Γιατί διαβάζουμε λογοτεχνία;

Κυριακή απόγευμα. Ο καιρός φθινοπωρινός και βροχερός. Μόλις συμπληρώσαμε την πρώτη εβδομάδα των μαθημάτων. Ψαχουλεύω στα χαρτιά μου και τις σημειώσεις μου, καθώς προετοιμάζω τα μαθήματα των επόμενων ημερών. Πώς ξεκινάμε τη φετινή χρονιά; Θυμήθηκα ότι προχθές στην τάξη ο Διονύσης με ρώτησε: Γιατί να κάνουμε το μάθημα της λογοτεχνίας; Σε τι μας χρησιμεύει; Αποφάσισα ότι δεν θα απαντήσω μόνη μου στο Διονύση. Σας απευθύνω λοιπόν την ερώτηση:
Γιατί διαβάζουμε λογοτεχνία; Τι μας αρέσει; Τι μας προσφέρει; Και αν δεν διαβάζουμε λογοτεχνία; Γιατί ΔΕΝ μας αρέσει;
Αυτή θα είναι η πρώτη ερώτηση που θα περιμένει τις απαντήσεις σας γραπτά, είτε απευθείας στο blog είτε στο τετράδιο σας.
Σας εύχομαι μια χαρούμενη και δημιουργική χρονιά! 

Η Εύα έγραψε ένα ολόκληρο διήγημα (όχι Εύα, δεν είχα αυτό στο μυαλό μου, αλλά δεν πειράζει, δεν υπήρχε κάτι συγκεκριμένο στο μυαλό μου...)  που φυσικά δε χωρούσε στα σχόλια, οπότε τη φιλοξενούμε στην ανάρτηση μας. 

"Εύα τι είναι αυτο;" ή "Εύα πώς το κάνουμε αυτό; Γιάτι πρέπει να γίνεται εκείνο;" Πότε δε μ'άρεσαν τέτοιου είδους ερωτήσεις. Ο καθένας έχει τη δική του ιδεολογία, πώς εγώ λοιπόν να λύσω τις απορίες στο εφτάχρονο ξαδερφάκι μου, όταν καλά καλά η ίδια δεν έχω ξεκαθαρίσει στο μυαλό μου κάποια πράγματα. Τα βάσικα που όλα τα παιδάκια ρωτάνε τα κατάφερνα. Το έφερνα λίγο στην πλάκα, κουτσά στραβά, δεν έμενε με την απορία. Όσο μεγαλώνει όμως τα πράγματα σοβαρεύουν. Και εχθές το βράδυ που καθόμασταν μαζί και μου "μάθαινε" να ζωγραφίζω μια ερώτηση βγήκε αβίαστα απο το στόμα του και ήρθε με ταχύτητα φωτός στα αυτιά μου. Και η αποστόλη που είχα να βγάλω εις πέρας ήταν πλέον γνωστή. "Γιατί να διαβάζουμε λογοτεχνία και να κάνουμε αυτό το μάθημα στο σχολείο;"

"Έλα ρε Δημητράκη τώρα, τέλειωσε τη ζωγραφιά σου και θα τα πούμε αύριο." είπα ελπίζοντας οτι η παράκληση μου θα έπιανε τόπο αλλά τίποτα. "Όχι τώρα θέλω, δε θα κοιμηθώ μέχρι να μου πεις." Δεν είχα άλλη λύση. Η νύχτα θα ήταν μεγάλη όπως υπολόγιζα...

