Συνάντηση δύο φίλων μετά από 30 χρόνια: μια ιστορία, δύο αφηγητές

Μια συνάντηση δύο φίλων μετά από τριάντα χρόνια... Με αφορμή το διήγημα του Α. Τσέχωφ Ο Παχύς και ο αδύνατος

Μια τυχαία ατυχής συνάντηση...


version Μπάμπη Βασιλείου
 Στο γυμναστήριο που έχω γραφτεί και πηγαίνω καθημερινά, είδα μια μέρα έναν παλαιό μου συμμαθητή. Ήμουν στον διάδρομο και έτρεχα, δεν φορούσα μπλούζα για να κάνω επίδειξη σε κάτι κοπελίτσες που ήταν τριγύρω… Όταν μπήκε μέσα, με αναγνώρισε από το σημάδι που είχα στους κοιλιακούς μου (Είχα μια τεράστια γρατσουνιά η όποια ομόρφαινε το σώμα μου και το έκανε ξεχωριστό…). Καθώς πλησίασε, κοντοστάθηκε και με κοιτούσε συνέχεια. Στην αρχή τρόμαξα, καταλαβαίνετε, και με ρώτησε αν είμαι ο Μπάμπης… Τότε σκέφτηκα… "Όχι ρε φίλε, είμαι διάσημος και σε άντρες!", του είπα πως ναι εγώ είμαι, ήρθε, με αγκάλιασε, με φίλησε… Έχασα την γη κάτω από το πόδια μου, θόλωσα από την σύγχυση μου και του έχωσα μια μπούνια στο μάτι. Όταν συνήλθε με ρώτησε τι έγινε;, του λέω "δεν ντρέπεσαι ρε!", μου λέει "γιατί να ντραπώ ρε, ο Γιώργος είμαι από τον γυμνάσιο", τον ρώτησα "Ποιος Γιώργος;", και μου απαντάει: "Ο Ιωαννίδης!". Εκείνη την στιγμή τον αγκάλιασα και τον φίλησα και εγώ, του ζήτησα συγγνώμη για την απρεπή συμπεριφορά μου και με συγχώρησε. Τον ρώτησα τι κάνει εδώ και μου είπε πως η γυναίκα του του ζήτησε να κάνει δίαιτα, για να γίνει στιλάκι. Αποφάσισα να του δώσω τις συμβουλές μου. Πήγαμε σε μια ταβέρνα, και φάγαμε, έφαγε τον άμπακο, ενώ εγώ ο καημένος σχεδόν τίποτα, μόνο ένα γουρουνόπουλο. Στο τέλος ο γύφτος έφυγε χωρίς να πληρώσει. Στη συνέχεια όμως, πήγαμε σπίτι του, να δείτε μια βιλαρα με πισίνα και κήπο… που είχε ο γείτονας, άλλο πράγμα. Μου σύστησε και την γυναίκα του, να δείτε μια θεά με ενάμισι μέτρο πόδι το καθένα, που τελικά ήταν η κόρη του.... Του είπα και για την δική μου γυναίκα, την Ελένη! Σκάλωσε ο τύπος, χλόμιασε, του ξεκόλλησε η μασέλα σας λέω! Ξαφνικά είδα έναν άντρα σαν αρκούδα που πότιζε το κήπο, κάτι μου θύμιζε, ήταν ο Αλέξης, ο Ζαμανίδης, και από πίσω του ήταν η γυναίκα του Γιώργου. Δεν πίστευα στα μάτια μου, ρε συ, η Λυμπέρη είναι αυτή εκεί, τον ρώτησα. Μου είπε ναι αυτή είναι, τελικά τα κατάφερε, από το γυμνάσιο μου έλεγε πως θα την έπειθε να τον παντρευτεί μια μέρα.  Καθώς, πήγα να φύγω, με σταμάτησε μια φωνή που έλεγε: "Μη καλέ, στάσου μύγδαλα μύγδαλα!" Γνωστή φωνή και αυτή, γύρισα και τι να δω, τα ίδια στραβοκατσικοπόδαρα που είχε το τρίτο θρανίο. Ήταν ο Άγγελος ο Γιαννακάκης! Απίστευτη σύμπτωση; Ήταν εδώ και εργαζόταν ως προπονητής του γιου του Γιώργου. Για κακή μου τύχη ήταν εδώ με την γυναίκα του, την Μαρία Βαϊοπούλου. Επίσης ένα πρόσωπο το οποίο δεν ξέρω τι ρόλο έπαιζε, ήταν ο καθηγητής πιάνου για την κόρη του Γιώργου και η ερωμένη του, ο Ασλάνης και η Δαραδήμου! Ξαφνικά λέω…. Όπα, κάτι δεν πάει καλά εδώ πέρα, για να με τσιμπίσω λίγο... Πετάγομαι από το κρεβάτι μου και τι να δω. Της οικιακές μου βοηθούς, Μαρία και Δηιάνειρα να καθαρίζουν το σπίτι!  Εδώ που τα λέμε, αλλά και δίπλα να το λέγαμε το ίδιο θα ήταν, θα έπρεπε να το καταλάβω πως ο Ηλίας, ο βοηθός μου στο γυμναστήριο, μου είχε βάλει υπνωτικά χάπια στο ποτό μου, επειδή έκανα κάτι με την πρώην του κοπέλα,  την Ωραιοζήλη!!!

