Τα πλεονεκτήματα του να είσαι στο περιθώριο

Κάποια μέρα όλα αυτά θα είναι μια παλιά ιστορία αλλά τώρα είμαστε ζωντανοί και αυτή τη στιγμή ορκίζομαι ότι είμαστε παντοτινοί...

Πόσο σημαντικό είναι να έχουμε φίλους στη ζωή μας; Μέχρι πού μπορούμε να φτάσουμε για να τους κρατήσουμε; Τι είναι αυτό που μας κάνει αποδεκτούς και αγαπητούς από τους γύρω μας;

Ο 15χρονος Τσάρλι ξεκινά το Λύκειο και μετράει τις μέρες ανάποδα.  Είναι μόνος, χωρίς φίλους και περνάει σχεδόν απαρατήρητος από όλους, σαν ένα " wallflower". Επιπλέον έχασε τον καλύτερο -ή μάλλον τον μοναδικό του- φίλο την προηγούμενη χρονιά, ο οποίος αυτοκτόνησε χωρίς να αφήσει ούτε ένα σημείωμα. Ο Τσάρλι ονειρεύεται να γίνει συγγραφέας και γράφει κάθε μέρα στον μοναδικό αποδέκτη, το νεκρό φίλο του. Όλα αυτά μέχρι τη μέρα που γνωρίζει μια παρέα τελειοφοίτων που θα τον ενθαρρύνουν να βγει από το καβούκι του, να ζήσει, να τολμήσει και να αποδεχτεί ότι είναι διαφορετικός, όπως και οι υπόλοιποι. Ο Τσάρλι θα ερωτευτεί την όμορφη Σαμ από την παρέα και τελικά θα κατορθώσει να αναμετρηθεί με τους προσωπικούς του φόβους και το παρελθόν του που τον στοιχειώνει.

Πάρτε μια γεύση από το trailer της ταινίας:

Η ιδιαιτερότητα της ταινίας είναι ότι ο συγγραφέας Stephen Chbosky γράφει και σκηνοθετεί την κινηματογραφική διασκευή του δικού του μυθιστορήματος - το οποίο έχει πουλήσει περισσότερα από 1 εκατ. αντίτυπα στις ΗΠΑ.

Η ταινία είναι δυνατή και συγκινητική, έχει γρήγορο ρυθμό και διαθέτει ένα καταπληκτικό soundtrack από τη δεκαετία του 80, κατά την οποία εκτυλίσσεται η ιστορία - δεν το πρόσεξα από την αρχή, οπότε γρήγορα μου δημιουργήθηκε και το εύλογο ερώτημα: Μα γνωρίζουν οι νέοι σήμερα τους Smiths, ακουνε ακόμα τον David Bowie; Εξ'ου και τα "περίεργα" ντυσίματα, η punk αισθητική κάποιων από τα πρόσωπα, οι κασέτες με μουσική που ανταλλάσσουν οι φίλοι μεταξύ τους- δεν υπήρχαν τότε CD, δεν αναφέρω καν τα mp3... Και οι τρεις ηθοποιοί στους βασικούς ρόλους είναι πολύ καλοί, η Emma Watson -θυμάστε την Ερμιόνη από τον Χάρυ Πόττερ;- o Logan Lerman στο ρόλο του ευαίσθητου και σιωπηλού Τσάρλι και ο Ezra Miller που ενσαρκώνει τον πνευματώδη και τρελούτσικο Πάτρικ -για μένα ο καλύτερος ρόλος.
Η ταινία θυμίζει τα εφηβικά μας χρόνια, τις αναζητήσεις, τις συγκινήσεις, τα όνειρα και τα προβλήματα που αντιμετωπίζουν οι νέοι σε κάθε εποχή: η φιλία, ο έρωτας, η αποδοχή, το σχολείο, η ελευθερία...
Για το τέλος, σας αφιερώνω ένα πολύ ωραίο τραγουδάκι που ακούγεται στην ταινία:

David Bowie, Heroes 

 I, I will be king
And you, you will be queen
Though nothing will drive them away
We can beat them, just for one day
We can be heroes, just for one day

 Though nothing, will keep us together
We could steal time, just for one day
We can be heroes, for ever and ever
What d'you say?...

 

                                                                                                            Λίτσα Σαμιώτη