H Iλιάδα μπροστά στα μάτια μας!

iliada-poster


Της Δάφνης Περισιανίδη, Μάγιας Κεραμιδά και του Κων/νου Σιδέρη


Στις 22 Ιανουαρίου η Β΄ Γυμνασίου παρακολούθησε την θεατρική παράσταση “Ομήρου Ιλιάδα (Μήλο Χρυσό)”, στο Γυάλινο Μουσικό Θέατρο.
 

Η παράσταση αυτή μας ταξιδεύει στα χρόνια του Τρωικού Πολέμου με μεγαλοπρεπείς βασιλιάδες, όμορφες πριγκίπισσες, θαρραλέους πολεμιστές και παντοδύναμους θεούς. Οι ηθοποιοί άλλαζαν ρόλους στιγμιαία με ελάχιστα κοστούμια και λιτά αλλά όμορφα σκηνικά.


Η ζωντανή μουσική που σχετιζόταν με παραδοσιακά τραγούδια κατάφερε να μας βάλει στην κατάλληλη διάθεση που απαιτούσε το έργο. Τη μουσική εκτελούσαν οι ίδιοι οι ηθοποιοί κατά τη διάρκεια της ερμηνείας τους. Είχε έντονο φωτισμό καθώς και τα ανάλογα ηχητικά εφέ.







Ήταν μια πολύ ενδιαφέρουσα παράσταση με πολύ γέλιο και ταυτόχρονα συγκίνηση.

Παίζουν: Νίκος Τουρνάκης, Αγγελική Παρδαλίδου, Πάνος Τοψίδης, Θάλεια Αναστασίου
Κείμενο: Κέλλυ Σταμουλάκη
Σκηνοθεσία: Κέλλυ Σταμουλάκη – Παύλος Εμμανουηλίδης
Μουσική: Λαυρέντης Μαχαιρίτσας
Σκηνικά: Δέσποινα Βολίδη
Χορογραφίες: Τζένη Τοψίδου

Σχόλια

  1. Γ.Παπανδρέου30 Ιανουαρίου 2014 στις 10:51 π.μ.

    Πολύ ωραία παρουσίαση. Νομίζω ότι και η ίδια η κ.Σταμουλάκη θα χαιρόταν να την δει. Θα της την προωθήσω.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Κωνσταντίνος Σιδέρης31 Ιανουαρίου 2014 στις 11:28 π.μ.

    Ευχαριστούμε πολύ κυρία Παπανδρέου και είναι καλή ιδεα να το προωθήσουμε στην κ.Σταμουλακη!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. Μιχαήλ-Αγγελος10 Φεβρουαρίου 2014 στις 2:50 μ.μ.

    Πάρα πολύ ωραία παρουσίαση τουλάχιστον δείχνει ότι κάποιοι παρακολουθούν την παράσταση...

    ΑπάντησηΔιαγραφή

Δημοσίευση σχολίου

Δημοφιλείς αναρτήσεις από αυτό το ιστολόγιο

Τα σχολικά χρόνια των παππούδων μας (1950-1960) Β΄ Μέρος

Εικόνα
Όταν διαβάσαμε τη Νέα Παιδαγωγική του Ν. Καζαντζάκη στην τάξη του Α3, τα παιδιά εξέφρασαν την απορία για την αυστηρότητα των δασκάλων στα τέλη του 19ου αιώνα και στις αρχές του 20ου. Οι δικές τους εμπειρίες από το σχολείο είναι πολύ διαφορετικές. Οι δάσκαλοι και οι καθηγητές νευριάζουν καμιά φορά και φωνάζουν, αλλά ποτέ δεν χτυπούν τα παιδιά και οι τιμωρίες είναι σπάνιες. Βέβαια, όπως και τότε έτσι και τώρα συνεχίζει να υπάρχει η εξέταση, τα διαγωνίσματα, οι πλάκες, τα αστεία, οι παραστάσεις, κλπ.  -Αλήθεια, έχετε ποτέ ρωτήσει τους γονείς και τους παππούδες σας για τα μαθητικά τους χρόνια; Η ερώτηση αυτή έδωσε το έναυσμα για μια σειρά συνεντεύξεων και αφηγήσεων που συνέλεξαν τα παιδιά από τους παππούδες, τις γιαγιάδες και τους γονείς τους μαζί με λιγοστές φωτογραφίες, πολύτιμα ενθύμια αλλά και εύγλωττοι μάρτυρες μιας άλλης εποχής. Διαβάσαμε, ακούσαμε και συζητήσαμε τα κείμενα και τις συνεντεύξεις μέσα στην τάξη και σας τα παρουσιάζουμε ανά δεκαετία. Μαθητές κα...
Διαβάστε περισσότερα

