Λόγια και εικόνες ΙΙ: Ρατσισμός; μια παλιά ιστορία...

δογματικός -ή -ό [δoγmatikós] Ε1 : 1. (θεολ) που αναφέρεται σε θρησκευτικά δόγματα: Δογματική πλάνη. Δογματικές έριδες. || (ως ουσ.) η δογματική, κλάδος της θεολογίας που ασχολείται με τα δόγματα της χριστιανικής πίστης. 2α. (φιλοσ.) που στηρίζεται στην αλήθεια του δόγματος και αρνείται κάθε έλεγχο που στηρίζεται στην εμπειρία ή στο πείραμα. ~ φιλόσοφος, οπαδός του δογματισμού. β. (μειωτ.) που υποστηρίζει με επιμονή μια άποψη χωρίς να στηρίζεται σε ακλόνητες αποδείξεις και παρά την ύπαρξη αντίθετων και πειστικότερων επιχειρημάτων: Είναι πολύ ~, και ως ουσ. ο δογματικός. || που χαρακτηρίζει ένα δογματικό άτομο: Δογματικές θέσεις / απόψεις. Στο συνέδριο καταδικάστηκαν οι δογματικές απόψεις της μειοψηφίας. δογματικά ΕΠIΡΡ: Mιλάει ~, με δογματικό τρόπο.
δογματισμός ο [δoγmatizmós] Ο17 : 1. έλλειψη κριτικής σκέψης και προσκόλληση σε κάποια θεωρία, αρχή ή δοξασία που δε στηρίζεται σε αποδείξεις ή που θεωρείται επιστημονικά ξεπερασμένη: Ο τυφλός ~ και η διαλεκτική είναι δύο διαμετρικά αντίθετες έννοιες. 2. (φιλοσ.) θεωρία που δέχεται ότι με τη χωρίς όρια λογική δύναμη του νου είναι δυνατή η απόλυτη γνώση.

 Από το λεξικό της κοινής νεοελληνικής του Μ. Τριανταφυλλίδη. (http://www.greek-language.gr/greekLang/index.html)


 Ρατσισμός; μια παλιά ιστορία...
 
Τα τελευταία χρόνια, τόσο στην Ευρώπη όσο και στην Ελλάδα, παρατηρούνται αυξανόμενα κρούσματα ρατσιστικών συμπεριφορών απέναντι σε ανθρώπους διαφορετικών φυλετικών, εθνικών ή θρησκευτικών ομάδων. Συχνά, ο ρατσισμός καταλήγει σε επιθέσεις, λεκτικές ή σωματικές, και γενικότερα στη βία. Ωστόσο, ο ρατσισμός δεν είναι ένα καινούργιο φαινόμενο. Υπάρχουν πάμπολλες σελίδες στην ανθρώπινη ιστορία που διηγούνται τις διακρίσεις εις βάρος άλλων ανθρώπων, το διωγμό ή και την εξόντωση τους, εξαιτίας του διαφορετικού χρώματος, της εθνικότητας, της θρησκείας, ή ακόμα και των συνηθειών τουςΟι μετανάστες πέφτουν συχνά θύματα τέτοιων διακρίσεων και ρατσιστκών επιθέσεων.  Το παρακάτω ντοκιμαντέρ και το άρθρο της εφημερίδας Το Έθνος αφηγούνται τις ιστορίες και τα προβλήματα που αντιμετώπισαν οι πρώτοι Έλληνες που μετανάστευσαν στην Αμερική στις αρχές του 2ου αιώνα. Η ιστορία τους μπορεί να μας θυμίσει πολλές ανάλογες στη σημερινή εποχή.

 


Με αφορμή την απαγόρευση της κυκλοφορίας των Αλβανών μετά την δύση του ηλίου απ’τον κοινοτάρχη του χωριού Παλαιό Κεραμμύδι, τον Μάρτιο του 1998, ο Σ.Κούλογλου επισκέπτεται τους κατοίκους του χωριού και συμφωνούν σε μια συζήτηση πάνω στο θέμα της μετανάστευσης και του ρατσισμού, μετά την προβολή ενός ντοκιμαντέρ για τους Έλληνες μετανάστες στην Αμερική και την αντιμετώπισή τους.
«Βρωμοέλληνες» ήταν το παρατσούκλι που είχαν δώσει οι Αμερικανοί που τους υποδέχθηκαν.