version Γιώργου Ιωαννίδη
Τις προάλες γράφτηκα σε ένα γυμναστήριο. Όταν πέρασα την πόρτα, είδα ένα παλιό μου συμμαθητή που ηταν πάνω στο διάδρομο και έτρεχε. Δεν φορούσε μπλούζα για να κάνει μούρη σε κάτι κοπελίτσες, το ψώνιο! Τον αναγνώρισα από το σημάδι στους κοιλιακούς του. Τι κοιλιακούς δηλαδή, μπριζολιακούς καλύτερα να λέμε. Όσο για το σημάδι ηταν μια τεράστια γρατζουνιά η οποία ήταν αντιαισθητική και άσχημη, και γι'αυτό τον ξεχώρισα εκεί μέσα.
Καθώς πλησίαζα, κοντοστάθηκα και κοιτούσα την διπλανή που έτρεχε μόνο με το σορτσάκι και το μπουστάκι της. Στην αρχή εκείνος τρόμαξε, καταλαβαίνετε... Τον ρώτησα αν είναι ο Μπάμπης. Μου απάντησε πως ήταν εκείνος. Τον αγκάλιασα, τον φίλησα, έχασε την γη κάτω από τα πόδια του, και από την σύγχυση του μου έχωσε μια μπουνιά στο μάτι. Όταν συνήλθα και τον ρώτησα τι έγινε, μου λέει: "δεν ντρέπεσαι ρε;". Του λέω:"γιατί να ντραπώ ρε, ο Γιώργος είμαι από το Γυμνάσιο!"
Με ρώτησε ποιος Γιώργος, Ο Ιωαννίδης του λέω. Εκείνη την στιγμή με αγκάλιασε και με φίλησε και αυτός. Μου ζήτησε  συγνώμη για την απρεπή συμπεριφορά του. Τον συγχώρεσα, με ρώτησε τι κάνω εδώ και του είπα πως η γυναίκα μου μου ζήτησε να κάνω δίαιτα για να γίνω στυλάκι. Αποφάσισε να μου δώσει τις συμβουλές του ο "μπούλης".
Έτσι, πήγαμε σε μια ταβέρνα να φάμε και να τα πούμε. Εγώ έφαγα το καλύτερο φαγητό του καταστήματος λεγόταν ο "αμπακος", ενώ ο Μπάμπης έφαγε ένα  φημισμένο πιάτο το "τίποτα", δηλαδή ένα γουρουνόπουλο!
Στο τέλος με πήρε τηλέφωνο η γυναίκα μου και φύγαμε από το μαγαζί για να πάμε στο σπίτι μου. Στο σπίτι μου όμως με περίμενε η γυναίκα μου με την παντόφλα στο χέρι, γιατί πάλι πήγα και έφαγα έξω. Ο Μπάμπης πέθανε στα γέλια και επειδή δεν ήθελε να τον δώ βγήκε στον κήπο.
Μετά από μια υπέροχη ανταλλαγή κοσμητικών επιθέτων και αντικειμένων με την γυναίκα μου, πήγα να δώ τον Μπάμπη. Ο Μπάμπης είχε βγεί έξω στον κήπο και γνώρισε τον κηπουρό μου τον Αλέξη τον Ζαμανίδη. Ο Μπάμπης με είδε και μου είπε "Ωραίο πουλόβερ φοράει ο Αλέξης". Μόνο που το πρόβλημα ήταν ότι ο Αλέξης δεν φορούσε μπλούζα.
Ύστερα μπήκαμε ξανά στο σπίτι. Οσο ο Μπάμπης μίλαγε με τον Άλέξη εγώ πήγα να μιλήσω στο προσωπικό μου σέφ τον Γιώργο τον Βισταγιανάκη. Αποφάσισε να φτιάξει κάτι ειδικό για την περίσταση επειδή εκεί ηταν ο Αγγελος ο Γιαννακάκης με την γυναίκα του την Μαρία την Βαιοπούλου και ο Κώστας ο Ασλάνης με την Ευγενία Δαραδήμου.
Τέλος πάντων ο Βίστα είπε να φτιάξει μια μυστική του συνταγή που στην πραγματικότητα την είχε δει στο Master Chef. Έφτιαξε σούπα αγκινάρα με γαρίδα σωτέ και λάδι τρούφας.
Τελικά ήταν πολύ ωραία η πίτσα που παραγγείλαμε!
Αλλά μετά που κάθησα και σκέφτηκα μου φάνηκαν όλα πολύ περίεργα. Ο "Βίστα σεφ", η Χρύσα γυναίκα μου, η δίμετρη κόρη μου, ο κηπουρός μου ο Αλέξης, και το πιο περίεργο ο Νίκος καμαριέρα!
Ξαφνικά λέω κάτι δεν πάει καλά εδώ πέρα, για να με τσιμπήσω λίγο...
Τότε πετάγομαι από το κρεβάτι μου και τι να δώ. Τις οικιακές μου βοηθούς Μαρία και Δηάνειρα να καθαρίζουν το σπίτι. Τώρα λέω όλα βγάζουν νόημα. Ο Ηλίας, ο βοηθός μου από το γραφείο, μου έριξε υπνωτικά χάπια στο ποτό μου, επειδή έκανα κάτι με την πρώην κοπέλα του την Ωραιοζήλη...

Σχόλια

Δημοφιλείς αναρτήσεις από αυτό το ιστολόγιο

Τα σχολικά χρόνια των παππούδων μας (1950-1960) Β΄ Μέρος

Τα σχολικά χρόνια των γονιών μας (1970-1980)

30 χρόνια μετά.... η συνάντηση δύο φίλων