυτά  το κορίτσι αυτό δε το βάζει κάτω και παράλληλα με τη δουλεία που του έχει ανατεθεί βρίσκει χρόνο για να διαβάσει, να  μπορέσει να αποκτήσει τις απαραίτητες γνώσεις με τα λιγοστά χρήματα που διαθέτουν οι γονείς τις, ώστε όταν βρεθεί στη κατάλληλη ηλικία να μπορέσει να ζήσει χωρίς να στηρίζεται σε ανθρώπους που θα την χρησιμοποιούν.  Τέλος η εικόνα αυτή  με κάνει να νιώθω θυμό γιατί κάποια παιδιά που τους δίνεται η ευκαιρία να αποκτήσουν γνώσεις και να σπουδάσουν δε το εκμεταλλεύονται γιατί δεν έχουν βρεθεί ποτέ στη θέση αυτού του κοριτσιού!

Άννα Σπυρουνάκου


Η εικόνα δείχνει ένα παιδί το οποίο προσπαθεί να μάθει γράμματα ασχέτως με τις συνθήκες που ζει. Πράγμα που σημαίνει ότι αυτό το παιδί δεν χάνει την ελπίδα του και προσπαθεί για ένα καλύτερο αύριο. Θα μπορούσαμε να πούμε ότι αυτή η εικόνα μας συγκινεί και μας κάνει να αισθανόμαστε πως δεν πρέπει ποτέ να τα παρατάμε σε καμία δυσκολία.
 Χριστίνα Παπαχρήστου 



Στη συγκεκριμένη εικόνα παρατηρούμε ένα παιδάκι το οποίο για να επιβιώσει εκτελεί χρέη μικροπωλητή. Παρά τις αντίξοες συνθήκες που επικρατούν αυτό δεν το βάζει κάτω και προσπαθεί να κάνει τα μαθήματά του. Καταλαβαίνουμε αμέσως την αγάπη που τρέφει για την γνώση, την μάθηση και τα γράμματα. Τα συναισθήματα που μας προκαλεί η εικόνα δεν θα μπορούσαν να είναι άλλα από την συγκίνηση και τον θαυμασμό για τον μόχθο και την αφοσίωση αυτού του παιδιού.
Τόνια Σπυριδάκη 

Πολλοί άστεγοι άνθρωποι παλεύουν για την τροφή τους. Πλέον αρκετοί άνθρωποι δεν έχουν χρήματα ώστε να  αγοράσουνε βασικά υλικά για την επιβίωση τους. Αυτή η εικόνα μου δημιουργεί μια στεναχώρια για ανθρώπους που ζουν σε μια άθλια κατάσταση. Πιστεύω πως η πράξη αυτού του ανθρώπου που δίνει τροφή στους άστεγους είναι πολύ σωστή και θα έπρεπε και άλλοι να μιμηθούν την πράξη του. Μπορεί να μην έχει αρκετή ποσότητα αλλά αυτοί οι άνθρωποι έχουν μάθει να μοιράζονται τα πάντα με τους γύρω ανθρώπους ακόμα και ας μην έχουνε δυνατότητα για αρκετή τροφή ώστε να χορτάσουμε. Προβληματίζομαι που βλέπω πόσοι άστεγοι υπάρχουν στην Ελλάδα και νιώθω τυχερός που μου έχει δοθεί μια αξιοπρεπής ζωή. Το γεγονός που με στεναχωρεί περισσότερο είναι πως κάποτε οι άνθρωποι που μοιράζουν τροφή σε λίγο καιρό θα είναι στην θέση των άστεγων και τότε κανείς δεν θα έχει την ικανότητα να τους βοηθήσει. Κατά την γνώμη μου κάθε άνθρωπος θα μπορούσε να βοηθήσει έναν άστεγο δίνοντας του έστω και λίγα κέρματα τα οποία μπορεί για μας να μην είναι σημαντικά αλλά για αυτούς μπορεί να είναι και ένα ολόκληρο γεύμα. Τέλος θέλω να πιστεύω πως πλέον στην Ελλάδα οι περισσότεροι έχουνε ευαισθητοποιηθεί και κάνουν ότι μπορούν για τους άστεγους.

 Άλκης Χαραλαμπίδης