1ο μέρος

2ο

3ο


4ο

5ο

   6ο







Όταν οι Έλληνες ήταν ανεπιθύμητοι ξένοι...


Μετανάστες εν πλω προς το «όνειρο». Η εικόνα φαντάζει ίσως γραφική μετά έναν αιώνα, αλλά η πραγματικότητα ήταν συνήθως εφιαλτική.

Χιλιάδες μετανάστες στο μυθικό Ουέστ έπεσαν θύματα της ξενοφοβίας και του ρατσισμού που εξαπέλυσαν τα ακροδεξιά και υπερσυντηρητικά στρώματα της εποχής

Τέτοιες ημέρες πριν από ένα αιώνα γραφόταν για τον Ελληνισμό της διασποράς μια από τις πιο μαύρες σελίδες στην ιστορία του. Κάπου 2.000-3.000 Ελληνες μετανάστες στις ΗΠΑ έπεφταν θύματα της ξενοφοβίας στη Νότιο Ομαχα της Νεμπράσκα.
Είχαν διασχίσει τον Ατλαντικό, όπως εκατοντάδες χιλιάδες άλλοι συμπατριώτες τους, κυνηγώντας το «αμερικανικό όνειρο». Δουλεύοντας σκληρά στους σιδηροδρόμους, τα σφαγεία και έχοντας μικροεπιχειρήσεις βρέθηκαν στο επίκεντρο μιας ρατσιστικής θύελλας. Βίωσαν έναν πραγματικό μαζικό διωγμό, που εξαπέλυσαν τα υπερσυντηρητικά, ακροδεξιά και καθυστερημένα στρώματα της περιοχής. Οι νοικοκυραίοι εναντίον των ύποπτων και επικίνδυνων ξένων, που απειλούσαν τον «νόμο και την τάξη».
Οταν ολοκληρώθηκε ο κύκλος της βίας το σύνολο των Ελλήνων της ευρύτερης περιοχής ζήτησε καταφύγιο αλλού. Οι υπόλοιποι ξεριζώθηκαν.
Εκδίωξη
Για πολλά χρόνια η εκδίωξη των Ελλήνων της Ομαχα αποτελούσε σημείο αναφοράς και μνημείο για την εχθρότητα, που αντιμετώπισαν οι Ελληνες στην αμερικανική Δύση πριν γίνουν αποδεκτοί στις κοινωνίες της.

Η ιστορία της Ομαχα δεν ήταν η μοναδική τα πέτρινα χρόνια του πρώτου μεγάλου ελληνικού μεταναστευτικού προς τις ΗΠΑ. Ξεπερνούσε, όμως, σε μαζικότητα κάθε παροξυσμό κι έμεινε παροιμιώδης. Ενας Ελληνοαμερικανός καθηγητής από την περιοχή, που θα ασχοληθεί πολλά χρόνια αργότερα συστηματικά με τα επεισόδια, θα τα παραλληλίσει με τη «νύχτα των κρυστάλλων το 1938» στη ναζιστική Γερμανία.
Παρόμοια περιστατικά καταγράφονται κι αλλού. Αλλά τόσο αυτό όσο κι εκείνα τα σκέπασε η σκόνη της ιστορίας. Η αμερικανική κοινωνία ήθελε να ξεχάσει τα ξενοφοβικά ξεσπάσματα, όπως και οι Ελληνες μετανάστες στη διαδικασία της αφομοίωσής τους. 

Ελληνες εργάτες στο εσωτερικό των ΗΠΑ μαγειρεύουν σε παράπηγμα, κάτω από απερίγραπτες συνθήκες. Μια συνηθισμένη εικόνα για πολλές δεκαετίες.

