Βουλιμία

Το κύριο χαρακτηριστικό της βουλιμίας είναι τα επαναλαμβανόμενα επεισόδια καταβρόχθισης τροφής τα οποία ακολουθούνται από δυσβάσταχτες ενοχές οι οποίες συνήθως εξουδετερώνονται μέσα από τεχνητές εκκενώσεις του στομάχου π.χ. με πρόκληση εμετού ή με χρήση καθαρτικών και διουρητικών σκευασμάτων. Η βουλιμία είναι πολύ πιο συχνή από την ανορεξία και υπολογίζεται πως το 2 με 4% του γενικού πληθυσμού έχει βουλιμία ενώ το 10% των γυναικών έχουν κάποια, αλλά όχι όλα τα συμπτώματα της βουλιμίας. Όπως και η ανορεξία, η βουλιμία είναι πολύ πιο συχνή στις γυναίκες, αλλά εμφανίζεται σε διαφορετικές ηλικίες (συνήθως μεγαλύτερες ηλικίες).

Τα άτομα που παρουσιάζουν μορφές βουλιμίας συνήθως είναι ανικανοποίητα από την εικόνα του σώματος τους. Αναμασούν διαρκώς στο μυαλό τους την ιδέα πως είναι υπέρβαρα και πως συγκεκριμένα μέρη του σώματός τους είναι παράξενα και μη ελκυστικά. Έχουν χαμηλή αυτοπεποίθηση και τείνουν να αναγάγουν την ευτυχία τους και την επιτυχία τους στη ζωή στην σωματική τους εικόνα η οποία τυπικά δεν τους ικανοποιεί.

Ταυτόχρονα πολλοί άνθρωποι έχουν μάθει κατά την παιδική τους ηλικία να χρησιμοποιούν το φαγητό σαν έναν τρόπο για να τιθασεύουν το άγχος τους. Στην ενήλικη ζωή, σε περιόδους έντονου άγχους ενδέχεται να καταφύγουν σε βουλιμικά επεισόδια για να αποσπαστούν από τα προβλήματά τους. Αυτή τους όμως η τάση, μοιραία οδηγεί σε αύξηση του βάρους τους επιβαρύνοντας με τη σειρά της κι άλλο την συναισθηματική κατάσταση του ατόμου και συχνά οδηγεί στην υιοθέτηση αυστηρών ή και επικίνδυνων διαιτητικών συμπεριφορών. Η πείνα, που είναι τα αποτέλεσμα μιας περιόδου υποσιτισμού γίνεται ακατανίκητη, οδηγεί το άτομο σε βουλιμικά επεισόδια κατά τα οποία μεγάλες ποσότητες τροφών με πολλές θερμίδες καταβροχθίζονται. Συνήθως λαμβάνουν χώρα όταν το άτομο είναι μόνο, κατά τις απογευματινές ή βραδινές ώρες, και οι θερμίδες που καταναλώνει το άτομο ισοδυναμούν με αυτές πολλών γευμάτων. Συχνά τα άτομα καταφεύγουν στον προκλητό εμετό για να απαλλαγούν από τις θερμίδες που κατανάλωσαν κατά τη διάρκεια των βουλιμικών επεισοδίων. Αν και ο προκλητός εμετός είναι το πιο συχνό μέσο για αυτό το σκοπό, η χρήση καθαρτικών σκευασμάτων είναι επίσης διαδεδομένη.

Ο φόβος της παχυσαρκίας, η αίσθηση ανεπάρκειας, οι ενοχές, η ντροπή και η δυστυχία είναι τα κύρια συναισθήματα που εναλλάσσονται στους ανθρώπους, οι οποίοι συχνά εγκλωβίζονται στον παρακάτω φαύλο κύκλο. Νιώθουν ανυπόφορο άγχος για την εικόνα του σώματος τους έτσι καταφεύγουν σε βουλιμικά επεισόδια για να καταπραΰνουν το άγχος αυτό. Κατά τη διάρκεια των βουλιμικών επεισοδίων όλα τους τα αρνητικά συναισθήματα μπλοκάρονται και κυριαρχούνται από ένα συναίσθημα πλήρους απόλαυσης κι απόσπασης από το περιβάλλον τους. Αμέσως όμως μετά το βουλιμικό επεισόδιο, νιώθουν μεγάλες ενοχές, ο φόβος της παχυσαρκίας επανέρχεται πιο δριμύς από πριν, κι έχουν μια έντονη εσωτερική ανάγκη να αδειάσουν το στομάχι τους. Έτσι καταφεύγουν σε προκλητό εμετό ή σε καθαρτικά σκευάσματα που επαναφέρουν κάποια πρόσκαιρη ψυχική ηρεμία η οποία, όμως,  μετά από λίγο δίνει ξανά τη σκυτάλη σε αισθήματα κατάθλιψης, ντροπής, απαξίωσης και αδιεξόδου.

                                                                                     Αλεξάνδρα Παπαγεωργοπούλου