''Η παρεξηγημένη τέχνη...''



Το γκράφιτι ξεκίνησε στην Αμερική στα τέλη της δεκαετίας του 60. Είναι μια τέχνη και ένας τρόπος έκφρασης, ένας τρόπος να περάσει ένα μήνυμα στον κόσμο. Ένα κόσμημα που ομορφαίνει κτήρια, τοίχους και τρένα ή όπως μερικοί λένε ένας βανδαλισμός που σπάει το γκριζο και την μονοτονία της πόλης. Κάποιοι κατακρίνουν το ''γκράφιτι'' για αυτή τους την στάση, ίσως φταίει το ότι και ίδιοι έχουν γκρίζα και μονότονη ψυχή. Αυτό σημαίνει ότι τους ενοχλεί ό,τι άλλό είναι όμορφο και πολύχρωμο. Οι ''γκραφιτάδες'' βλέπουν τον τοίχο σαν έναν καμβά, έναν καμβά στον οποίο πανω θα δημιουργήσουν και θα εκφραστούν και μετά το έργο τους θα το δει όλος ο κόσμος. Αντίστοιχα όσοι ζωγραφίζουν στα τρενα, τα τρένα τα βλέπουν σαν κινούμενο καμβά όπου το έργο τους θα ταξιδέψει σε όλη την πόλη τους ή σε όλη την χώρα τους. Το γκράφιτι είναι μια παρεξηγημένη τέχνη που όμως ομορφαίνει τον ασπρόμαυρο κόσμο στον οποίο ζούμε ...

Νίκος Σώκος








                                      
                                                                                                                            

Σχόλια

  1. Πολύ ωραίο το άρθρο σου Νίκο.Πιστεύω πως έχεις δίκιο πως το γκράφιτι σπάει τη μονοτονία και το γκρίζο της πόλης και δίνει μία ευχάριστη νότα στην καθημερινότητά μας :)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Όταν ο Νίκος μου έστειλε το κείμενο του του είπα ότι θα τον ταράξω στα σχόλια! Αρχίζω λοιπόν: Καταρχήν, το γκράφιτι μου αρέσει πολύ και υπάρχουν στιγμές που όταν κοιτώ ένα ζωγραφισμένο τοίχο της γκρίζας πόλης μας, μου φτιάχνει η διάθεση! Μου αρέσουν τα έξυπνα μηνύματα και τα σχέδια και υπάρχει ένας καλλιτέχνης, ο Banksy, που θεωρώ ότι είναι καταπληκτικός. Από την άλλη πλευρά, όταν κάνω βόλτες στην Πλάκα και στο κέντρο της πόλης, με πιάνει η ψυχή μου, βλέποντας όλα αυτά τα πανέμορφα (και συχνά φρεσκοβαμμένα) νεοκλασικά σπίτια γεμάτα tagging. Πού αρχίζουν και πού τελειώνουν τα όρια της ελεύθερης έκφρασης και δημιουργίας; Μήπως είναι το ίδιο αυταρχικό να επιβάλλουμε τη δική μας αισθητική σε οποιοδήποτε χώρο, χωρίς να λαμβάνουμε υπόψη την ιστορική και καλλιτεχνική του σημασία; Τελικά, υπάρχει το δικαίωμα να έχει ο καθένας τους τοίχους του σπιτιού του με όποιο χρώμα θέλει;

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. Βασικα κυρια ναι το tagging ειναι ασχημο και ειδικα οταν γινεται σε ομορφα σπιτια η μνημεια και κανει τους ανθρωπους να μισουν το γκραφιτι

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. Τέλεια δημιουργία!Πολλά μπράβο στον καλλιτέχνη!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  5. μαρια χαντζαριδου20 Οκτωβρίου 2013 στις 8:49 π.μ.

    Ως λατρεις καθε ειδος τεχνης κι ειδικα της ζωγραφικης θσ συμφωνησω απολυτα μαζι σου. Μονα σε ενα πραγμα εχω ενσταση. Στο tagging κατι που απο τι ξερω κανεις κι εσυ. Το γραφιτι ειναι ωραιο οταν αποτελειτε απο πολυχρωμες ζωγραφιες κι σκιτσακια με νοημα. Θεωπω το tagging ανουσιο κι θα τολμησω να πω κι αντικαλλιτεχνικο. Οπως ειπες κι εσυ οι γριζοι τοιχοι μιας αχαρης πολης ειναι καμβαδες για τους γκραφιστες. Δεν ειναι αδικο λοιπον αυτους τους "καμβαδες" να τους γεμιζουνε με συλλαβες χωρις νοημα(γιατι ουσιαστικα αυτο ειναι οι tagies). Νικο επειδη νομιζω πως εχεις πολυ ταλεντο στη ζωγραφικη θα σου προτεινα αντι να σπαταλας τα σπρει σου στα tagging φτιαξε ομορφα σκιτσα. Αν μπορουσα θα το εκανα εγω αλλα δεν εχω ιδεα απο γκραφιτι

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  6. αληθεια σε μεγαλο βαθμο εκανα taggs μεχρι που καταλαβα οτι ειναι οντως πολυ ασχημο το να ταγκαρεις παντου απο τοτε που καταλαβα οτι δεν ειναι ωραιο το χω ελλατωσει σε μεγαλο βαθμο αλλα κοιτα το θεμα δεν ειναι τι κανω εγω αλλα το τι ειναι στο συνολο το tagging αγαπητη μαρια το tagging το χρησιμοποιουν οι γκραφιταδες για να υπαρχει το στιγμα τους οπου πανε οντως ειναι ασχημο αλλα δε θα σταματησει να υπαρχει ειναι ασχημο οντως αλλα θα υπαρχει οσο υπαρχει το γκραφιτι ...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  7. Εχω να πω πως στα αληθεια συμφωνω απολυτα με την μαρια ... Το γκραφιττι ειναι μια υπεροχη απιστευτα δημιουργικη μορφη τεχνης και οσοι εχουν ταλεντο και φαντασια θα επρεπε να το δοκιμασουν ... (μαρια για σενα παει αυτο ! ) ... Τωρα οσον αφορα τις ταγκιες ... το γκραφιτι ειναι κατι το επαναστατικο ..αυτο φαινεται καθαρα και απο το γεγονος οτι , τουλαχιστον εδω στην ελλαδα ειναι παρανομο ... ειναι ελευθερια και εκφραση ...δεν μπορω να καταλαβω πως μπορει να θεωρειτε ολοι εσεις γκραφιτι κατι που δεν εκφραζει κατι , δεν εχει καποιο μηνυμα να περασει ...Το γκραφιτι δεν ειναι απλως το σχεδιο , ο τροπος ζωγραφικης αλλα η ιδεα ...

    ΑπάντησηΔιαγραφή

Δημοσίευση σχολίου

Δημοφιλείς αναρτήσεις από αυτό το ιστολόγιο

Τα σχολικά χρόνια των παππούδων μας (1950-1960) Β΄ Μέρος

Τα σχολικά χρόνια των γονιών μας (1970-1980)

30 χρόνια μετά.... η συνάντηση δύο φίλων