Ξεφυλλίζοντας τις πολύ λίγες μελέτες για το μεταναστευτικό και τις ελάχιστες όπου αναφέρονται ομαδικές διώξεις Ελλήνων, προβάλλουν εικόνες που θυμίζουν σημερινές ρατσιστικές και ξενοφοβικές καταστάσεις. Ιδού μερικές μόνο της ίδιας περιόδου:
-Στο Πίτσμπουργκ (Πενσιλβάνια) «οι εντόπιοι εύρον ως αφορμήν τον φόνον ενός μαύρου διά να δημιουργήσουν ταραχάς κατά των Ελλήνων και ολίγον δειν θα είχωμεν επανάληψιν των θλιβερών σκηνών της Ομάχας...» 

-Στο «Ροντάϊλαντ, όπου οι Ελληνες ασχολούνται εις την αλιείαν αστακών, οι Αμερικανοί αλιείς εξηγέρθησαν ζητούντες την εκδίωξίν των ως μη όντων Αμερικανών πολιτών. Ευτυχώς ο διωγμός εματαιώθη...»
-«Εις την Φλώριδαν κατά το έτος 1911 οι ιθαγενείς (ντόπιοι) εβύθισαν Ελληνικόν σπογγαλιευτικόν του οποίου τα πλήρωμα επνίγη...»
Ο κατάλογος είναι μικρός με επιθέσεις εναντίον Ελλήνων στη Βιρτζίνια, στο Κάνσας Σίτι, στο Ντέιτον του Οχάιο και αλλού. Για «αθρόους διωγμούς » γίνεται λόγος στην πρώτη αξιόλογη μελέτη για το μεταναστευτικό, απ’ όπου αντλούνται και τα προηγούμενα περιστατικά. Πρόκειται για το συλλογικό έργο φοιτητών «Η Ελληνική μετανάστευσις», με πρόλογο του καθηγητή Ανδρέα Ανδρεάδη, ο οποίος είχε και την ιδέα για την έκδοση το 1917.
Ανάμεσα σε άλλα πολλά, διαπιστώνεται εκεί ότι διαβάζοντας κάποιος τον Τύπο θα «πεισθή ακραδάντως ότι κυοφορείται γενική εξέγερσις κατά των ξένων εργατών και ιδία των Ελλήνων». Προβλέπεται ότι αυτή θα έχει «ως άμεσον αποτέλεσμα την εκτόπισιν των εργατών τούτων από των διαφόρων εργασιών, εξαιρουμένων των αγροτικών».
Η πρόβλεψη, βεβαίως, δεν επαληθεύτηκε και είναι πολύ γνωστή η πορεία των Ελλήνων μεταναστών. Αλλά είναι ενδεικτική για τις προκαταλήψεις και την εχθρότητα, που είχαν ν΄ αντιμετωπίσουν ως μετανάστες δεύτερης κατηγορίας, σ΄ ένα έθνος μεταναστών, όπως οι ΗΠΑ.
Η πρώτη συστηματική μελέτηΠρώτος που ασχολήθηκε συστηματικά με τους διωγμούς των Ελλήνων στη Ν. Ομαχα ήταν ο ελληνοαμερικανός καθηγητής Τζον Μπίτζες. Η μελέτη του δημοσιεύτηκε τη δεκαετία του 1970 και βραβεύτηκε. Ο ίδιος επανήλθε αργότερα με νέα στοιχεία στο θέμα-ταμπού. Σύμφωνα μ' αυτά, μετά την αναθεώρηση της θανατικής ποινής σε βάρος του Μασουρίδη, δύο αστυνομικοί σκότωσαν τον Ιούνιο του 1910 έναν Ελληνα μετανάστη. Σχεδόν στο ίδιο σημείο, όπου είχε πέσει νεκρός από τις σφαίρες του Μασουρίδη ο Αμερικανός αστυφύλακας! Θύμα της «βεντέτας» φέρεται να είναι ο 23χρονος Ν. Τζιμίκας από τα Γρεβενά. Η υπόθεση κρατήθηκε μυστική από τις Αρχές της Νεμπράσκα...

