ΕΝΑ ΜΕΓΑΛΟ ΛΑΘΟΣ: Το παραμύθι της Θεοδοσίας Βάβουλα

   Κάποτε πολλά χρόνια πίσω σε ένα βασίλειο πολύ πιο κοντά από όσο νομίζεις ζούσε μια βασίλισσα μαζί με τις τρεις κόρες της. Την Μουσική, τη Ζωγραφική και την Νοικοκυρά. Οι πρώτες κόρες της, η Μουσική και η Ζωγραφική, ήταν όμορφες κοπέλες με μακριά καστανά μαλλιά και πολλά χαρίσματα αλλά ήταν κακές και άπληστες. Αντίθετα με τη Νοικοκυρά  που δεν είχε χαρίσματα και ομορφιά αλλά ήταν χαρούμενη και είχε την πιο αγνή καρδιά του κόσμου. Η βασίλισσα Χάρη θαύμαζε τη Ζωγραφική και την Μουσική για τα ταλέντα και την ομορφιά τους, αλλά λυπόταν τη μικρή της κόρη που δεν είχε ταλέντα και ομορφιά όπως οι άλλες.

      Μια μέρα έπεσαν χιόνια και καταστράφηκαν οι σοδειές των αγροτών, με αποτέλεσμα η χώρα να πέσει σε βαριά φτώχεια. Τότε η βασίλισσα Χάρη έδιωξε όλους του υπηρέτες και η Νοικοκυρά έμεινε μόνη της να καθαρίζει ένα τεράστιο παλάτι. Ενώ η αδελφές της την έβλεπαν που δεν μπορούσε να τα βγάλει πέρα μόνη της δεν την βοηθούσαν.
    Μερικά χρόνια αργότερα ήρθε ένα όμορφο πριγκιπόπουλο και ζήτησε τη Μουσική να την πάρει γυναίκα του. Ο γάμος τους γιορτάστηκε με γιορτές τριών εβδομάδων και από τότε δεν την ξαναείδαν.

Λίγα χρόνια αργότερα ένα πλούσιο αρχοντόπουλο ήρθε και ζήτησε τη Ζωγραφική. Ο γάμος τους γιορτάστηκε με χαρές και πανηγύρια τριών ολόκληρων μηνών.

Ένα χρόνο αργότερα ένας όμορφος πάμπλουτος πρίγκιπας από μια μακρινή χώρα ήρθε και ζήτησε τη Νοικοκυρά για γυναίκα του. Η βασίλισσα Χάρη ξαφνιάστηκε, γιατί δεν περίμενε ότι θα πάντρευε την Νοικοκυρά αφού ούτε χαρίσματα είχε ούτε όμορφη ήταν.
Ο γάμος τους δεν έγινε ποτέ αλλά το πριγκιπόπουλο έφυγε  χαρούμενο ακούγοντας τα τελευταία λόγια της Νοικοκυράς: « Τιμή μου να σε παντρευτώ αλλά δεν δέχομαι την πρόταση σου. Αν φύγω κι εγώ η μητέρα μου θα μείνει μόνη της. Μπορεί να μην είμαι όμορφη και ταλαντούχα όπως οι αδελφές μου αλλά την αγαπώ πιο πολύ απ'ότι την αγαπούν και οι δύο μαζί και λυπάμαι που δεν είμαι αυτή που θα ήθελε να είμαι!» είπε και ξαναμπήκε  στην κουζίνα της.

Τότε η βασίλισσα κατάλαβε το λάθος που έκανε τόσα χρόνια και από τότε όταν ένας περαστικός περνά από εκεί  του μιλάει για την αγαπημένη της κόρη, η οποία έμεινε για πάντα δίπλα της.                      
                                                                 Θεοδοσία Βάβουλα