2ο Γυμνάσιο Ελληνικού, έχεις ταλέντα!

Απόστολος Λυτρίβης (Α2)

















































Συγχαρητήρια, Απόστολε, ελπίζουμε κάποτε να επισκεφθούμε και έκθεση ζωγραφικής σε γκαλερί!
Γιάννα Παπανδρέου

Σχόλια

  1. Unknown22 Φεβρουαρίου 2013 στις 4:54 π.μ.

    Μπράβο Απόστολε, φοβερός!!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Unknown22 Φεβρουαρίου 2013 στις 6:02 π.μ.

    Μπράβο Απόστελε.Όλο το Α2 μας κάνεις υπερήφανους .

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. Γαρυφαλλιά Σαμιώτη22 Φεβρουαρίου 2013 στις 7:01 π.μ.

    Μπράβο Απόστολε, πολύ ωραία έργα! Ειδικά το τελευταίο καραβάκι μέσα σε μια θάλασσα με πορτοκαλοκόκκινες πινελιές με έκανε να νοσταλγήσω το καλοκαίρι... Πουλιέται;

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. Unknown23 Φεβρουαρίου 2013 στις 11:59 π.μ.

    Μπράβο και πολλά πολλά συγχαρητήρια!!! Μεγάλο ταλέντο και με προοπτικές...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  5. Unknown23 Φεβρουαρίου 2013 στις 12:00 μ.μ.

    Μπράβο και πολλά πολλά συγχαρητήρια!!! Μεγάλο ταλέντο και με προοπτικές...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  6. Ελένη Σιδέρη24 Φεβρουαρίου 2013 στις 2:04 π.μ.

    Όντως υπάρχει ένα ταλέντο ανάμεσα μας!Οι ζωγραφιές είναι καταπληκτικές.Για τέτοια ηλικία ζωγραφίζει πολύ ωραία.Μυρίζομαι έναν επαγγελματία ζωγράφο στο μέλλον!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  7. Unknown2 Μαρτίου 2013 στις 11:01 μ.μ.

    Διαμαντάκια!!!!Λάμπουν τα χρώματα,ακόμα και τα γκρίζα του χειμώνα.Μπράβο Απόστολε, ας σκεφτούμε και κάτι άλλο όμως με αφορμή τις ζωγραφιές του Απόστολου, πόσο σημαντικά είναι τα μαθήματα της Αισθητικής αγωγής και πόσο παραγκωνισμένα από το Υπουργείο αλλά και από όλους μας.Για να το ξανασκεφτούμε...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  8. Ανώνυμος4 Μαρτίου 2013 στις 12:47 μ.μ.

    τελιες αποστολε
    μαγια α2 !!!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  9. Ανώνυμος13 Μαρτίου 2013 στις 11:36 π.μ.

    Απόστολε υπέροχες! Να μας δείχνεις περισσότερο τα ταλέντα σου....
    Δομνίκη Α2
    :D

    ΑπάντησηΔιαγραφή

Δημοσίευση σχολίου

Δημοφιλείς αναρτήσεις από αυτό το ιστολόγιο

Τα σχολικά χρόνια των παππούδων μας (1950-1960) Β΄ Μέρος

Εικόνα
Όταν διαβάσαμε τη Νέα Παιδαγωγική του Ν. Καζαντζάκη στην τάξη του Α3, τα παιδιά εξέφρασαν την απορία για την αυστηρότητα των δασκάλων στα τέλη του 19ου αιώνα και στις αρχές του 20ου. Οι δικές τους εμπειρίες από το σχολείο είναι πολύ διαφορετικές. Οι δάσκαλοι και οι καθηγητές νευριάζουν καμιά φορά και φωνάζουν, αλλά ποτέ δεν χτυπούν τα παιδιά και οι τιμωρίες είναι σπάνιες. Βέβαια, όπως και τότε έτσι και τώρα συνεχίζει να υπάρχει η εξέταση, τα διαγωνίσματα, οι πλάκες, τα αστεία, οι παραστάσεις, κλπ.  -Αλήθεια, έχετε ποτέ ρωτήσει τους γονείς και τους παππούδες σας για τα μαθητικά τους χρόνια; Η ερώτηση αυτή έδωσε το έναυσμα για μια σειρά συνεντεύξεων και αφηγήσεων που συνέλεξαν τα παιδιά από τους παππούδες, τις γιαγιάδες και τους γονείς τους μαζί με λιγοστές φωτογραφίες, πολύτιμα ενθύμια αλλά και εύγλωττοι μάρτυρες μιας άλλης εποχής. Διαβάσαμε, ακούσαμε και συζητήσαμε τα κείμενα και τις συνεντεύξεις μέσα στην τάξη και σας τα παρουσιάζουμε ανά δεκαετία. Μαθητές κα...
Διαβάστε περισσότερα