Το ανατριχιαστικό χρονικό του διωγμού
19 Φεβρουαρίου 1909: Ο νεαρός Eλληνας μετανάστης Γιάννης Μασουρίδης (βρισκόταν από το 1906 στις ΗΠΑ) συλλαμβάνεται, έπειτα από καταγγελία ότι «είχε σχέσεις» με 17χρονη Αμερικανίδα. Καθ΄ οδόν προς το αστυνομικό τμήμα, ο Ελληνας τραυματίζεται και ο αστυνομικός πέφτει νεκρός, ύστερα από ανταλλαγή πυροβολισμών. Ο Μασουρίδης καταφέρνει να γυρίσει στο σπίτι του. Αστυνομικοί τον συλλαμβάνουν εκεί και τον κακοποιούν μέχρι αναισθησίας. Εκατοντάδες εξαγριωμένοι κάτοικοι σπεύδουν με σκοπό να τον λιντσάρουν (ο «νόμος» του Λιντς επιβίωνε ακόμη). Τελικά, φυγαδεύεται ζωντανός από την αστυνομία στην πρωτεύουσα της Πολιτείας.
20 Φεβρουαρίου: Προπαγανδιστική εκστρατεία κατά των «βρωμερών» Ελλήνων. Προβάλλει η αξίωση να «εξοριστούν» από την περιοχή. Συγκαλείται για την επομένη μέρα συλλαλητήριο.
21 Φεβρουαρίου: Πογκρόμ κατά των Ελλήνων και όσων έμοιαζαν με Ελληνες. Επιθέσεις με τραυματίες, καταστροφές καταστημάτων, περιουσιών και λεηλασίες. Περίπου 1.300 Ελληνες αναγκάζονται να εγκαταλείψουν την πόλη και μαζί τους άλλοι Βαλκάνιοι.
Μάρτιος: Απεσταλμένος της ελληνικής πρεσβείας στις ΗΠΑ, που φθάνει στην πόλη για να καταγράψει τις καταστροφές, συστήνει στους εναπομείναντες Ελληνες να είναι «κόσμιοι» και «να μη ομιλώσιν εις τας γυναίκας» όταν τις συναντούν στο δρόμο!
Ιούνιος 1909: Ο Μασουρίδης καταδικάζεται σε θάνατο δι΄ απαγχονισμού (οι ένορκοι αποφάσισαν μετά 19ωρη συνεδρίαση). Σύμφωνα με την κατηγορία πυροβόλησε και σκότωσε τον αστυνομικό επιχειρώντας να διαφύγει. Κατά τον ίδιο επιχείρησε να πετάξει το όπλο του, όταν τον έπιασαν για να μην πληρώσει το βαρύτατο πρόστιμο. Ο αστυνομικός τον πυροβόλησε τότε και τον τραυμάτισε. Αμυνόμενος πυροβόλησε κι αυτός (η σφαίρα βρήκε τον αστυνομικό στην καρδιά).
Μάιος 1910: Το Ανώτατο Δικαστήριο της Νεμπράσκα ακύρωσε τη θανατική ποινή, λόγω ανεπάρκειας στοιχείων και παραλείψεων στη διαδικασία. Επέβαλε στον Μασουρίδη συνολική ποινή 14 ετών. Αυτός έμεινε στις φυλακές πεντέμισι χρόνια και μετά επέστρεψε στο χωριό του στην Ελλάδα.
Το πρώτο κύμαΤο πρώτο μαζικό μεταναστευτικό κύμα προς την Αμερική πρωτοεμφανίζεται στη δεκαετία του 1890. Μέχρι το 1920 περίπου 400.000 Ελληνες, από το μισό εκατομμύριο που έχουν εγκαταλείψει τη χώρα δουλεύουν στις ΗΠΑ. Οι περισσότεροι απ΄ αυτούς σε συνθήκες παρόμοιες με εκείνες των σημερινών μεταναστών.
5.000 με υπηκοότηταΣτην αμερικανική απογραφή του 1910 αναφέρονται μόλις 5.000 περίπου Ελληνες που έχουν αποκτήσει την αμερικανική υπηκοότητα. Αλλά και στην επόμενη απογραφή, του 1920, ο αριθμός δεν φθάνει τις 30.000. Οι περισσότεροι απ΄ αυτούς την είχαν αποκτήσει, υπηρετώντας στον στρατό κατά τον Α' Παγκόσμιο Πόλεμο.
Διάλυση της κοινότηταςΗ ελληνική κοινότητα της Ν. Ομαχα στη Νεμπράσκα ιδρύθηκε το 1908 (Ελληνες αναφέρονται στην περιοχή από τη δεκαετία του 1880). Μικρέμποροι, εργάτες στα τοπικά σφαγεία και τους σιδηροδρόμους έφθαναν τους 2-3 χιλιάδες, σ΄ έναν πληθυσμό 35.000. Μετά το πογκρόμ παρέμειναν εκεί λιγότερα από 60 άτομα.


