Μη με κρίνεις!



της Μαρίας Χαντζαρίδου

   
 Μη με κρίνεις επειδή είμαι εγώ. Μην προσπαθήσεις καν να με μειώσεις, πίστεψε με δεν θα τα καταφέρεις. Έχω εκπαιδευτεί στα κακόβουλα αρνητικά σχόλια, τουλάχιστον όσα μπορώ, να μην τα βάζω μέσα μου. Σκοπός μου να το καταφέρεις κι εσύ. Κι να σε κάνω να καταλάβεις ότι με το να με κρίνεις, είτε το κάνεις επίτηδες είτε όχι, είτε το κάνεις για καλό είτε για πλάκα, δεν καταφέρνεις τίποτα εκτός από το να με νευριάζεις!

   Μη με κρίνεις επειδή είμαι εγώ. Απλά μη το κάνεις. Μη με κρίνεις επειδή κάνω συνέχεια τς όταν ακούω κάτι. Δεν το κάνω ούτε για κοροϊδία, όπως το έκανες εσύ, ούτε για να σε μειώσω! Απλά το κάνω από συνήθεια. Οπότε με το να με κρίνεις κι να με κοροϊδεύεις για να νευριάσω κατάφερες να με διώξεις από κοντά σου. Μη σχολιάζεις τα ρούχα μου! Ναι το ξέρω δεν είναι πολύ συνηθισμένα αλλά εμένα μου αρέσουν! Δεν θέλω να ξανακούσω αυτό το «Τί ντύθηκες πάλι σήμερα» γιατί η απάντηση που θα πάρεις θα είναι «Ο δολοφόνος με το πριόνι». Μη μου λες συνέχεια να μην είμαι τόσο νευρική κι οξύθυμη γιατί έτσι με νευριάζεις ακόμα περισσότερο. 

   Μη με κρίνεις που γκρινιάζω. Γκρίνιαξε κι εσύ μαζί μου αφού ξέρω ότι το θες τόσο πολύ! Μη κρίνεις την μουσική μου! Όπως δεν σχολιάζω τα δικά σου σκυλάδικα ή ότι άλλο ακούς μην σχολιάζεις τη δικιά μου μουσική. Μη μου λες να ηρεμήσω όταν είμαι νευριασμένη, αφού ξέρεις ότι αυτό με νευριάζει ακόμα περισσότερο!

   Δεν θέλω να με κρίνεις και να μου ζητάς να αλλάξω, γιατί τότε δεν θα είμαι η Μαρία. Θα είμαι κάποια άλλη και θα σταματήσεις να με αγαπάς πια γιατί θα λες πως άλλαξα. Δεν θα ξέρεις όμως ότι άλλαξα για εσένα. Δεν «ξέφυγα» από «αυτoύς», που με έκριναν συνέχεια για να έρθω σε σένα που σε αγαπώ πραγματικά να με κρίνεις κι εσύ. Η δικιά σου κακή κριτική πονάει περισσότερο γιατί εσένα σε αγαπάω. Τους άλλους, όχι, δεν τους αγάπούσα. Γιατί με έκριναν με κακία. Ξέρω ότι εσύ δεν το κάνεις επίτηδες κι συγνώμη αν νευριάζω. Απλά σταματά το γιατί με ενοχλεί κι με στεναχωρεί.

   Κι ακολούθησε το παράδειγμα μου. Εγώ δεν θα σταματήσω να είμαι 100% εγώ, επειδή ενοχλεί εσένα, αυτόν, εκείνη και πολλούς. Μην το κάνεις ούτε εσύ! Θες να κάνεις σαν μικρό παιδί όταν είσαι χαρούμενη; Κάντο! Εγώ δεν θα σχολιάσω κι συγγνώμη αν το έκανα παλιότερα. Θες να ασχολείσαι μανιωδώς με την υγιεινή διατροφή; Κάντο! Δεν θα πω τίποτα, εκτός αν δω ότι αυτό μπορεί να σε βλάψει! Θες να το παίζεις άρρωστη για να μην έρχεσαι στο σχολειό; Κάντο! Δεν πρόκειται να ξαναπώ τίποτα μονό πρόσεχε μην μείνεις από απουσίες!

   Μην σε νοιάζει τι θα πουν οι άλλοι. Να είσαι πάντα 100% ο εαυτός σου!            

              







Σχόλια

  1. Σκεφτομαι πολυ τι να γράψω σε αυτο το σχολιο και καθε λεξη μου σβηνεται ...απλα το βρισκω αναγκαιο να πω κατι αλλα μαλλον οχι εδω ... Ειναι κριμα ολα αυτα να μην εχουμε την δυναμη να τα πουμε προσωπο με προσωπο αλλα μοναχα να τα γραψουμε για να τα εκφρασουμε επειδη δεν εχουμε αλλη επιλογη ... Και ειναι ακομα χειροτερο το γεγονος οτι οσα γραφουμε ισως να μην φτασουν ποτε σε εκεινους που θα θελαμε ... Αισθανομαι πως τωρα θα προσεχω τι λεω γιατι τελικα οι ανθρωποι γυρω μας θα παρεξηγηθουν ακομα και με εκεινα που δεν λεμε με κακη προθεση ...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. δυστηχως δεν ξερω τι να γραψω σε αυτο το σχολιο... αν και το σχολιο της ελενας για καποιο λογο με συγκινησε, θα μπορουσα να πω, δεν μπορω να περιγραψω τι ειναι αυτο το σφυξιμο που νιωθω στην κοιλια μου. ισως τωρα συνηδητοποιησα οτι ειχα αναγκη να γραψω αυτο το κειμενο, απευθυνόμενη σε ατομα που πιθανως δεν θα το διαβασουν ποτε. ή απλα κατι αυθορμητο σε μια φορτισμενη περιοδο. δεν ξερω...

    μαρια χαντζαριδου

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. Τέλειο Μαρία δεν έχω τι να πώ, συνέχισε με τέτοια αααααααααα, και το δυστυχώς με

    ΑπάντησηΔιαγραφή

Δημοσίευση σχολίου

Δημοφιλείς αναρτήσεις από αυτό το ιστολόγιο

Τα σχολικά χρόνια των παππούδων μας (1950-1960) Β΄ Μέρος

Τα σχολικά χρόνια των γονιών μας (1970-1980)

30 χρόνια μετά.... η συνάντηση δύο φίλων