Η γιορτή της 17ης Νοεμβρίου 2012

Γεια σας παιδιά,
Λίγο καιρό μετά από την επέτειο του Πολυτεχνείου και ακόμα συζητάμε για όλα όσα έγιναν εκείνη την εποχή – πιο πολύ φέτος από κάθε άλλη χρονιά λόγω του ότι τα γεγονότα του τότε παρουσιάζουν ομοιότητες με τα γεγονότα του σήμερα. Εμείς, ως η νέα γενιά και ως παιδιά γυμνασίου, πλέον μπορούμε να κρίνουμε κάποια πράγματα, όπως τα επεισόδια στο κέντρο της Αθήνας. Βέβαια, μπορεί τα αιτήματα να είναι διαφορετικά, αλλά η ιστορία επαναλαμβάνεται. Αυτές οι δύσκολες καταστάσεις σίγουρα θα μας απασχολήσουν κάποια στιγμή. Το καλύτερο που μπορούμε να κάνουμε είναι να μην σταματήσουμε να προσπαθούμε, να ονειρευόμαστε και να ελπίζουμε, αλλά χωρίς να τις αγνοούμε, αφού υπάρχουν ανάμεσα μας.

Βέβαια, εκτός από τα γεγονότα του τότε και του σήμερα, εμάς ως μαθητές του 2ου Γυμνασίου Ελληνικού, που πάντα βρίσκεται δίπλα στην τέχνη, θα μας απασχολήσει η γιορτή που παρουσίασαν οι μαθητές και οι μαθήτριες του σχολείου μας. Η παράσταση ήταν αποτέλεσμα προσωπικού κόπου και μόχθου της κυρίας Σαμιώτη, της κυρίας Νιώρα, της κυρίας Σωτηροπούλου και της κυρίας Πολύζου, των παιδιών που συμμετείχαν στο θεατρικό δρώμενο και των παιδιών της χορωδίας.

Το θεατρικό είναι ένα κείμενο που είχε γράψει η ίδια η κυρία Σαμιώτη σε συνεργασία με μία συνάδελφό της στην Ικαρία. Οπότε σκεφτήκαμε: γιατί να διαβάσουμε ένα χρονικό και να μην το αναπαραστήσουμε; Γιατί να μη γίνουμε εμείς τα παιδιά της εξέγερσης και του Πολυτεχνείου;

Από την άλλη πλευρά, η χορωδία αποφάσισε να ασχοληθεί με πιο σύγχρονα, ακόμα και ξένα τραγούδια και να αφήσει για λίγο στην άκρη τα κλασικά, επαναστατικά τραγούδια. Με ασταμάτητες πρόβες, ατελείωτο κόπο αλλά κυρίως με αγάπη πετύχαμε ένα αρκετά ικανοποιητικό αποτέλεσμα. Παρά τα μικρά λαθάκια που έγιναν, η αγάπη και ο ενθουσιασμός ήταν αυτός που κυριαρχούσε. Άλλωστε, όπως δεν υπάρχει γάμος χωρίς κλάμα και κηδεία χωρίς γέλιο, έτσι δεν υπάρχει και παράσταση χωρίς λάθη!

 

Ας θυμηθούμε λοιπόν μαζί κάποιες σκηνές από την παράσταση. Παράλληλα, ας δούμε και φωτογραφίες από τις πρόβες που τράβηξαν οι "παπαράτσι" του «Βγάζω Γλώσσα» (Ελένη Σιδέρη) !!!

Ας ακούσουμε όμως και την άποψη του κοινού, αφού εγώ δεν ήμουν ανάμεσα στους θεατές, αλλά ίσως να με ανακαλύψετε κάπου ανάμεσα στα παιδιά του θεατρικού και της χορωδίας...

                                                               Δημήτρης Φειδάνογλου

Παρόλο που δεν έχω να συμπληρώσω πολλά σε όσα έγραψε ο συντάκτης της Επικαιρότητας, ο Δημήτρης, σκέφτηκα να γράψω δυο λόγια και από την πλευρά του θεατή μιας και ο Δημήτρης συμμετείχε και ήταν πάντα πάνω στη σκηνή.

Εγώ λοιπόν κάθισα αναπαυτικά στην καρέκλα μου και παρακολούθησα μια πολύ ζωντανή, παραστατική και επικαιροποιημένη παρουσίαση των γεγονότων του Πολυτεχνείου. Είναι ζητούμενο οι γιορτές των επετείων να μην είναι απολιθώματα και καταναγκαστικά έργα και νομίζω πως αυτή η παράσταση και ως λόγος και ως μουσική κάθε άλλο παρά απολίθωμα και καταναγκαστικό έργο ήταν!

Η εξέγερση του Πολυτεχνείου πολύ καίρια τοποθετήθηκε μέσα στο πλαίσιο άλλων νεανικών κινημάτων ανά τον κόσμο. Το δρώμενο, πέρα από την αναπαράσταση του χρονικού -πράγμα πολύ σπουδαίο από μόνο του- δεν στάθηκε μόνο στις μέρες εκείνες αλλά προχώρησε και στο πού μια τέτοια επαναστατική νεολαία οδήγησε τη χώρα σήμερα. Με την εξαιρετική ερμηνεία όλων βέβαια, αλλιώς τα μηνύματα δεν προβάλλονται.  Και έτσι ανανεώθηκε το μήνυμα του Πολυτεχνείου: τα αιτήματα ακόμα παραμένουν... Ψωμί, παιδεία, ελευθερία.

Άφησα για το τέλος τη χορωδία μας μόνο και μόνο για να υπογραμμίσω τον ενθουσιασμό μου για την επιλογή των τραγουδιών, την τόσο συγκινητική ερμηνεία του συνόλου αλλά και των μεμονωμένων τραγουδιστών,  την περατζάδα του βιολιού που έδωσε τόσο ελεγειακή νότα στη σκηνή της πτώσης...

Για μια ακόμα φορά φάνηκε η σημασία που έχει η  ομάδα και η συνεργασία. Ένα μεγάλο μπράβο σε όλους...Καθηγητές και μαθητές.  Σας το φώναξα και εκείνη την ώρα, δεν με ακούσατε; 

                                                                                                              Γιάννα Παπανδρέου

...και κάτι ακόμα... Έκπληξη! Ένα βίντεο από τις πρόβες που τελικά έχει ήχο! Το θέμα του είναι γνωστό σε όσους έχουν βρεθεί σε πρόβες θεατρικών έργων... Τι συμβαίνει όταν σε πιάνει νευρικό γέλιο!
(Δημήτρη, τα καταφέραμε τελικά!)