 

ΡΕΠΟΡΤΑΖ - ΝΤΟΚΟΥΜΕΝΤΟ ΓΙΑ ΤΑ ΓΕΓΟΝΟΤΑ ΣΤΗΝ Ν. ΟΜΑΧΑ
Λιθοβολούσαν ανθρώπους και καίγανε σπίτια...

Στις ελληνικές εφημερίδες την περίοδο των γεγονότων δεν υπάρχουν αναφορές. Τα πρώτα ρεπορτάζ θα δουν το φως τον Απρίλιο του 1909. Το πληρέστερο δημοσιεύτηκε σε δύο συνέχειες στο αθηναϊκό «Σκριπ» και ήταν συγκλονιστικό. Σύμφωνα με όσα γράφτηκαν τότε μετά τη δολοφονία του Αμερικανού αστυνομικού:
Τοπικά δημοσιεύματα καταφέρονταν «κατά των Ελλήνων και παρεκίνουν τον λαόν εις εξέγερσιν, δύο επίσης βουλευταί της Nebraska και ο Δήμαρχος της S. Omaxa προσεκάλουν τον λαόν εις συλλαλητήριον». Πράγματι αυτό έγινε την επομένη έξω από το Δημαρχείο και «αφού ηγόρευσαν οι ρήτορες και εξώθησαν τον λαόν εις επίθεσιν κατά των Ελλήνων ο όχλος ώρμησε κατά των Ελληνικών καταστημάτων και επέφερεν τελείαν καταστροφήν».
-«Είναι αδύνατον να περιγραφή η αγριότης, την οποίαν επέδειξεν ο Αμερικανικός λαός... Ελιθοβόλησε τους Ελληνας, κατέστρεψε τα καταστήματά των και εν τέλει έθεσεν πυρ εις τας οικίας των...»
-« Το επιτεθέν εναντίον των Ελλήνων πλήθος και καταστρέψαν τα καταστήματα αυτών συνίστατο εξ ανθρώπων της κατωτάτης κοινωνικής τάξεως?» Αλλά το έκανε αυτό με την «αδράνεια ή μάλλον την ενοχήν της αστυνομίας ως και μερίδος του Τύπου». Εξακριβώθηκε ότι « η αστυνομία της S. Omaha όχι μόνον δεν επιχείρησεν να ματαιώση την επίθεσιν του όχλου, επιβάλλουσα την ισχύν του νόμου, αλλ΄ υπεβοήθησεν εις την καταστροφήν».
-«Εις όλα τα σημεία της πόλεως είχε κηρυθεί αμείλικτος διωγμός εναντίον των Ελλήνων. Εις την περίστασιν ταύτην ο Αμερικανικός λαός υπερέβη και αυτούς του Βουλγάρους. Η κατάστασις αύτη διήρκεσε μέχρι της 19ης νυκτερινής ώρας, οπότε συνεπλήρωσαν το έργον της καταστροφής και μετέβησαν εις τας οικίας των ήσυχοι και με την συνείδησιν αναπαυμένην ότι εξετέλεσαν το καθήκον των».
Με μίσος Τα ρεπορτάζ συνοδεύουν περιγραφές μεταναστών (αρκετοί αμύνθηκαν αποκλεισμένοι σε ελληνικό καφενείο) και «σπαρακτικαί λεπτομέρειαι της καταστροφής».