"Λοιπόν μικρέ άκου. Η λογοτεχνία είναι ουσιαστικά ένας τρόπος έκφρασης των ανθρώπων εδώ και πάρα πολλά χρόνια. Δεν υπάρχει κάποιος νόμος που να λέει οτι πρέπει να είσαι συγγραφέας για να γράψεις λογοτεχνία. Θυμάσαι που είχες γράψει εκείνη την έκθεση τις προάλλες που μιλούσες για τη μαμά σου και η κύρια Δήμητρα σου είπε οτι έκανες πάρα πολύ καλή δουλεία; Ε, εκείνη τη στιγμή, αυτόματα έγινες ένας μικρός συγγραφέας. Μπορεί να μην τη διάβασε πολύς κόσμος ή να μη την πούλησες σε κάποιο βιβλιοπωλείο αλλά ένας άνθρωπος που τη διάβασε συγκινήθηκε γιατί θυμήθηκε τη δική του μαμά, γέλασε με τον τρόπο που την περιέγραφες και εντυπωσιάστηκε απο τον τρόπο που εξέφρασες πόσο την αγαπάς. Όλοι οι άνθρωποι στη γη, ή τουλάχιστον οι περισσότεροι, διαβάζουν βιβλία και κείμενα γιατί μ'αυτό τον τρόπο ταξιδέυουν. Όχι ρε Δημήτρη δεν εννοώ οτι ταξιδεύουν κυριολεκτικά. Το μυαλό τους φεύγει απο ο,τι τους απασχολεί και περιστρέφεται γύρω απο τους ήρωες του βιβλίου και απο τα συναισθήματα τους. Είναι ένα μέσο επίσης που μπορείς να πάς σε μέρη που δεν έχεις πάει ποτέ, να γνωρίσεις την καθημερινή ζωή των ανθρώπων, να ακούσεις και να προβλματιστείς με τις σκέψεις τους, να ταυτιστείς με το πάθος τους για ζωή, να ζήσεις απο κοντά γεγονότα που σου φαντάζουν ξένα απο το στόμα ενός τρίτου. Ξέρεις τι άλλο είναι πολύ σημαντικό όταν διαβάζεις ένα βιβλίο; Ακόμα και σε αυτά που διαβάζεις εσύ συχνά συναντάς νέες λέξεις, ίσως κάποιες περίεργες, ίσως κάποιες όχι. Όταν θα μεγαλώσεις λοιπόν, θα μάθεις να χρησιμοποιείς όλες αυτές τις λέξεις και θα λες οτι έχεις πλούσιο λεξιλόγιο. Τι θα κερδίσεις μ'αυτό; Θα ξέρεις την ιστορία του τόπου μας. Η Ελλάδα έχει την πιο πολυπληθή γλώσσα. Πόλλες ελληνικές λέξεις δεν υπάρχουν σε καμία άλλη γλώσσα. Δεν είναι κρίμα εμείς οι Έλληνες να μη χρησιμοποιούμε όλες αυτές τις λέξεις, να αφήσουμε τον πολιτισμό μας να ξεχαστεί; Άκου και κάτι άλλο. Το να ξέρεις να εκφράζεις σωστά αυτό που θέλεις να πείς είναι πολύ σημαντικό για το εαυτό σου και θα σε βοηθήσεις όχι μόνο στο σχολείο σου αλλά και σε όλη σου τη ζωή. Λογοτεχνία δεν σημαίνει βιβλία και κείμενα. Λογοτεχνία σημαίνει η τέχνη του λόγου. Όλα τα μεγάλα επιτεύγματα ξεκίνησαν απο κάτι που γράφτηκε κάπου. Ακόμα και μία πρόταση σε ενα τοίχο μπορεί να είναι τέχνη του λόγου αν περικλύει ο,τι θες να πεις μέσα σε μερικές λέξεις. Σκέψου το "ΨΩΜΙ, ΠΑΙΔΕΙΑ, ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ". Τρεις λέξεις που έγιναν το μότο μιας εποχής που η Ελλάδα έδωσε το αίμα της για την ελευθερία. Κάποιος σκέφτηκε τρείς λέξεις που ξεσήκωσαν χιλιάδες. Αυτός ο άνθρωπος ήξερε να εκφράζεται. Χρησιμοποιούσε το λόγο, που είναι κάτι τόσο καθημερινό και συνηθισμένο για όλους, και το έκανε τέχνη. Και με αυτό εκφραζόταν ένας ολόκληρος λαός. Αυτή είναι η μαγεία της λογοτεχνίας λοιπόν. Το να μπορείς να απεικονίσεις σε χαρτιά με μελάνι την ψυχή σου, τις εμπειρίες σου και τη γνώση σου - πρακτική και εγκυκλοπαιδική. Γιαυτό σου λέω συνέχεια να διαβάζεις βιβλία. Είναι κάτι που εμένα μου αρέσει πολύ και είμαι σίγουρη οτι όποιος το δοκιμάσει θα ενθουσιαστεί. Τι πιό απλό απο το να μπορείς να μιλήσεις σωστά στη γλώσσα σου και να μένουν όλοι με το στόμα ανοιχτό; Όπως κάνουν τόσοι συγγραφείς..."

Εύα Τζανακάκη, Γ3

(Υ.Γ δεν ξέρω αν είχατε ακριβώς αυτό στο μυαλό σας αλλά το έκανα ψιλοδιήγημα!!)