Τα σχολικά χρόνια των γονιών μας (1970-1980)

Εικόνα
Όταν διαβάσαμε τη Νέα Παιδαγωγική του Ν. Καζαντζάκη στην τάξη του Α3, τα παιδιά εξέφρασαν την απορία για την αυστηρότητα των δασκάλων στα τέλη του 19ου αιώνα και στις αρχές του 20ου. Οι δικές τους εμπειρίες από το σχολείο είναι πολύ διαφορετικές. Οι δάσκαλοι και οι καθηγητές νευριάζουν καμιά φορά και φωνάζουν, αλλά ποτέ δεν χτυπούν τα παιδιά και οι τιμωρίες είναι σπάνιες. Βέβαια, όπως και τότε έτσι και τώρα συνεχίζει να υπάρχει η εξέταση, τα διαγωνίσματα, οι πλάκες, τα αστεία, οι παραστάσεις, κλπ.  -Αλήθεια, έχετε ποτέ ρωτήσει τους γονείς και τους παππούδες σας για τα μαθητικά τους χρόνια; Η ερώτηση αυτή έδωσε το έναυσμα για μια σειρά συνεντεύξεων και αφηγήσεων που συνέλεξαν τα παιδιά από τους παππούδες, τις γιαγιάδες και τους γονείς τους μαζί με λιγοστές φωτογραφίες, πολύτιμα ενθύμια αλλά και εύγλωττοι μάρτυρες μιας άλλης εποχής. Διαβάσαμε, ακούσαμε και συζητήσαμε τα κείμενα και τις συνεντεύξεις μέσα στην τάξη και σας τα παρουσιάζουμε ανά δεκαετία. Το σχολείο...
Διαβάστε περισσότερα

30 χρόνια μετά.... η συνάντηση δύο φίλων

Εικόνα
Αργήσαμε αλλά τα καταφέραμε... Μετά το διήγημα του Α. Τσέχωφ "Ο Παχύς και ο αδύνατος" τα παιδιά του Γ1 και του Γ2 έγραψαν μια φανταστική ιστορία, την υποτιθέμενη συνάντηση, μετά από 30 χρόνια, με έναν παλιό τους συμμαθητή. Πολλά κείμενα ήταν καταπληκτικά και είχαν πολύ γέλιο, αλλά δυστυχώς οι δημιουργοί τους δεν τα δακτυλογράφησαν. Οπότε σας παροουσιάζουμε όσα έχουμε στα χέρια μας... Ύστερα από 30 χρόνια... . Καθώς περπατούσα ήρεμα στον δρόμο, μπας και βρω κανένα φράγκο, συναντάω τον φίλο μου, τον Στέφανο. -Στέφανε, εσύ είσαι, πώς είσαι ρε χαμένη ψυχή, καλά; Η οικογένεια καλά; -Δόξα τον θεό όλα πηγαίνουν ρολόι, εσύ πως είσαι; καλά; Έχεις δουλεία; Εγώ; (όχι που δεν θα ρώταγες). Ναι έχω. Που; Στον ΟΑΕΔ. Α, πολύ ωραία, μα καλά με μέσον μπήκες; Eίναι πολύ δύσκολο. Ε, βεβαία. Ποιος σε έβαλε, ρε φίλε; Ο κύριος οικονομική κρίση, πολύ ωραίος τύπος , είναι γνωστός για την δουλειά του, να φανταστείς άλλοι 10.000 άνθρωποι έχουν μπει στον ΟΑΕ...
Διαβάστε περισσότερα