Η εξήγηση που δίνεται για το πογκρόμ είναι «το μίσος» άλλων μεταναστών και ιδιαίτερα των Γερμανών: «Οι Ελληνες αφού εγκαταστάθηκαν εν S. Omaha και ήρχισαν να ανοίγουν διάφορα μικρομάγαζα... Οι Βοημοί βλέποντες τας εμπορικάς προόδους των Ελλήνων και την πολιτικήν αυτών δύναμιν ήρχισαν ν΄ανησυχούν και να σκέπτονται περί εκτοπίσεως αυτών. Την ευκαιρίαν έδωσεν ο φόνος του αστυφύλακος...»
Η αιτία του «μίσους», πάντως, δεν ήταν αποκλειστικά αυτή. Οι Ελληνες μετανάστες, όπως σημειώνουν σύγχρονοι ιστορικοί, είχαν φθάσει στην περιοχή ως απεργοσπάστες σε εταιρεία συσκευασίας κρεάτων. Αυτό σε συνδυασμό με την προσφορά φθηνής εργασίας στους σιδηροδρόμους προκαλούσε εχθρότητα.
Το αποτέλεσμα ήταν ν΄ αποξενωθούν από τους άλλους κατοίκους της πόλης και να γίνουν στόχος συχνών επιθέσεων. Ο τοπικός Τύπος άρχισε να δημοσιεύει άρθρα στα οποία οι Ελληνες περιγράφονταν ως «πρόβλημα» και «απειλή», παρενοχλούσαν τις γυναίκες, ζούσαν σε ανθυγιεινές συνθήκες και άλλα συναφή. Εφτασαν, μάλιστα, στο σημείο να καταγγέλλονται ως εστίες μολύνσεων των κρεάτων που συσκευάζανε και επομένως κίνδυνος για τη δημόσια υγεία!
Από το σημείο αυτό έως το πογκρόμ η απόσταση δεν ήταν πολύ μεγάλη...
«Αίσχος δι’ όλους»Οι πρώιμες μελέτες για τους Ελληνες μετανάστες στα ΗΠΑ, που γράφτηκαν κατά τη δεκαετία του 1920, σ΄ αντίθεση με μεταγενέστερες, κάνουν μνεία του πογκρόμ της Σάουθ Ομαχα. Ο Αλέξανδρος Κρίκος το 1915, σε μελέτη του («Η «θέσις του ελληνισμού εν Αμερική»), προβάλλοντας θέσεις κατά της μετανάστευσης για εθνικούς λόγους, σημειώνει σχετικά : «Οι διωγμοί της Ομαχας, του Κόνσις Μπλοφς, της Χόκταμ και άλλων πόλεων ολίγον διαφέρουσι των κατά των πρώτων χριστιανών υπό των εθνικών και των υπ΄ αυτών κατόπιν κατά των Εβραίων. Η δε περιγραφή αυτών θ΄ αποτέλει αίσχος δια τους Αμερικανούς όσον και δι΄ ημάς τους διωκόμενους».

Τ. Κατσιμάρδος, εφημερίδα το Έθνος
(http://www.ethnos.gr/article.asp?catid=22733&subid=2&pubid=10365005)






