Μ΄ένα βιβλίο στο χέρι (...που αλλού; στη βιβλιοθήκη μας!)

Στο 2ο όροφο του σχολείου μας, λειτουργεί η μικρή αλλά φιλόξενη και ζεστή βιβλιοθήκη μας. Μυθιστορήματα, διηγήματα, λευκώματα, αλλά και ιστορικά και επιστημονικά βιβλία σε μια συλλογή που συνεχώς εμπλουτίζεται.




Σε ένα αφιέρωμα στα αγαπημένα μας βιβλία δεν θα μπορούσαν να απουσιάζουν και τα πρόσωπα που κρατούν ανοιχτό και φροντίζουν το χώρο και το περιεχόμενο της βιβλιοθήκης. Ρωτήσαμε λοιπόν, τις υπεύθυνες καθηγήτριες της  σχολικής μας βιβλιοθήκης ποια είναι τα αγαπημένα τους βιβλία. Να τι μας είπαν:


 Ρίτσαρντ Μπάχ, Ο Γλάρος Ιωνάθαν
   
Ποιο είναι το αγαπημένο μου βιβλίο.....;  Ευτυχώς, είναι πολλά! Η ζωή μου έχει κάνει δώρο πάμπολλες στιγμές εσωτερικού ταξιδιού παρέα με ένα βιβλίο. Ένα από τα βιβλία, όμως, που μου άφησαν ένα βαθύ στίγμα, μαζί με το Μικρό Πρίγκιπα του Σαιντ Εξυπερύ, είναι Ο Γλάρος Ιωνάθαν του Ρίτσαρντ Μπάχ.
 Πρόκειται για ένα γλάρο που αγωνίζεται να γνωρίσει τον εαυτό του, να μάθει να πετάει με νέους τρόπους μέσα από σκληρή δουλειά και εξάσκηση, να μη λυπάται που οι άλλοι γλάροι τον περιγελούν επειδή θέλει να κατορθώσει κάτι ανώτερο, κάτι άλλο...Αλλά  εκτός από την προσωπική καταξίωση, εκείνο στο οποίο τον οδήγησε η διαρκής προσπάθειά του να φτάσει ακόμα πιο ψηλά, ήταν να επιστρέψει σε αυτούς που δεν γνώριζαν το μυστικό του και να τους το διδάξει: το δρόμο προς την ελευθερία αλλά και την αγάπη. Την αγάπη που αν δεν αγαπήσουμε πρώτα τον εαυτό μας όπως είναι, αν δεν τον βοηθήσουμε να φτάσει ακόμα ψηλότερα, δεν θα μπορέσουμε να νιώσουμε πραγματική αγάπη ούτε για τους άλλους.
 Διαβάστε το! Θα σας συνοδεύει σε όλη σας τη ζωή!
Γιάννα Παπανδρέου




      Λάρα Καρντέλα, Ήθελα να φορέσω παντελόνια



Το διήγημα "Ήθελα να φορέσω παντελόνια" της Λάρα Καρντέλα είναι ένας ύμνος και ταυτόχρονα μια σπαρακτική κραυγή ενάντια στην σκληρή πατριαρχική κοινωνιά της Σικελίας, της περιοχής, όπου γεννιέται και ζεί η ηρωίδα.
Εκεί δεν επιτρέπεται στα κορίτσια να ζήσουν φυσιολογικά, να έχουν γνώμη, να μορφωθούν. Βιώνουν την καταπίεση και τον εξευτελισμό από τους ίδιους τους γονείς. Η συγγραφέας με ζωντάνια και αδρότητα μας χαρίζει στιγμές συγκίνησης και συναισθηματισμού για τη ζωή της και τον αγώνα της να υψωθεί πάνω από το περιβάλλον.
Ελένη Νιώρα
 

Σχόλια

  1. Ε μα άμα δεν βγαίνατε εσείς δεν θα είχε νόημα η βιβλιοθήκη!!! (χωρίς παρεξήγηση Ms. Samioti xaxaxa)

    ΑπάντησηΔιαγραφή

Δημοσίευση σχολίου

Δημοφιλείς αναρτήσεις από αυτό το ιστολόγιο

Τα σχολικά χρόνια των παππούδων μας (1950-1960) Β΄ Μέρος

Τα σχολικά χρόνια των γονιών μας (1970-1980)

30 χρόνια μετά.... η συνάντηση δύο φίλων