Ενδοσχολική βία... γιατί;



Της Έλενας Χρηστίδη και της Μαρίας Χαντζαρίδου



 Η ενδοσχολική βία και ο εκφοβισμός μεταξύ των μαθητών έχει αρχίσει να γίνεται αντικείμενο προσοχής και πλέον θεωρείται κοινωνικό πρόβλημα. Ουσιαστικά, ενδοσχολική βία θεωρείται η κατάσταση κατά την οποία ασκείται από μαθητή επαναλαμβανόμενα, συστηματικά, επιθετικά και πάνω απ’ όλα απρόκλητη συμπεριφορά με σκοπό να επιβληθεί και να προκαλέσει σωματικό και ψυχικό πόνο σε  συμμαθητές του εντός και εκτός σχολείου. 


 Πολλές φορές τα περιστατικά βίας δεν αντιμετωπίζονται κατάλληλα και μάλιστα οι παρατηρητές των φαινομένων βίας ή τα θύματα σιωπούν διότι, από την πλευρά των παρατηρητών θεωρείται ότι εκθέτουν και στιγματίζουν τους θύτες ή τα θύματα, ενώ τα θύματα συνήθως φοβούνται τις επιπτώσεις που θα είχε αυτό, όπως π.χ ότι οι θύτες θα τους ασκήσουν ακόμα περισσότερη βία. Αυτό που μας απασχολεί όμως είναι γιατί ένα παιδί μπορεί να δέχεται επιθέσεις εκφοβισμού και βίας στο σχολείο;. Πολλοί μαθητές σε όλον τον κόσμο δέχονται επιθέσεις εκφοβισμού, όχι επειδή έχουν κάνει κάτι λανθασμένο που να δικαιολογεί την συμπεριφορά των άλλων εναντίον τους, αλλά επειδή πολλές φορές είναι διαφορετικοί. Η διαφορετικότητα τους μπορεί να αφορά οποιαδήποτε γνώρισμα εσωτερικό ή εξωτερικό. Αυτό μπορεί να είναι η ενθικότητα,το φύλο,το βάρος, η σχολική επίδοση, η κοινωνική απομόνωση.



Tο σημαντικότερο, όμως, που απασχολεί ψυχολόγους, εκπαιδευτικούς και γονείς είναι γιατί ο θύτης αναπτύσσει αυτές τις εκφοβιστικές και βίαιες συμπεριφορές. Αυτό μπορεί να αφορά πολλών ειδών ερεθίσματα στα οποία έχει εκτεθεί ο θύτης κατά την παιδική του ηλικία. Μπορεί το ίδιο το παιδί που να είχε αποτελέσει θύμα σε κάποια άλλη περίοδο της ζωής του. Πολλές φορές εκφοβίζει επειδή θέλει να νιώσει ανώτερο από τους άλλους καθώς νιώθει ισχύ και δύναμη από την αδυναμία των άλλων να τους αντισταθούν. Επίσης μπορεί να θέλει να τραβήξει την προσοχή, να γίνει αποδεκτό ή δημοφιλής αλλά αντίθετα παρατηρείτε ότι οι υπόλοιποι μαθητές τους αποφεύγουν και τους φοβούνται. Ακόμα οι μαθητές που εκφοβίζουν σε αρκετές περιπτώσεις είναι δυστυχισμένοι και προσπαθούν να μεταφέρουν αυτό το έλλειμμα χαράς στους άλλους. Ένα άλλο στοιχείο που συνδέετε με την εκδήλωση εκφοβιστικών συμπεριφορών, είναι και συναισθήματα ζήλιας που μπορεί να νιώθει ο θύτης. Οι μαθητές που εκφοβίζουν στοχεύουν στην διαφορετικότητα του άλλου για να τον κάνουν να νιώσει άσχημα για τον εαυτό του και να τον απαξιώσουν.        

Πηγές:

Σχόλια

Δημοφιλείς αναρτήσεις από αυτό το ιστολόγιο

Τα σχολικά χρόνια των παππούδων μας (1950-1960) Β΄ Μέρος

Τα σχολικά χρόνια των γονιών μας (1970-1980)

30 χρόνια μετά.... η συνάντηση δύο φίλων