Σχόλια

  1. Δεν είναι λίγο ειρωνικό που εμείς φερόμαστε στους μετανάστες με τον χειρότερο τρόπο και όταν είμαστε εμείς την θέση τους λέμε ότι είναι διαφορετικά;Το ντοκιμαντέρ τα λέει όλα.Οι άνθρωποι που παρακολούθησαν το βίντεο αντί να αλλάξουν συμπεριφορά και να πούν ότι έκαναν λάθος συνεχώς έβρισκαν δικαιολογίες για να μην το παραδεχτούν.Τόσο μεγάλος ήταν ο εγωισμός και η επιμονή τους.Μάλλον κάποιοι από αυτούς θα είναι σίγουροι ότι πράτουν σωστά χωρίς όμως πραγματικά να ξέρουν.Γιατί αυτόν τον λόγο δημιουργήθηκε ο ρατσισμός και οι προκαταλήψεις λόγω της άγνοιας και της φοβίας για το ξένο.Βέβαια δεν δικαιολογώ τους Αμερικάνους που ήταν ρατσιστές προς τους Έλληνες μετανάστες.Στο παρελθόν υπήρχαν ρατσιστικές ομάδες οι οποίες έκαναν φρικτά πράγματα.Το νόημα δεν είναι να δικαιολογήσουμε κανέναν διότι η ρατσιστική συμπεριφορά είναι απαράδεκτη.Το θέμα είναι ότι πρέπει να εξαληφθεί ο ρατσισμός διότι δεν είναι ποτέ δικαιολογημένος.Αχ, άραγε θα το καταφέρουμε ποτέ αυτό;

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Είναι περίεργο πως, ενώ έχουν φερθεί στους Έλληνες με τέτοιο τρόπο, οι πιο πολλοί είναι ρατσιστές! Στην ουσία οι πιο πολλοί Έλληνες πράττουν με τρόπο τέτοιο ώστε να συμπεριφέρονται τόσο άσχημα όσο άσχημα τους έχουν φερθεί ήδη στο παρελθόν!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. Παναγιώτης Καρονίδης13 Φεβρουαρίου 2013 στις 8:52 π.μ.

    Με την πάροδο των χρόνων οι άνθρωποι γίνονται πιο ανοιχτόμυαλοι σε πολλά θέματα, ξεπερνούν προκαταλήψεις και γίνονται πιο μοντέρνοι και χαλαροί για διάφορα θέματα.Ωστόσο βλέπω ότι σε κάποια άλλα θέματα παραμένουν το ίδιο προκατειλημένοι αν όχι χειρότεροι.Ένα από αυτά είναι και ο ρατσισμός ο οποίος με μεγάλη μου θλίψη βλέπω ότι γίνεται "διάσημος και μαγκιά".Εμείς, σαν Έλληνες πιστεύω οτι σε αυτό το θέμα θα έπρεπε να ήμασταν κάθετα εναντίον του,έχουμε αντιμετωπίσει ρατσισμό στην ιστορία μας και το να φερόμαστε με τον ίδιο τρόπο που μας φέρθηκαν είναι απλά άθλιο.Πιστεύω ότι αργά ή γρήγορα θα πρέπει όλοι να αρχίσουν να ξεκολλάνε από τετοιου είδους προκαταλήψεις γιατί το μόνο που καταφέρνει ο ρατσίσμος στην καλύτερη περίπτωση είναι να νιώσει ένας άνθρωπος μόνος του σε μια ξένη χώρα και στην χειρότερη να δημιουργηθούν μεγάλες διαμάχες μεταξύ ελλήνων και ξένων με αποτέλεσμα να έχουμε καταστροφές περιουσιών και θύματα