Τα σχολικά χρόνια των γονιών μας (1970-1980)

Εικόνα
Όταν διαβάσαμε τη Νέα Παιδαγωγική του Ν. Καζαντζάκη στην τάξη του Α3, τα παιδιά εξέφρασαν την απορία για την αυστηρότητα των δασκάλων στα τέλη του 19ου αιώνα και στις αρχές του 20ου. Οι δικές τους εμπειρίες από το σχολείο είναι πολύ διαφορετικές. Οι δάσκαλοι και οι καθηγητές νευριάζουν καμιά φορά και φωνάζουν, αλλά ποτέ δεν χτυπούν τα παιδιά και οι τιμωρίες είναι σπάνιες. Βέβαια, όπως και τότε έτσι και τώρα συνεχίζει να υπάρχει η εξέταση, τα διαγωνίσματα, οι πλάκες, τα αστεία, οι παραστάσεις, κλπ.  -Αλήθεια, έχετε ποτέ ρωτήσει τους γονείς και τους παππούδες σας για τα μαθητικά τους χρόνια; Η ερώτηση αυτή έδωσε το έναυσμα για μια σειρά συνεντεύξεων και αφηγήσεων που συνέλεξαν τα παιδιά από τους παππούδες, τις γιαγιάδες και τους γονείς τους μαζί με λιγοστές φωτογραφίες, πολύτιμα ενθύμια αλλά και εύγλωττοι μάρτυρες μιας άλλης εποχής. Διαβάσαμε, ακούσαμε και συζητήσαμε τα κείμενα και τις συνεντεύξεις μέσα στην τάξη και σας τα παρουσιάζουμε ανά δεκαετία. Το σχολείο...
Διαβάστε περισσότερα

30 χρόνια μετά.... η συνάντηση δύο φίλων

Εικόνα
Αργήσαμε αλλά τα καταφέραμε... Μετά το διήγημα του Α. Τσέχωφ "Ο Παχύς και ο αδύνατος" τα παιδιά του Γ1 και του Γ2 έγραψαν μια φανταστική ιστορία, την υποτιθέμενη συνάντηση, μετά από 30 χρόνια, με έναν παλιό τους συμμαθητή. Πολλά κείμενα ήταν καταπληκτικά και είχαν πολύ γέλιο, αλλά δυστυχώς οι δημιουργοί τους δεν τα δακτυλογράφησαν. Οπότε σας παροουσιάζουμε όσα έχουμε στα χέρια μας... Ύστερα από 30 χρόνια... . Καθώς περπατούσα ήρεμα στον δρόμο, μπας και βρω κανένα φράγκο, συναντάω τον φίλο μου, τον Στέφανο. -Στέφανε, εσύ είσαι, πώς είσαι ρε χαμένη ψυχή, καλά; Η οικογένεια καλά; -Δόξα τον θεό όλα πηγαίνουν ρολόι, εσύ πως είσαι; καλά; Έχεις δουλεία; Εγώ; (όχι που δεν θα ρώταγες). Ναι έχω. Που; Στον ΟΑΕΔ. Α, πολύ ωραία, μα καλά με μέσον μπήκες; Eίναι πολύ δύσκολο. Ε, βεβαία. Ποιος σε έβαλε, ρε φίλε; Ο κύριος οικονομική κρίση, πολύ ωραίος τύπος , είναι γνωστός για την δουλειά του, να φανταστείς άλλοι 10.000 άνθρωποι έχουν μπει στον ΟΑΕ...
Διαβάστε περισσότερα