Μαθήματα αλληλεγγύης σε δύσκολους καιρούς: Μητροπολιτικό Κοινωνικό Ιατρείο Ελληνικού



Στο πλαίσιο του ρεπορτάζ μας για τις δράσεις αλληλεγγύης  στο Δήμο Ελληνικού – Αργυρούπολης επισκεφτήκαμε ως συντακτική ομάδα το Μητροπολιτικό Κοινωνικό Ιατρείο Ελληνικού. Μέσω των αξιών του εθελοντισμού και της βοήθειας προς το συνάνθρωπο γνωρίσαμε από κοντά αυτούς τους ανθρώπους που κάνουν ένα καταπληκτικό έργο. Παρ’ όλο που οι εθελοντές, γιατροί και προσωπικό, είναι μετριόφρονες και δεν αναζητούν αναγνώριση, προσφέρουν απαραίτητη φροντίδα και περίθαλψη σε ανασφάλιστους και άπορους συνανθρώπους μας χωρίς κανένα αντάλλαγμα. Αλλά το πιο σπουδαίο είναι η ανταπόκριση του κόσμου και η προσφορά του σε αυτή τη δράση, με εθελοντική εργασία, προσφορά φαρμάκων και ιατρικού υλικού.  
Δείτε λοιπόν το παρακάτω βίντεο που παρουσιάζει, ενδεικτικά, αυτό το τόσο σημαντικό έργο που πραγματοποιείται στο Μητροπολιτικό Κοινωνικό Ιατρείο Ελληνικού.



Βίντεο παρουσίαση του Μητροπολιτικού Κοινωνικού Ιατρείου Ελληνικού


Στιγμιότυπα από την επίσκεψη μας

Ο κος Καλαφάτης, εθελοντής και... οδηγός μας στο Κοινωνικό Μητροπολιτικό Ιατρείο Ελληνικού


Πριν την κουβέντα μας προηγήθηκε κέρασμα από τους ανθρώπους του Ιατρείου


Ο χώρος της γραμματείας και υποδοχής των ασθενών

Το οδοντιατρείο

Το παιδιατρικό




Το καρδιολογικό

Παιδικά γάλατα από δωρεές συμπολιτών μας

Ο χώρος αποθήκευσης των φαρμάκων που συγκεντρώνονται από τις προσφορές των ανθρώπων

Έλεγχος και διαλογή φαρμάκων

Η συζήτησή μας με τους εθελοντές του ΜΚΙ Ελληνικού



Ο καρδιολόγος, κος Βήχας, εμπνευστής της ιδέας του κοινωνικού ιατρείου, υποδέχεται εκπρόσωπο της Βελγικής Πρεσβείας για να τον πληροφορήσει για την  κατάσταση του συστήματος Υγείας και τη λειτουργία του ΜΚ Ιατρείου


Παρακάτω ακολουθεί βίντεο με αποσπάσματα από τη συζήτηση που είχαμε με εθελοντές του ιατρείου και όσα ακούσαμε για την ίδρυση, τον τρόπο λειτουργίας και τις υπηρεσίες που προσφέρει.
 
Οι συνεντεύξεις- μαρτυρίες των εθελοντών του ΜΚΙ Ελληνικού


Αντί επιλόγου...
Ένα μπράβο ίσως να μην ακουμπούσε αυτούς τους ανθρώπους. Όχι επειδή ένα μπράβο είναι πολύ λίγο μπροστά σε αυτό που κάνουν, αλλά επειδή έχουν μάθει να μην περιμένουν τίποτα. Το μόνο που μπορεί να τους κάνει να νιώσουν ότι οι προσπάθειες τους πιάνουν τόπο, είναι οι άνθρωποι που βοηθούν. Αυτό το βλέμμα το γεμάτο ευγνωμοσύνη, γιατί τους κράτησαν υγιείς, ίσως και ζωντανούς. Που βοήθησαν τις οικογένειες τους... Αυτό το βλέμμα είναι δύναμη και επιβράβευση για τις ώρες που ξοδεύουν και για αυτές που πρόκειται να ξοδέψουν. Αλλά ακόμα και αυτή η επιβράβευση να μη τους δοθεί, εκείνοι συνεχίζουν ακάθεκτοι. Γιατί αυτοί είναι οι άνθρωποι που πρέπει να θαυμάζουμε. Είναι απόλυτα άξιοι σεβασμού. Επειδή, λοιπόν, ένα ευχαριστώ δεν είναι τόσο δυνατό, τους ευχαριστούμε όλοι μαζί, από καρδιάς. Μπορεί να μη τους έχουμε χρειαστεί ακόμα, αλλά ποτέ δεν ξέρουμε τι θα συμβεί "αύριο"...

Συνεχίστε με δύναμη αυτό που κάνετε σε τόσο δύσκολους καιρούς. 


Τηλέφωνο Γραμματείας:
210-9631-950
ΠΡΩΙ/ΜΕΣΗΜΕΡΙ:
(ΔΕΥΤΕΡΑ-ΣΑΒΒΑΤΟ 10:00-14:00)
ΑΠΟΓΕΥΜΑ/ΒΡΑΔΥ:
(ΔΕΥΤΕΡΑ 17:00-20:00)
(ΤΡΙΤΗ 14:00-20:00)
(ΤΕΤΑΡΤΗ 16:00-20:00)
(ΠΕΜΠΤΗ 14:00-20:00)
(ΠΑΡΑΣΚΕΥΗ 16:00-19:00)

http://mki-ellinikou.blogspot.gr/

Σχόλια

  1. Ήταν πραγματικά μία από τις καλύτερες στιγμές της ομάδας, τόσο η ίδια η επίσκεψη όσο και η προετοιμασία της ανάρτησης....
    Μας έμεινε μία διάθεση αισιοδοξίας μετά από την επίσκεψή μας και μία ελπίδα ότι η ανάρτησή μας δεν θα είναι μόνο ενημερωτική αλλά ότι θα διαδώσουμε το μήνυμα του εθελοντισμού και της προσφοράς. Παιδιά, πολλαπλασιάστε την πληροφορία, όπου μπορείτε και ας ξεκινήσουμε όλοι με τα σακουλάκια μας, κάποιοι αυτή την ώρα τα χρειάζονται! Τώρα ξέρουμε πού να τα πάμε!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Είναι αξιοσημείωτο το γεγονός ότι σε μια τόσο δύσκολη εποχή γίνονται πράγματα για τον διπλανό μας που έχει ανάγκη μια χείρα βοηθείας. Μάθαμε πολλά πράγματα για την αξία της αλληλεγγύης και του εθελοντισμού και ομολογώ πως ήταν μια συναρπαστική εμπειρία...

    ΑπάντησηΔιαγραφή

Δημοσίευση σχολίου

Δημοφιλείς αναρτήσεις από αυτό το ιστολόγιο

Τα σχολικά χρόνια των παππούδων μας (1950-1960) Β΄ Μέρος

Τα σχολικά χρόνια των γονιών μας (1970-1980)

30 χρόνια μετά.... η συνάντηση δύο φίλων