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. Δυστυχώς, παρόλη την πρόοδο της ανθρωπότητας, φαινόμενα του παρελθόντος όπως ο ρατσισμός συνεχίζουν να υπάρχουν. Οι άνθρωποι διαφοροποιούνται απ΄ τους συνανθρώπους τους με βάση την καταγωγή τους ή την κοινωνική τάξη από την οποία προέρχονται, όπως επίσης το χρώμα , το θρήσκευμα. Η διαφοροποίηση αυτή είναι έντονη και σε ορισμένες περιπτώσεις καταλήγει να είναι απάνθρωπη. Οι προκαταλήψεις και τα στερεότυπα οδηγούν σε εκδηλώσεις ρατσιστικών φαινομένων και ξενοφοβίας. Σε παγκόσμια κλίμακα, τα ανθρώπινα δικαιώματα καταπατούνται. Παρόλο που η ανθρωπότητα προόδευσε, ο άνθρωπος συνεχίζει να μην αναγνωρίζει στο συνάνθρωπο του τα δικαιώματα που αναγνωρίζει στον εαυτό του και να αντιδρά το ίδιο βίαια και επιφυλακτικά όπως παλιά σε κάθε τι ξένο ή διαφορετικό προς την δική του κοσμοθεωρία.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  5. Παντα υπηρχαν ρατσιστες κ παντα θα υπαρχουν .Δεν αλλαζει τοσο ευκολα ο ανθρωπος .Παντως ειναι αδικο για καπιοον που αναγκαστηκε να αφησει τη χωρα του κ να ξεκινησει απο την αρχη μια νεα ζωη εσυ να του κοβεις τα φτερα με τετοιο τροπο .Αλλα κ που τα λεμε μηπως θα αλλαξει τιποτα?ΔΕΝ ΤΟ ΝΟΜΙΖΩ!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  6. Ο ρατσισμός είναι ένα φαινόμενο τόσο παλιό, όσο και ο άνθρωπος. Υπάρχουν πολλά είδη ρατσισμού, όπως: εθνικός, φυλετικός, χρώματος, φύλου, θρησκεύματος, οικονομικής επιφάνειας, σεξουαλικής επιλογής, ηλικίας κλπ. Είναι ένα φαινόμενο, το οποίο υπάρχει από τη στιγμή που πάτησε ο άνθρωπος το πόδι του στη γη και με τα χρόνια όσο πάει και αυξάνεται. Ο ρατσισμός δεν θεραπεύεται, καταπολεμείται.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  7. Δυστυχώς έτσι είναι τα πράγματα ...Από την μία το παίζεις σωστός πολίτης, πιστός φίλος,δίκαιος άνθρωπος,με σεβασμό,βοηθόντας τους συνάνθρωπούς σου και από την άλλη κάνεις τον αδιάφορο για θεματα που σε αφορούν,είσαι ρατσιστής,δεν νοιάζεσαι για τους υπόλοιπους ανθρώπους που κατοικούν στην ίδια χώρα με εσένα χωρίς να είναι Έλληνες,δεν τους θεωρείς ισάξιους με εσένα,τους περιφρονείς,τους κατηγορείς,τους ασκείς βία,τους μισείς...και όλα αυτά χωρίς λόγο.
    Μια ομοιότητα που παρατήρησα μεταξύ του τότε και του τώρα,δυστυχώς,είναι ότι τους θεωρείς όλους ίδιους . Δηλαδή, αν κάποιος από αυτούς ήταν κλέφτης ή βιαστής ή δολοφόνος ή απλά σε έχει προσβάλλει ή ενοχλήσει νομίζεις ότι όλοι είναι έτσι ή ότι όλοι κάνουν το ίδιο... Δεν είναι όμως έτσι άνθρωπε ..δεν είναι ΚΑΘΟΛΟΥ έτσι ...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  8. Θα συμφωνήσω αφάνταστα με την Κατερίνα ιδιαίτερα για το θέμα της "διπροσωπίας". Για μένα υπάρχουν περισσότερες ομοιότητες παρά διαφορές στον ρατσισμό παλιά και τώρα. Αρχικά η μόνη διαφορά που βρίσκω είναι στην εθνικότητα, δηλαδή το ότι το θύμα ρατσισμού είναι είτε Έλληνας είτε οποιαδήποτε άλλη εθνικότητα που φυσικά δεν έχει απολύτως καμία σημασία. Μια σημαντική ομοιότητα που παρατήρησα είναι ότι τότε οι άνθρωποι που ήταν ρατσιστές ήταν κυρίως άτομα ανώτερα(κοινωνικά) που η κοινωνία τους επέτρεπε να φέρονται όπως φέρονται, όπως συμβαίνει και τώρα άλλωστε.

    ΑπάντησηΔιαγραφή

Δημοσίευση σχολίου

Δημοφιλείς αναρτήσεις από αυτό το ιστολόγιο

Τα σχολικά χρόνια των παππούδων μας (1950-1960) Β΄ Μέρος

Τα σχολικά χρόνια των γονιών μας (1970-1980)

30 χρόνια μετά.... η συνάντηση δύο φίλων